Κεφαλαιο VII

11 1 0
                                    

Μειναμε οι δυο μας στο σκοτεινο υπογειο με μια λαμπα απο πανω μου να τρεμοπαιζει συνεχως.Εσυρε μια καρεκλα απο διπλα του και εκατσε απεναντι μου.Στην αρχη δεν μου μιλησε.Δεν ηξερα τι σκεφτοταν.Αλλα νομιζω σκεφτοταν τροπους να με σκοτωσει.Να εξαφανισει το πτωμα μου η να το κανει να φανει σαν ατυχημα.

Το κεφαλι μου ηταν σκυμμενο δεν μπορουσα να το σηκωσω απο τον πονο.

''Τις εφαγες για τα καλα..''ειπε εκεινος τελικα με μια βραχνια φωνη και ενα ειρωνικο γελακι να ξεφευγει απ'το στομα του.

''Δεν θα σου πω τιποτα,μην το προσπαθεις..''του ειπα ξεπνοη ακομα γευομενη το αιμα στο στομα μου.

''Δεν με νοιαζουν οι αλλοι ερασιτεχνες,εσενα επιασαν.Δεν ξερω βεβαια τι θα κανω μαζι σου αλλα πρεπει να ξερεις πως δεν θα ξεμπερδεψεις απο εδω.''σηκωθηκε και τον ενιωσα να ερχεται πισω μου.Ελυνε σιγα σιγα τα καλωδια απο τα χερια και τα ποδια μου.

Εγω σηκωθηκα δειλα και τον αντικρισα στα ματια για μερικα δευτερολεπτα.Εκανα μια αποτομη κινηση να φυγω αλλα το χερι του με αρπαξε και με εσυρε στο πατωμα σφυγγοντας τα χερια μου.

''Ετσι ανταποδιδεις την ευγενια μου;''με ειρωνευτηκε.

''Σκοτωσε με να τελειωνουμε..''ηθελα τοσο πολυ να κλαψω.Ενιωθα προδομενη.Με αφησαν εδω ολομοναχη και εκεινοι ετρεξαν να κρυφτουν.

''Δεν ειναι στον χαρακτηρα μου να σκοτωνω..αλλα μη με προκαλεις μικρη.''με σηκωσε απο το μπλουζακι μου και με εσπρωξε εξω απο την αποθηκη.

''Που με πας;''τον ρωτησα.Εκεινος με αγνοησε και συνεχιζε να περπατει μπροστα μου.Τωρα ειναι η ευκαιρια μου να φυγω οσο πιο μακρια γινεται απο εδω.Αρπαξα το οπλο του που ηταν στη ζωνη του και τον σημαδεψα.

''Δεν υπαρχει περιπτωση να ερθω μαζι σου''τα χερια μου ετρεμαν και κρυος ιδρωτας ελουζε το προσωπο μου.

''Ριξε..νομιζω θα ειναι η πρωτη σου φορα.''χαμογελασε και εκανε ενα βημα κοντα μου.

''Ριξε εδω,στην καρδια''αγγιξε με το στερνο του στο ρυγχος του οπλου.Τα δαχτυλα μου ετρεμαν στο αγγιγμα της σκανδαλης.Επρεπε να το κανω.Εκλεισα τα ματια μου σφυχτα και πατησα την σκαδαλη.Εκανα πισω πολλα βηματα ξεπνοη και σοκαρισμενη.

''Πρωτα επρεπε να βγαλεις την ασφαλεια..''μου αρπαξε το οπλο και με εσυρε απο το χερι σε ενα μεγαλο δωματιο.

Το κεφαλι μου πονουσε απιστευτα.Ηθελα απλα να φυγω απο εδω.

''Αν δεν προκειται να με σκοτωσεις,τι θες τοτε;''τον σταματησα τραβοντας τον απο το χερι αλλα το βλεμμα του με εκανε να τον αφησω αμεσως.

Κάπου ΑνάμεσαWhere stories live. Discover now