İnsan bazen tek çıkış yolunu ölüm olarak görür. Öyledir de bence ama tabi ki de kendimizi öldüremeyiz çünkü günah. Aslında günah olmasaydı ben şu anda bunları yazıyor olmazdım... *Asla* çıkışı olmayan ya da olamayan işlerin içinde bulunabiliriz bazen. Ama bence *asla* üstesinden gelinemeyecek şeyler yoktur, ya diğer çıkış yollarını göremiyoruzdur ya da hata yapıyoruzdur... Belki anlamışsınızdır ama anlamamış da olabilirsiniz çünkü ben bile bazen kendi dediklerimi anlamıyorum. Dünyada sizi herkesden daha iyi tanıyan insanlar vardır -sizi seven kişiler değil sizi en iyi tanıyan kişiler- işte o kişiler bile sizin asıl yaşadığınız şeyi asla anlayamazlar... Aslında insanlar hep yalnızlıktan yakınırlar ama kendi kendilerinin arkadaşları olmayı bir türlü başaramazlar. Bence kendi kendine yetmeyi öğrenemeyen insanlar tam anlamıyla yanlız değildir çünkü zaten yalnız olan insanlar çoktan bunu başarıp kabullenmişlerdir. Bazen düşünüyorum, 'acaba diğer insanlardan farklı mı düşünüyorum?'diye. Ama sonra diyorum ki 'hayır aptal yalnızlık konusunda senden daha tecrübeli insanlar var'. Aslında ölmek için yaşıyoruz gibi... Yani dünyada yaşadığımız en üzücü şeye bile üzülmek saçma geliyor bazen... Zaten en sonunda öleceğiz. Ahiretimizi düşünmek daha mantıklı geliyor ama madem hâlâ yaşıyoruz o zaman farklı acıları da tecrübe edinelim, öyle değil mi..? Hatta belki de bunu okuyacak olan 'daha' yalnız kişi "ne diyor bu gerizekalı?" bile diyor olabilir. Yani kısacası; 'BOŞA YAŞIYOZ AMK'
Bxkdkgdkyldk mal dünya.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bye 😩👍 Bunu sadece yazmak istediğim için yazmıştım ve eğer okuduysanız teşekkürler. 💕
