Gedichten bundel - Bellence

Ik kijk - Bellence

Ik kijk - Bellence

Ik kijk naar voren, diep in mijn ogen in de spiegel.

Ik zie de zee, ik zie de regen, ik zie de stom.

Waar is de zon, zonder zon overleeft niemand het.

Het word koud, het word grijs, het word donker.

Ik zie de donder, niemand begrijpt me, niemand voelt me, niemand hoort me.

Hoor je me schreeuwen in de stom?

Hoor je me verdrinken in het water?

Hoor je mij mijn ziel vast houden, zodat hij niet weg waait in de storm?

Hoor je mij?

Hoor je mijn tranen vloeien in de woorden die ik schrijf?

Hoor je mij schreeuwen in een lied?

Hoor je het?

Of hoor je het niet?

Als je het hoort?

Hoor je dan de liefde in mijn hart nog stromen?

Of hoor je dan alleen de tranen vloeien?

Het geeft niet hoor, ik hoor ook geen liefde stromen, niet voor mij.

Dat beekje is beschadigt, met haat en veel pijn.

Ik was klein, ik keek omhoog, daar zag ik iedereen staan.

Waar was ik? Ik was onzichtbaar, ook niet zo raar.

Ik was klein, ik stelde niks voor, nu nog steeds niet, oh- wat raar?

Nee niet raar, kijk naar mij, dan weet je het, net als ik, ik weet het, ik ben niets waard.

Kleine ik, werd gepest, grote ik word gepest, kleine ik, wilde dood, grote ik, gaat nog dood, tranen laten, allebei.

Niets veranderd?

Alleen meer pijn.