Κάπου Ανάμεσα

Κεφαλαιο VIII

''Mια μικρη διασειση,τιποτα το σημαντικο κυριε Καλλιγα,ξεκουραση θελει μονο και να παιρνει αυτο το χαπι για τρεις μερες πρωι-βραδυ.''

''Ευχαριστω πολυ γιατρε''

''Τιποτα,μολις νιωσει καλυτερα θα ξαναπερασω να την εξετασω''

Ακουγα τις ανδρικες φωνες πανω απο το κεφαλι μου σαν βουιτα.Δεν μπορουσα με τιποτα να ανοιξω τα ματια μου.Τα ενιωθα βαρια.Σαν κατι να τα πιεζε προς τα μεσα και δεν μπορουσα να κανω τιποτα.Σηκωσα σιγα-σιγα το χερι μου και αγγιξα τα ματια μου.Το αγγιγμα μου μονο πονο προκαλεσε.Εκανα κινηση να σηκωθω και ενιωσα χιλιαδες καμπανες να ηχουν μεσα στο κεφαλι μου.

''Σ-σοφια;''προσπαθησα να φωναξω το ονομα της για να με βοηθησει.Αλλα αντ'αυτου πηρα μια διαφορετικη απαντηση.

''Ξεκουρασου..''μια καθησυχαστικη και ηρεμη αντρικη φωνη.Αυτο πηρα για απαντηση.Και αρκεστηκα στην ηρεμη φωνη του.

Ξαφνικα το μυαλο μου ανοιξε εναν μικρο προτζεκτορα και επαιζε σκηνες που μου ηταν αγνωστες για λιγο.Σαν να εβλεπα ταινια και δε θυμομουν ποτε την ειχα ξανα δει.Ειδα το προσωπο του.Ειδα εμενα να τρεχω.Να προσπαθω να φυγω.Απο που να φυγω;Γιατι τρεχω;Εκεινος γιατι με κυνηγαει;Αποτομα μεταφερθηκα σε ενα βρωμικο δωματιο.Απεναντι μου ειχα εναν ανδρα που με χτυπουσε.

''ΣΟΦΙΑ!''τα βαρη λυθηκαν και μπορεσα να φωναξω το ονομα της οσο πιο δυνατα μπορουσα για να με ακουσει.Ανοιξα τα ματια μου και ειδα εναν αγνωστο χωρο.Το κεφαλι μου πονουσε πολυ αλλα επρεπε να σηκωθω,απεναντι μου ειδα εναν καθρεφτη.

Μελανιες,ξεραμενο αιμα και λιγα ραμματα στο κεφαλι.Αυτο αντικρισα.Κοιταξα αμεσως την πορτα.Το μονο που ηθελα ηταν να παω σπιτι.Να ξαπλωσω στο στρωμα μου.Μου αρκει η μελαγχολικη ζωη μου.Μονο αυτο θελω.Ανοιξα σιγα-σιγα την πορτα χωρις να την κανω να τριξει.

Ειδα αριστερα-δεξια μηπως περασει καποιος.Αλλα ο διαδρομος φαινοταν εντελως αδειος.Βρηκα την ευκαρια να τον διασχισω τρεχοντας.Ακουσα φωνες κατω απο την σκαλα.Δεν τολμησα να κατεβω.

''Μη μου ξαναζητησεις λεφτα,το καταλαβες;''η φωνη αυτη σιγουρα ανηκε σε εναν μεγαλυτερο ανδρα.

''Την επομενη φορα θα φροντισω εσυ και η μανα σου να μη ζειτε!''ακουγοταν εξοργισμενος.

''Εμπλεξες τον γιο μου στα σχεδια σου,δεν θα σε αφησω να διαλυσεις οσα εχτισα!''με δυναμη κλεινει το σταθερο τηλεφωνο,το καταλαβα απο τον ηχο που εκανε.

Eκανα ενα βημα πισω για να μη με δει.Εκεινη τη στιγμη καταλαβα πως δεν μπορουσα να φυγω χωρις να με παρει ειδηση καποιος.Ετρεξα στο δωματιο μου μπαινοντας ταυτοχρονα με μια ψηλη αντρικη φιγουρα.

''Που ησουν εσυ;''καταλαβα αμεσως ποιος ηταν.

Εγω απο την αλλη επελεξα να μην απαντησω.Οσα λιγοτερα ξερει τοσο το καλυτερο.

''Ποναει το κεφαλι σου;''κοιταξε τα ραμματα και πηγε να με αγγιξει.Αυθορμητα εκανα αποτομα ενα βημα πισω.''Δεν θα σε πειραξω..ειμαι ο τελευταιος ανθρωπος εδω μεσα που θα απλωσει χερι πανω σου''επιασε απαλα το κεφαλι μου και ειδε προσεκτικα τα ραμματα.

''Γιατι δεν με αφηνεις ησυχη;Γιατι με κρατας εδω;''τον ρωτησα ελαφρως εκνευρισμενη.Δεν ειχα αλλα αποθεματα θυμου.Ημουν εξαντλιμενη.

''Ετσι κερδιζω χρονο''μου απαντησε αλλα δεν μου εφτανε αυτη του η απαντηση.

''Τι εννοεις κερδιζεις χρονο;Ποσο χρονο χρειαζεται κανεις για να σκοτωσει καποιον;Λες και θα ειναι η πρωτη φορα που θα το κανεις..''απαντησα λιγο μπερδεμενη με την συμπεριφορα του.

''Θελω να κερδισω χρονο για να σε φυγαδευσω με ασφαλεια.Ειναι επικινδυνο να φυγεις ετσι.Θα καταληξεις νεκρη.''εμεινα να τον κοιταω σοκαρισμενη.Τα ματια σου σαν καμβας απο μελι και πρασινοπα χρωματα με ηρεμουσαν.Η γεροδεμενη κορμοστασια του μαζι με τα λογια του με εκανε να νιωθω για λιγο ασφαλης.

''Και πως ξερω οτι μου λες την αληθεια;''ενα συννεφο εμφανιστηκε πανω απο τις σκεψεις μου διωχνοντας μακρια την στιγμιαια ασφαλεια που ενιωσα.

''Θα σε ειχα σκοτωσει ηδη..εμπιστευσου με,θελω να σωθεις οσο το θες και εσυ..''γιατι προσπαθουσε να με βοηθησει;

''Μπλοφαρεις;Γιατι να βοηθησεις αυτη που σε ληστεψε;''εκατσα στο κρεβατι μου φανερα μπερδεμενη.

Πηρε μια βαθια ανασα κλεινοντας τα ματια μου.

''Αν θες δεξου τη βοηθεια μου να σωθεις,αλλιως βρες μονη σου λυση και το κριμα στο λαιμο σου..''τα χαρακτηριστικα του σκληριναν,εσφυξε τα ζυγωματικα του και το φωτεινο δασος στα ματια του εκεινε μια σκοτεινη ζουγκλα.

''Θελω ρουχα να αλλαξω..αυτα ειναι με αιμα''του ειπα ανεκφραστη και μου εδειξε με το χερι του μια ντουλαπα διπλα απο τον καθρεφτη που δεν παρατηρησα πριν.

''Μπορεις να διαλεξεις οτι θελεις..''ειπε αδιαφορος και ενοχλημενος καθως εφευγε.

''Περιμενε!''ελαχιστα δευτερολεπτα μετα μετανιωσα που του ειπα να περιμενει.Εκεινος γυρισε και με κοιταξε.''Πως να σε λεω;''τον ρωτησα εγω.

''Αρη.''απαντησε συνωφριωμενος και εφυγε απο το δωματιο.