Gedichten bundel - Bellence

Macht - Bellence

Macht - Bellence

Eerst was momio mijn enige escape.
Mensen maken dat ik een escape moet vinden van mij escape.
Nu vraag ik me af waar ik moet zoeken, en hoe ik moet vinden.
Ik keek in het verleden, ik zag de uitgang.
Terug naar de plek waar ik uit kwam.
Nee, niet mijn geboorte nog iets terug.
Hoe kom ik daar? Vraag ik me af.
Terug in een dood stil graf.

Kijkend naar de bomen om mij heen.
De bliksem heeft meer kracht.
Wat heeft meer kracht bij mij, vraag ik me af.
Even kijken, mijn emoties, die nemen bij mij de macht.

Ik loop naar onder met de trap, ik loop terug naar boven.
Ik kijk in het gat, ik spring, ik leef.
Niet gelukt, overnieuw.

Ik loop naar buiten, ik hoor vogels fluiten.
Ik kijk naar de boom, ik denk ik klim omhoog.
Ik zit in de top, laat ik me vallen dan is het klaar toch.
Laat ik me zachtjes dalen, heb ik nog pijn.
Ik kijk naar onder, ik wil springen.
Mijn gedachten willen schreeuwen, mijn hart wil zingen.

Ik daal, ik kan het niet.
Niet om de pijn, die zal altijd zachter zijn.
Ik kan het niet, om jou, om haar, en om hem.
Ik loop naar binnen.

Ik kijk naar de kast.
Ik pak het mes, ik hou hem vast.
Ik doe het, in mijn arm.
De pijn verzacht, nu voelt het andere iets minder.
Dat denk ik, maar mentaal doet nog steeds veel meer pijn.

Ik ga slapen, ik word wakker, ik voel een traan.
Jammer, het is nog niet met me gedaan.