Κάπου Ανάμεσα

Κεφαλαιο V

''Δεν μπορω να πιστεψω αυτο που μολις καναμε!''επεσα λαχαχανιασμενη στον μικρο καναπε του Σταθη.

''Ηταν ο,τι καλυτερο εχουμε κανει μεχρι στιγμης!''ανασαινε γρηγορα ο Αχιλλεας απο την αδρεναλινη.

''Ηταν ο,τι πιο επικινδυνο!Επρεπε να με ενημερωσετε για αυτο το σχεδιο!''η φωνη μου ειχε ενταση κατι που εκανε την Σοφια να συνωφριωθει.

''Δεν καταλαβα;Εισαι το αφεντικο εδω;''με κοιταξε με το γνωστο δολοφονικο της βλεμμα.

''Οχι δεν ειμαι!Αλλα ειμαι μερος αυτης της ομαδας και απαιτω να ενημερωνομαι για τα σχεδια σας.Και την τελευταια φορα που θυμαμαι ουτε εσυ εισαι το αφεντικο εδω!''σηκωθηκα ορθια νευριασμενη και εφυγα απο το σαλονι του Σταθη.

''Κατσε που πας;''με ρωτησε ο Σταθης.

''Σπιτι!''κοιταξα εκνευρισμενη τη Σοφια και εφυγα.

Τωρα ειναι ενα ηρεμο βραδυ σε σχεση με πριν.Εβαλα τα χερια στην τσεπη μου απο το κρυο και συνειδητοποιησα πως εχασα το μαντηλι που μου ειχε δωσει η κυρια Πολυξενη πριν φυγω απο το ορφανοτροφειο.

''Οχι ρε γαμωτο..''μουρμουρισα πανικοβλητη ενω εψαχνα μανιωσως τις τσεπες μου.Που μπορει να μου επεσε τωρα.Κοιταξα την ωρα στο κινητο μου ηταν εφτα το πρωι.Σκεψου σκεψου Κλελια που στο καλο μπορει να σου επεσε..

Καθως σκεφτομουν και εστυβα το μυαλο μου σαν πορτοκαλι για να θυμηθω πηγαινοντας πανω κατω στο πεζοδρομιο συνειδητοποιησα πως επεσα πανω σε κατι μυωδες και σκληρο.

''Ωχ..συγνωμη δεν-..''υψωσα τα ματια μου και αντικρισα εναν ψηλο αντρα απεναντι μου.

''Δεν;''χαμογελασε κοροιδευτικα.

''Δεν..δεν το ηθελα!''απαντησα γρηγορα και γυρισα απο την αλλη πλευρα για να φυγω.

''Σου επεσε αυτο!''τον ακουσα να μου λεει και τον βλεπω να κραταει το κινητο μου.

Τον πλησιασα και πηρα δειλα το κινητο μου απο τα χερια του.

''Βανιλια..''τον ακουσα να μουρμουραει.

''Παρακαλω;''ειπα παραξενεμενη.Τι περιεργος τυπος.

''Τιποτα..''ειπε και εφυγε απο την αλλη πλευρα.Τον χαζευα καθως εφευγε.Ηταν ψηλος,με καστανα μαλλια και πρασινο-μελι ματια με σκληρα ζυγωματικα και βλεμμα που σου εκοβε την ανασα.

Αποφασισα να περπατησω στην παραλια.Εβγαλα τα παπουτσια μου και αφησα την θαλασσα να βρεξει τα ποδια μου.Ανατριχιασα οταν το κρυο νερο αγγιξε την γυμνια των ποδιων μου αλλα συνεχισα να περπαταω και να περπαταω.Ωσπου βγηκα στην αλλη πλευρα της πολης.Κοιταζα τα μαγαζακια που ανοιγαν σιγα σιγα για να υποδεχθουν τους καθημερινους τους πελατες.