Snape e verdiğim perşomen ile sınıftan hızlıca ayrılıp Quiddicth sahasına gitmiştim. Gördüğüm şeyle şoka girmiş,o düşeseye kadar tepki verememiştim. Koşarak sahaya girdiğimde yanına diz üstü çöküp ona baktım
Adelin:Bakmak yerine yardım çağırsanıza!
Gelen kişi Madam pomfrey olmuştu. Draco'yu büyü ile kaldırıp hastane kanadına götürmüştü. Kapının önünde onu beklerken zaman geçmiyordu. İlk defa susup Grabbe ile yan yana oturmuştuk. O kızın ben olduğumu öğrenince Adrian ve Grabbe özür dilemişti. Ondan gizli kalmamın saçma olduğunu fark ettim. Bugün ya da yarın karşısına çıkacaktım. Hastane kanadına hızlı hızlı yürüyen Lucius ve Narcissa Malfoy odağıma girmişti. Kapıdan içeri girdiklerinde 2 dakika sonra geri çıktılar. Bayan narcissa yanımıza gelip iyi olup olmadığımızı sordu. Bakışları bende kalakalmıştı.
Deyip beni elimden çekip sarılmıştı. Diğerleri ikinci adımı yeni öğrendiği için şoka girmişken, Narcissa sıkıca bana sarılıyordu. Kapıdan çıkan madam pomfrey ile ayrılmıştık.
Narcissa:Oğlum iyi mi?
M.P:Kafasına birazcık daha sert darbe alsaydı bu onu öldürebilirdi. Ama şuan gayet iyi. 1 gece burada kalsın sonra odasına çıkabilir.
Adelin:Bu onda hafıza kaybı yaratmaz değil mi?
M.P:Hayır. Tekrar geçmiş olsun
Derin bir nefes bıraktığımda diğerleri de aynıydı.
Pansy:Biz gidelim artık tom durur başında
Hepsi de onaylayarak kalkmıştı.
Tom:Bence Adelin kalsın
Adelin:Kim olduğumu henüz bilmiyor. İlk beni görürse tepkisi garip olabilir.
Tom sıkıntılı bir şekilde nefes verip kafa salladı. Odama gittiğimde hiç ağlamadığım şekilde ağlamaya başladım. İlk defa bu kadar korktuğumu hissetmiştim. Pansy de ağlamaya başlayınca sinirden gülmeye başlamıştım. Gece olduğunda hala uyuyamamıştım. Kapımın hızla çalınması ile koşarak kapıyı açtım. Tom nefes nefese bana bakıyordu.
Tom:Draco'nun babası geldi. Aşırı ağır konuştu ve Draco yok şuan. Bulamıyorum onu en iyi sen tanıyorsun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Draco:S-sen?
Kafamı onaylar şekilde sallayıp yanına gidip boynuna atladım. Sıkıca sarıldığımda kafasını boynuma gömmüştü. Ağlamaya tekrar başladığında saçlarını oynamaya başladım.
Adelin:Ne dedi?
Draco:Hayal kırıklığıymışım.
Kafasını kaldırıp yüzünü ellerimin arasına aldım.
Adelin: Senin hatan değildi. Birinin hayal kırıklığı olacak en son kişi sensin. Kendini üzersen seni astronomi kulesinden atarım.
Gülümsedi ve bir anda öptü. İkimizin de gözleri kapandığında ne yer,ne zaman.... bunların hiçbiri umrumda değildi.
Draco:Şuan sevinsem mi ağlamaya devam mı etsem bilmiyorum
Adelin:Sevindin mi?
Draco:Sonuçta aşık olduğum kişiyi gördüm, bence sevinmem lazım şuan
Adelin:Bence de
Tekrar öpmeye başladığında beni duvarla arasına almıştı. Belimden ve boynumdan sıkıca tutuyordu. Kucağına aldığında ellerimi boynuna doladım. Ayrıldığımızda birbirimize bakmıştık. Gözleri kararmış, hızlı hızlı nefes alıp veriyordu. Sıkıca sarıldığımda belimden sarıldı.
Draco:Çocuk taşıyor gibi hissediyorum
Adelin:Ne alaka be?
Draco:bir çocuk gibi sarıldın. Tam bir kız çocuğusun
