Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Izis Bidermanas, Ile Saint-Louis, Paris, 1946
Babam gelirdi ve akşam olurdu.
Bahçedeki akasya ağacı gün boyu biriktirdiği kuşları,
birer hayal topu olarak uzatırdı yatağımıza.
Siyah-beyaz bir fotoğraf gibi gelirdi babam.
Kamyonlar hep geceleri, hep uzaklara giderdi.
Ben o zamanlar bütün babaları susar sanırdım.
Yalnızca gaz lambasıyla konuşan bir diş gıcırtısıydı babam.
Kapılar titreyerek açılır, titreyerek kapanırdı.
Tanrıyı ve uzun konuşanları sevmezdi hiç.
Babamdan yapılmış bir korkuydu dünya.
Ben o zamanlar yalnızlığı gece sanırdım.
Ne kadar susarsa o kadar terlerdi.
Boncuk boncuk döktüğü ter, hep uzağından geçen kadınların
içinde göveren gözleri miydi?
Babam en çok kışa yakışırdı.
Bütün oyunlarımız, başkalarının evlerine bir güzellemeydi.
Annem babamın günahları için bir namaz yumağı hâlâ.
Ey penceresi dışarıya açık, içeriye kapalı evler…
Babam neden yalnızca içince güzeldi?
Şimdi beş ayrı evde aynı yürek lekesi
süt kokularına yayılıp duruyor.
Babam on altı yıldır ölüme saçmalığını anlatıyor…
Şükrü Erbaş
ŞİMDİ OKUDUĞUN
soirées d'éternité
Poetry"Sizin Tanrı'nız sizi yarattı. Dağları, denizleri, okyanusları, havayı yarattı. Sizin Tanrı'nız size her şeyi verdi. Çünkü biliyordu ki; aç olan karnınız değil, gözünüzdü."
