My Anarchy Family

{35}Please wake up

Αριας POV

"Γαμωτο σου φαε"

Ειπε αγανακτησμενος πλεον ο Αδαμ ο οποιος εδω και ποση ωρα με παρακαλαει μαζι με ολους τους υπολοιπους να φαω.

"Σας ειπα δεν θελω να φαω τι δεν καταλαβαινετε?"

Φωναξα αφου ειχα βαρεθει πλεον να τους ακουω πανω απο το κεφαλι μου.

Το στομαχι μου ειχε δεθει κομπος και δεν κατεβαινε μπουκια.

Πλεον ειχε ξημερωσει αλλα ακομα κανεις δεν μας ειχε ενημερωσει για την κατασταση του.

Οσο περναει η ωρα νιωθω να γινομαι χειροτερα..Το βαρος στο στηθος μου δεν λεει να φυγει..Οι τυψεις με κατακλυζουν και η καρδια μου κοντευει να βγει εξω απο το αγχος!

Προσπαθησα απειρες φορες να κοιμηθω αλλα καμια δεν τα καταφερα..Παω να κλεισω τα ματια μου και αυτα αυτοματα ανοιγουν!

Με τον αδερφο μου ακομα δεν συζητησαμε..ειναι εδω διπλα μου οπως και τα υπολοιπα αγορια αλλα ακομα δεν εχω καταφερει να τον ρωτησω γιατι εξαφανηστηκε.

Και πιστευω οτι δεν ειναι και η καλυτερη στιγμη γιατι δεν ξερω πως θα το παρω οποτε οταν τελειωσουν ολα αυτα θα κατσω να μιλησω μαζι του.

"Ρε μικρη σκεψου και λιγο τον εαυτο σου εχεις να φας απο χθες"ειπε ο Αλεξ και ξεφυσηξα.

Νταξ το καταλαβαινω οτι νοιαζονται αλλα δεν μπορουν να καταλαβουν αυτο που τους λεω?!

"Αλλη μια φορα να μου πει καποιος να φαω δεν ξερω και γω τι θα κανω"

Ειπα προσπαθοντας να κρατησω την ψυχραιμια μου και κανεις δεν ξανα μιλησε.

Με την ακρη του ματιου μου παρατηρησα την νοσοκομα που μας ειχε ενημερωσει και την προηγουμενη φορα να ερχεται προς το μερος μας και σηκωθηκα μαζι με ολους τους υπολοιπους πλησιαζοντας την.

"Λοιπον το χειρουργειο πηγε ακριβως οπως το υπολογιζαμε και ακομα καλυτερα απλως.."ειπε και εκανε μια παυση.

"Απλως τι κοπελα μου μας γκαστρωσες"ειπα και κερδισα μια δολοφονικη ματια απο τον Στεφ.

"Απλως ο οργανισμος του ηταν αρκετα αδυναμος που επεσε σε κομμα"

Συνεχισε και μειναμε ολοι ενω προσπαθουσα με νυχια και με δοντια να μην αφησω τα δακρυα μου να κυλησουν.

"Θ..θα ξ..ξυπνησει?"

Ρωτησε η αδερφη του με τρεμαμενη φωνη.