Balo

Kurtarılmak Ya Da Kurtarmak

Onu gün boyunca görememiştim ve bu beni depresifleştirmeye ve sinirlendirmeye başladı,çıkışta sınıfının bulunduğu koridora gittim burayı ziyaret etmeyeli iki yıl olmuştu o olaydan beri buraya girmiyordum bu gün ilk defa onun için buraya girdim,duvarlar eskiden yeşildi sanırım turuncuya boyamışlardı,tavanda yeniden boyanmıştı,her sınıfın kapısı krem rengiydi,koridor dolmaya başlamıştı  sınıfına en fazla 2 metre uzaklıktaydım,onu gördüm  bu tarafa geliyordu,onun için burada değilmişim gibi,doğal davranmaya çalıştım,ve başardım yanımdan tüy gibi süzülüp gitti,yavaş yavaş takip etmeye başladım yeniden kaybedemezdim onu,dışarıya çıkıp yine o banka oturdu onu izlemeye devam ettim,birini mi bekliyordu?Hayır,hayır.Bahçe boşalmaya başlamıştı,sinirlenmişe benziyordu çantasını tekrardan sırtlayıp çıkışa doğru yürüdü,hemen arkasından gittim.Yağmur yağmaya başladı,onu kaybetmemek için elimi sıkı tutup daha hızlı yürümeye başlamıştım,göremiyordum normal bir insanın bile zor göreceği bir havada gözlük takan birinin görebilmesi olanaksızdı.Karşıdan karşıya geçiyordu,sağından araba geliyordu,görmüyor muydu?Koşabildiğim kadar hızlı koşup elini tutup kendime doğru çektim ama,arabanın çarpmasını engelleyemedim,acıyla bir anda bağırdı,arabanın sürücüsü kaçtı,ama o anda aklımda olan tek şey,onu kurtarmaktı.Kaldırıma kadar onu taşıdım.''Kendin yürüyebilecek misin?''Ayağının üstüne basarken acı çekiyor gibiydi.''Teşekkür ederim,ayağım biraz acıyor.Ama kendim yürüyebilirim.''sesi titriyordu soğuktan mı,korkudan mı net değildi,çantası hala yolun ortasındaydı eşyaları savrulmuştu,hepsini topladım,telefonunu gizlice almak aklıma geldi,sonra vazgeçtim.Çantasını ona verdim.''Yağmurun altında beklemek pek iyi olmayacak gibi duruyor,en iyisi karşıdaki durağa gidelim,sana destek olayım,ayağın incinmişe benziyor.''Durağa kadar benden destek almak için elini omzuma koydu.Durağa varınca oturakların ıslak olduğunu fark ettik,çantamda mendil falan var mı diye kontrol edeceğim sırada o oturağı çoktan silmişti,titremeye devam ediyordu ceketimi çıkartıp verdim.İlk başta almakta kararsız kaldı,sonrasında ısrar edince aldı.Aklımda olan tek şey ilk karşılaşmamızın bu olmasıydı,rezaletti,peki şimdi ne olacaktı,numarasını nasıl alacaktım,sosyal medya hesaplarını biliyordum ama telefon numarası...Ceketimi ona bırakıp gitsem,hayır bu kabalık olurdu.Ayağı kırılmış olabilir miydi?Hastaneye gitmemiz gerekiyordu,ona döndüm ve ''Hastaneye gitmemiz gerek,ayağın kötü durumda üstüne basamıyorsun,hafiften morarmaya da başlamış.İstersen otobüse binelim buradan geçen her otobüs hastaneye gidiyor.''

-Hayır,cidden ben iyiyim,eve gidip buz koymam yeterli olacaktır.

''Ayağının üstüne basamıyorsun ve morarmaya başlamış ciddi bir şey olabilir,ne olur ne olmaz hastaneye gidip kontrol etmekte fayda var.''Başını yavaşça salladı,kırmızı tişörtü ıslanmıştı ve belli ki onu rahatsız ediyordu.Yaklaşık on dakika sonra otobüs geldi,yavaşça bana tutundu ver birlikte otobüse bindik.Pencere kenarına oturdu bende yanına geçtim.