ความลับระหว่างเรา

ชีวิตมันน่าตื่นเต้น

" โอ๊ย ทำไมชีวิตมันช่างน่าเบื่อหน่ายอย่างนี้เนี่ย เซ็งโว้ยย " ฉันขว้างขวดน้ำเปล่าไปไกลสุดลูกหูลูกตาเพื่อระบายความเบื่อหน่ายกับการทำรายงานส่งพร้อมกันหลายๆเรื่อง กับความวุ่นวายมากมายที่ต้องเจอทุกวันในรั้วมหาวิทยาลัย เหอะไม่พ้นเรื่องเดิมๆเลยจริงจริ๊ง เดี่ยวก็นินทาชาวบ้านชาวช่องมั่งหล่ะ บ่นอาจารย์มั่งหล่ะ เรื่องเพื่อน แล้วก็เรื่องแฟน มันน่าเบื่อจริงๆจะมีอะไรมาดลใจให้ฉันรู้สึกกระชุ่มกระช่วยบ้างไหมเนี่ย

" ยัย ซนมายื่นทำหน้ามุ่ยอะไรอยู่ตรงนี้ " นั่นหล่ะชื่อฉัน ฉันหันไปมองเพื่อนแสนสนิทที่ทักทายฉันขึ้นมา

" เธอนี่ก็ถามแปลกนะยัยน้ำ ฉันก็แค่เบื่อเท่านั้นแหล่ะเมื่อไหร่จะเลิกเรียนก็ไม่รู้ใครบอกเป็นเด็กมหาลัยแล้วจะสบาย เหอะฉันเถียงขาดใจ ไม่จริงเลยยยย " ฉันลากเสียงยาว

" ฉันแปลกตรงไหนก็แค่ถามหน่ะ ไม่ได้แปลกเหมือนชื่อเธอสักหน่อย "

" เฮ้ยๆล้อเล่นนิดเดียวเองทำไมต้องทำหน้ามุ่ยกว่าเดิมว่ะ " ยัยน้ำคงเห็นหน้าฉันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่มันเลยรีบบอกล้อเล่นทันทีมันก็จริงหน่ะ วันนี้ฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรดูหงุดหงิดไปซะทุกสิ่งทุกอย่างน่าเบื่อ น่าเบื่อ และก็น่าเบื่อ

" เออๆ รู้หรอกน่า " ฉันบอกปัดๆไปเพราะก็ไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้น

" ว่าแต่แกเป็นอะไรนักหนาว่ะ วันนี้เห็นบ่นว่าเบื่อหน่ายมาหลายรอบแล้ว "

" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน โอ๊ย อธิบายไม่ถูก นี่ดีนะว่าพักกลางวันถ้านั่งในห้องเรียนโอ๊ย คงหนักกว่าเดิม "

" วันนี้แกดูไม่ค่อยสบอารมณ์เลยว่ะฉันหล่ะเซ็ง "

" โห่ ก็มันน่าเบื่อจริงนี่หว่า มันจะมีบ้างไหมผู้ชายหล่อๆน่ารัก นิสัยดี ทะเล้นนิดหน่อย นิ่งบ้างบางครั้งที่สำคัญ ต้องไม่ใช่เกย์! จะมีไหมที่จะทำให้ฉันตื่นเต้นมีกำลังใจ"ฉันพร่ำเพ้อถึงผู้ชายในฝันทั้งที่รู้ว่ามันไม่ได้เกี่ยวอะไรเล้ยยกับที่ฉันเซ็งอยู่