umbrella, hyunin

you can stand under my umbrella

Uyandı Jeongin. Sabah güneşi gözlerini yakıyordu adeta. Kuşların cıvıltıları ulaşıyordu kulağına. Sevgilisine sabah öpücüğü vermek için arkasını döndü yavaşça. Fakat, onu aradığı yerde bulamadı."Hyunjin, neredesin sevgilim?", dedi panik olmuş bir şekilde. Ayağa kalktı hemen. Tam aşağıya inecekken komodinin üzerindeki zarf çarptı gözüne. Yanına gidip içinde yazanı okumaya başladı.
"Jeongin, her şey için çok özür dilerim sevgilim. Sana neden gittiğimi şu an söyleyemem, ancak yemin ederim ki bir gün yanına gelip sana bunları anlatacağım. Öncelikle, kalbimin hâlâ sana ait olduğunu bilmeni istiyorum. Her ne kadar şu an yanından ayrılsam da, biz asla ayrı dünyalarda olmayacağız Jeongin. Model olmak istediğimi biliyorsun, belki dergilerde buluşuruz sevgilim. Ne olursa olsun sen benim yıldızım olmaya devam edeceksin. Bebeğim, karanlıkta parlak arabaları göremezsin, çünkü sen karanlıktan korkarsın. İşte o anda bana ihtiyacın olduğunda, daima seninle olacağım. Çünkü, güneş parladığında birlikte parlayacağız. Sonsuza dek burada olacağımı söyledim, daima senin sevgilin olacağımı söyledim. Bir yemin ettim, ve sonsuza kadar tutacağım Jeongin. Şimdiyse her zamankinden daha fazla yağmur yağıyor. Birbirimize hâlâ sahip olduğumuzu bil güzelim. İlk tanıştığımız gün de yağmur yağıyordu hatırlıyor musun sevgilim?
O şemsiye, sana benden kalan bir hediye. Yağmurlu havalarda şemsiyemin altında durabilirsin. O, bizim ilk anımız Jeongin, fakat asla sonuncu değil. Seni çok seviyorum sevgilim. Ben geri geleceğim, lütfen beni unutma, olur mu? Her zaman rüyalarına girip seni sevdiğimi söyleyeceğim. Seni çok seviyorum, Jeongin. Bunu sana az önce de söylemiştim, değil mi? Sonsuza kadar sana, seni sevdiğimi söyleyebilirim. Kendine çok iyi bak ve kalbimin hâlâ seninle olduğunu unutma sevgilim..."
~Sevgilin, Hyunjin

_

Birinci bölüm çok kısa olduğu için ikinci bölümü de yayımlamak istedim.

Umarım beğenirsiniz...❤