KOUHAI 後輩

CHAPTER 3

A/N : Typographical error and grammatical error are present.

——

Napahikab ako at agad na nagtungo sa banyo.Its already 4 in the afternoon at ilang oras na lang ay papasok na naman ako sa police station para magtrabaho.Im being deprived of a healthy hours of sleeping.As an employed human being this kind of thing is really a pain.

Pagkatapos ng kailangan kong gawin sa apartment ay binitbit ko ang dadalhin sa trabaho bago isinara ang pintuan.The landlord is on the living area,dusting the window with his feather duster,he even greeted me after seeing me in the stairs.

Mr Nero Avrantle is the name of my landlord.He is on his 50's.Masayahin pero kung minsan ay strikto.Wala naman akong problema sa kanya since palagi ko namang nasusunod ang house regulation niya dito sa apartment.

I waved my goodbye at him and started walking on the streets.While walking i fetch my phone on my pocket,upon noticing that i have a new message from Mori,i immediately open it and read the message.

From Mori,
Where are you?Have you received the new order?Let's meet at my place.

Napatigil ako sa paglalakad pagkatapos mabasa ang message ni Mori.Binuksan ko agad ang email para tingnan ang order na sinasabi nito.

Another work again!

Habang naglalakad ay may mangilan-ngilang studyante ang nakakasalubong ko sa daan.May ibang napapatigil sa paglakad at napapasulyap sa akin.Some even greeted me.Ngumingiti na lamang ako sa tuwing may bumabati sa akin even if i feel awkward.

My stomach silently growled.I haven't eaten since in the morning.I completely forgot dahil mas inuna ko pa ang magpahinga.Nang may madaanan na isang convenience store ay agad akong pumasok at bumili ng cup noodles at isang mineral water.Habang naglalagay ng mainit na tubig sa cup ay may nakita akong pamilyar na lalake sa labas.

I gulped the lumped on my throat after recognizing his face.Napa-aray pa ako ng matuloan ng mainit na tubig ang pointer finger ko.Agad kong ibinaba ang hawak kong cup sa bakanteng lamesa at kinuha ang malamig na mineral water sa tabi ko upang idikit sa napaso kong daliri.

I ducked my head when his head tilted on my direction.

Now that it's daylight.I can clearly see his huge built.He is really big.Hindi lang katawan niya ang nakakatakot dahil kahit ang kanyang facial expression ay hindi ko malaman kong nagbabanta ba at galit o sadyang yan na talaga ang tabas nito.

Eh!

Napayuko ako.Tila nawalan yata ng kulay ang buo kong mukha ng bigla nitong buksan ang pintuan ng convenience store at umupo sa kaharap kong upuan.

Sa dinami-dami ng bakanteng upuan.Bakit dito pa siya umupo sa harapan ko?

Scary!

“Luto na.”

I frozed on my seat when i heard him spoke.

Scary!Really scary!Even his voice is scary!

“You don't want to eat your food?”

Napa-angat ako ng tingin at napahigpit ang hawak sa mineral bottle ng makitang nakatingin rin siya sa akin habang umiinom ng kape.I immediately ducked my head.I can't stand his gazed.Its very scary!

“Scared?”I can hear a faint amusement on his voice.

Is he making fun of me?

Come to think of it.Im a police officer and he is a part of a mafia and by the look on our situation ay malalaman agad kong ano ang nararamdaman ko.I think it's very clear on my expression.