"Eylül hanım girebilir miyim?"
"GİR! "
"Terapistiniz sizinle görüşmek istiyor."
"Neden! ?"
"Bilmiyorum. "
"Bilmen gereken şeyleri bilmezsin zaten."
(homurdanır)
"Efendim?"
"Hiç gelsin. "
Bunun üzerine telefondan lobiyi aradı aramasıyla kapının çalması bir oldu. Ona gitmesi gerektiğini belirten sert bir bakış attım ama gitmedi. "Gidebilirsin!" dedim. Bu lafım üzerine sağ kolumda bir acı hissettim. Bana sakinleştirici iğne yapmış olmalıydı. Bunu neden yaptığını sordum.
Utana sıkıla "Eylül hanım önceki terapilerinizin sorunlu geçtiğini ..." terapist lafını bitirmesine izin vermeden hafif ama sinirli bir ses tonuyla"Yeter!"dedi. O ana kadar onun orada olduğunu bile farketmemiştim. "Merhaba Eylülcüm."
"Merhaba Leyla hanım. " - Terapistin sesi çok huzur vericiydi ayrıca bana nereden geldi bu kibarlık?-
"Canım buraya bir duyuru için geldim."
-Her ne kadar sakin olsamda CANIM lafı hala itici geliyordu. -
"Nedir bu duyuru?"
"Bir kuruluş hastahanemiz adına bir proje düzenliyor, projenin amacı hastalarımızın
bir dilegini gerçekleştirmek. Katılmak istermisiniz? "
"Pekâlâ odamı şimdi terkedecekmisin?"
"Ama siz bu saatte uyumazsınız. "
"Uyuyacağımı kim söyledi? Sadece tek başıma kalmak istiyorum."
"Terbiyenizi takının lütfen! "
"Terbiyeyi bana zorla sakinleştirici iğne yapıp kovulduğu halde odamdan çıkmayan birinden mi öğreneceğim!!?
