"Saan punta mo?"
Tiningnan ko si Eira na nakaupo at kumakain ng bacon at cheese na sandwich. Nakapantulog pa rin siya at hindi pa nag susuklay ng buhok man lang. Paano dito nakitulog, parang walang sariling bahay, e.
"Obvious ba? Siyempre tatakbo ako."
Inirapan ko siya, halata naman sa suot ko. I was wearing a white sports bra and black athletic jacket pair with black leggings. I just tied my hair in a ponytail. Nagdala na din ako ng towel dahil alam 'kong pagpapawisan ako. Hindi na'man na bago sa'kanya na makita niya 'kong ganto, lagi 'kong tumatakbo tuwing umaga.
"Ay, tatakbo ka pala? Akala ko mag ma-mall ka." Pangaasar niya.
"Palibhasa, hindi ka nag e-exercise."
"Gusto ko din sana.. kaso payat na pala ako." Natatawang saad niya at kumagat pa sa tinapay. "Malusog pa," dugtong niya.
"Sabihin mo tamad ka lang talaga."
"Ok lang yan, basta hindi pagod." Sagot niya at natawa na na'man.
I looked around, mabuti nalang walang masyadong tao kaya mas magandang tumakbo , tumabi muna 'ko para mag stretching.
Tumigil 'ko sa pagtakbo, para mag pahinga at punasan ang pawis ko. I looked at my surroundings again when my eyes suddenly caught a familiar person. I creased my brows, staring at him. He was wearing a white t-shirt and gray athletic shorts. There's also a towel wrapped around his neck, siguro ako yung sadya niya.
I laughed. Ano ba yan ang assumera ko na'man masyado, darating din tayo diyan sa tamang panahon. Char.
Tumakbo na din 'ko at pasimpleng sinabayan siya. Gusto ko sana sabihin wait for me babe. Paano na'man kasi ang bilis niya masyado o sadyang mabagal lang talaga ako?
"Hi!" Bati ko sa 'kanya at nginitian siya.
Tiningnan niya lang ako at hindi pinansin. Umagang-umaga attitude siya, ah.
"Di 'ba, you're the guy from yesterday?" I asked, looking at him for a moment.
He nodded.
"Bakit ka nandito?" Tanong ko ulit.
"I can't?" He shot back.
"Huh!? hindi ah." Tanggi ko kaagad.
Mas maganda nga kung araw-araw nandito siya para makikita ko siya lagi. Lalo tuloy 'ko sisipagan nito, makapunta nga ng maaga. Pwede na kaya 4 o mas agahan ko pa?
"Ano nga pa lang name mo?"
He stopped for a moment before facing me. Agad din 'kong tumigil at tiningnan siya. His hair was a bit messy. There are also a few strands of hair that was falling on his forehead as he looked at me. May kaunting pawis na din siya dahil sa pagtakbo pero 'di maipagkakaila na ang gwapo pa rin niya.
"I don't give my names to anyone." He answered.
I laughed. "Then let me be your the one."
He lifted his eyebrow at me as he looked at me. Hindi man lang ako nginitian. Suplado! I giggled a little.
"Sige, ako nalang mauuna."
"Hi, I'm Marianna Aziel Seren Amores," Pagpapakilala ko. "And you are?"
"I didn't ask for your name."
YOU ARE READING
Until the Midnight (La Querencia Series #1)
Teen FictionUnder this cloudy midnight, the last words that came out of his mouth were also the words that broke my heart into a million pieces. Cover is not mine. Credits to the rightful owner.