▫️💠~Hayalet~💠▫️

Bonus Bölüm: 13# Şimdi

"Haaah!" Derin nefes alarak yataktan sıçradı.

Karanlık odadaki eşyalar belli belirsizce seçiliyordu.

Rüya gördü, tüm hayatının belki de kısa bir özeti...

Shura alnını okşayarak oğlu Min Lin'e sarılarak yatan Yifan'a baktı. Gözler yumuşadı, elini uzatarak Yifan'ın saçını tuttu.

Çekti!

Ama peh!

Yifan da onun kadar deneyimli ve uzun yaşamış biri. Böyle basit şeylere nasıl kanabilir? Shura'nın parmakları Yifan tarafından başarıyla yakalanıp ısırıldı.

Shura "!!!"

"Köpek misin sen ?!" Sesini bastırdı, çocuk uyanırsa fena başı ağrır.

"Heh" Yifan gözlerini kıstı, baştan çıkarıcı o gözlerle ona çekici bir şekilde gülümsedi.

Shura "..."

Gözlerini kaçırdı ve "Ablamı görmek istiyorum, bakmaya gidelim" dedi.

"Ablan ? Senin ablan mı var ?"
Yifan yataktan kalkarken saçlarını dağıttı.

"Evet, hatta seninle onu buzlu bir tabuttan kurtarmaya gitmedik mi ?" Shura tuhaf bir şekilde baktı.

"Buzlu tabut? Ne" kafa karışıklığıyla kendisine bakan Yifan'ı görünce suskun hissetti.

Ellerine düşünceli bir şekilde baktı.

"Galiba tekrar halüsinasyon..." mırıldandı ve hayal kırıklığıyla ardına yaslandı.

" Annem dediğim kişi bildiğin üzere, dile getirilmese de beni evlatlık edinen birisi. Asıl kan bağımın..."

"Öldüler" alnını okşadı.

Doğru ya, ne diyordu o ?

Zaten hepsi öldü.

Ne diye birden böyle saçmaladıysa...

Yifan omzunu okşadı.

"Beni teselli etme" homurdandı.

Yifan'ın, onunla deneğe alınan o birkaç çocuktan biri olduğunu hatırladı.

Ama bu da mı yalancı bir anıydı yoksa gerçek miydi kararlaştıramadı.

Uzun zamandır yalanlarla iç içe, kol kola. Artık gerçek ile ayırt etmek cidden zor. Şeytanın yalanı gerçeği haline geldi.

Belki de tüm hayatı bile yalandı, emin olmadan bunun üzerinde düşündü.

Salak saçma, yarım yamalak bir felsefe yaptığını hissederek tekrar yastığa başını gömerek gözlerini kapattı.

-Devam Edecek-