Aradan geçen bir haftanın hiçbir etkisi olmamıştı. Jay onu gitgide daha çok düşünmeye başlamıştı.
Kahvaltı masasında biraz daha beklerse okula geç kalacağını farketti.
Bugün Sunghoon okula gitmeyeceğinden Jay yalnız yürüyecekti. Caddeye çıktığında otobüsün tam gelmiş olduğunu görünce yürümekten vazgeçti.
Bineceği otobüsün içinde birkaç saatliğine kendini, bir haftalığına da Jay'i sarhoş eden çocuğun olması kader miydi? -Hayır ben planladım🤡-
Bindiği an gözlerinin onunla bir saniyeliğine bile buluşmuş olması kalbini patlatabilecek etki bırakmıştı. Şanslıydı ki otobüste kalan tek boş yer sarhoş-sersem'in yanıydı. Jay fırsatları değerlendirmeyi severdi.
Yanına oturdu. Anında aklına zekice bi fikir gelmişti. Telefonunu kapattı. "Hay aksi! Ben bunu şarja takmamış mıydım ya!" dedi ancak asla onun ilgisini çekememişti.
"Bakar mısın, arkadaşımı aramam gerek telefonunu kullanabilir miyim?". Bu sefer ilgisini çekmeyi başardı.
"Tabii ki." diyerek telefonunu Jay'e verdi, planından habersizdi.
Jay anında Sunghoon'u aradı. Bi şeyler demesi gerekiyordu.
"Sunghoon-ah ben Jay, proje dosyamı evde unuttum. Ben yoldayım, sen gelirken bize uğrayıp getirir misin?" dedi.
"Ne saçmalıyon amk salağı. Gelmeyeceğimi biliyon, bu saatte bunun için mi uyandırdın? Hem bizim ödevimiz yok??".
"Tamam, okulda görüşürüz. Çok sağ ol." diyerek telefonu kapattı ve sarhoş-sersem'e geri verdi.
"Teşekkür ederim.". Cevap olarak yalnızca minik bi tebessüm aldı.
Okulun oraya varmıştı, inmek zorunda kaldı. Heyecandan içi içini yerken dışarıdan oldukça havalı gözükerek okula girdi.
Ona doğrudan ulaşmak için tek bir basamak kalmıştı; Sunghoon'dan numarayı almak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
