ความลับระหว่างเรา

นายไม่เข้าใจเลยรึไง??

" ไค อาทิตย์ นี้ไปเที่ยวกันไหม "

" อืม " เขาบีบมือที่จับฉันไว้แน่น ฉันรู้สึกอบอุ่นมากที่ได้อยู่กับเขาแบบนี้ เสื้อคู่ที่ฉันให้ไปไม่รู้ว่าเขาจะใส่มันมาไหม เห็นเขาบ่นๆว่าสีมันหวานใครจะกล้าใส่ สีชมพูเชียว ไม่ใส่ได้ไหม ฉันรู้ว่าฉันเอาแต่ใจที่อยากให้เขาใส่มาแต่ถ้าเขาไม่ใส่มาฉันคงทำอะไรไม่ได้ ฉันนั่งรอเขาที่สวนสนุก นัดกันว่า 5 โมงเช้าเหลืออีก 5 นาที จะมารึเปล่านะ

" ถ้ามีใครมาว่าฉันว่าฉันเป็นเกย์ ฉันจะโทษเธอนะแสนซน " ฉันเงยหน้าขึ้นมองฉันจำได้ว่าเสียงนี้ต้องเป็นไคแน่ๆ ฉันอยากจะร้องจริงๆที่เขาใส่เสื้อคู่ที่ฉันซื้อให้ที่เขาบ่นเหลือเกินว่ามันอย่างกะผู้หญิงแต่เขาก็ยอมใส่เพื่อฉัน เขาอมยิ้มนิดๆ

" หิวข้าวไหมหาข้าวกินกันดีกว่า " เขาดึงมือฉันไปหาของกิน ฉันกินก๋วยเตี๋ยว ส่วนสุดที่รักฉันกินข้าวมันไก่ฉันมองเนื้อไก่ที่ขาวนุ่มนั่น อยากกินชะมัด

" แลกกันไหม ฉันอยากกินข้าวมันไก่ " ฉันนั่งมองไคที่ทำท่าทะเล้นกินข้าวมันไก่ยั่วฉัน

" ม่าย เอา ฉันไม่แลก "เขาลากเสียงยาว

" งั้นแลกลูกชิ้น กับเนื้อไก่ชิ้นนึง " ฉันยื่นข้อเสนอ ไคทำหน้าคิดสักพักก่อนจะพยักหน้า ฉันยื่นตะเกียบไปคีบเนื้อไก่ขึ้นมากินอย่างพอใจอร่อยชะมัดเวลาแย่งของคนอื่นกิน

" ไหนลูกชิ้นฉัน " ไคทำแก้มอูมๆมองลูกชิ้นที่อยู่ในถ้วย

" อ่ะนี่ " ฉันคีบลูกชิ้น ให้ลูกนึง ไคยื่นหน้าเข้ามารับลูกชิ้นที่ฉันคีบให้ อยากให้ป้อนก็ไม่บอก ^////////^ หน้าฉันมันต้องแดงมากแน่ๆเลยตลอดทั้งวันเราเล่นเครื่องสนุกกัน สายตาผู้หญิงหลายคนมองมาที่ไคของฉันอย่างกับจะกลืนกิน

" ตุ๊บอุ๊ย ขอโทษค่ะ " ผู้หญิงคนนึงที่เดินมาชนไคกล่าวขอโทษ มือไค ช่วยพยุงผู้หญิงคนนั้นไว้ สีหน้าผู้หญิงคนนั้นเริ่มบ่งบอกมากว่าหล่อนไม่บริสุทธิ์ใจสักนิดหน่ะ

" โทษนะคะ มีเบอร์โทรศัพท์ไหมค่ะ "

" ผมมากับแฟน น่ะครับ " เขาดึงมือฉันมายืนข้างตัวฉันยิ้มนิดๆที่เขากล้าตอกหน้าผู้หญิงคนนั้น หึๆ ของใครให้มันรู้ซะมั่ง

ผู้หญิงคนนั้นถึงกับสะบัดหน้าหนี ฉันแกะมือเขาออกอย่างงอนๆ

" สายตาผู้หญิงแต่ละคนอย่างกะจะกลืนกินนายทั้งตัว "

" ทำไงได้ เธออยากมีแฟนหน้าตาดีเองนี่ "

" แหวะ หลงตัวเอง "

" ฮ่าๆ สนใจสายตาคนอื่นทำไม แค่ฉันเห็นเธอในสายคนเดียวก็พอแล้วนี่ " เขาพูดหน้านิ่งแต่มันทำให้ฉันปลื้มไปทั้งใจ ฉันกระโดดกอดโดยไม่แคร์สายตาใครสักคน เขาเองก็ยิ้มกอดฉันตอบเช่นกัน

~ จะรักเธอไปจนตายทั้งหัวใจให้เธอไปหมดแล้วที่รักเธอคือดวงใจของฉัน ~

" ฮัลโหล ว่าไงมิ้น " ฉันผละออกจากตัวเขาทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น ฉันเดินหนีจากตรงนั้นโดยที่มีเขามองตาม

" ได้สิ " ประโยคสุดท้ายเขาพูดกับปลายสายก่อนที่เขาจะเดินมาจับมือฉัน

" เดินหลบมาทำไม"

" ยังลืมมิ้นไม่ได้ใช่ไหม ถ้างั้นมาคบกันทำไม "

" ไม่ใช่อย่างนั้นนะ "

" ฉันไม่อยากฟัง " ฉันเดินหนีจากไคมา โดยที่ในมือไคก็ยังคุยโทรศัพท์แต่กว่าจะวาง ฉันก็เกือบจะเดินถึงหออยู่แล้ว

" ซน ฉันกับมิ้นไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น "

" สิ่งที่นายพูดวันนี้ กับสิ่งที่นายทำมันตรงกันข้ามเลยนะไค ฮือๆ " ทำไมฉันจะต้องร้องไห้ด้วยเรื่องแค่นี้เอง

" ฉันพูดความจริง "

~จะรักเธอไปจนตายทั้งหัวใจให้เธอไปหมดแล้วที่รักเธอคือดวงใจของฉัน~ เสียงโทรศัพท์ของไคดังขึ้นอีกครั้ง ฉันหันหลังกลับจะเดินหนีไปให้ไกล แต่มือของไคกลับดึงฉันไว้

" ว่าไงมิ้น พรุ่งนี้หรอ อืม ได้ สิ ไว้ฉันจะไปนะ อืม บาย ไว้เจอกัน " ไค วางสายแล้วหันมามองฉัน

"พ รุ่งนี้มีงานของคณะตอนกลางคืนเวลา 2 ทุ่มใส่ชุดเดรสสีดำนะฉันจะรอที่งาน "

" ฉันไม่ไป "

" เธอต้องไป "