ASİ GENÇ

6.BÖLÜM

Chanyeol Eun Ji'nin peşine gitmemişti.
Onun yerine Baek'in yüzüne bir yumruk daha atmıştı.
" Ben Kaybetmem Baekhyun. " dedi ve üstünden kalktı. Baek kendini yerden zorla kaldırdı. Kemikleri kırılmış gibi hissediyordu. Yine de Eun Ji için her şeyi yapardı. Üstünü silkeledi ve Chanyeol'u depoda yalnız bırakıp dışarı çıktı. Okulun bahçesinden ağlama sesleri geliyordu. Onun Eun Ji olduğunu anlamak pek de zor değildi. Topallayarak Eun Ji'nin yanına gitti. Eun Ji onun geldiğini fark ederek hemen göz yaşlarını sildi ve Baek'e doğru ilerledi. Elini Baek'in yaralarında gezdirdi.
" Canın acıyor mu ? " Baek elini alıp kalbinin üstüne koydu.
" Burası daha çok acıyor Eun Ji. Emin ol. " dedi yaralarının arasında zorla gülümseyerek.
" Bize gidelim Baek. Kötü görünüyorsun. Bunu yapmasına nasıl izin verirsin ? "
" Sen gerçekleri gördün ya o bana yeter. "
Eun Ji Baek'in kolunu omzuna attı. Zor da olsa Baek'i evine getirmeyi başarmıştı. Eve girip Baek'i koltuğa adeta fırlattı. Banyoya gidip ecza dolabından gerekli malzemeleri aldı ve Baek'in yanına gitti.
Pamuğa ilacı döktü ve ardından Baek'in alnındaki yaraya götürdü. Zemine sürtünmüş olmalıydı. Baek'in canı acıyordu ama Eun Ji üzülmesin diye kendini sıkıyordu. Tırnaklarını etine geçiriyordu. Biraz daha sıksa etleri delinip kanayacaktı. İstemsiz de olsa ağzından bir 'Ah' sesi çıkmıştı.
" Üzgünüm. Biraz sık dişini. Şimdi bitecek. "
Elindeki kanlı pamuğu bir köşeye koyup temiz pamuk aldı. Baek'in son yarasına - yani dudağının kenarına- götürdü. Canı acımasın diye dikkatli davranıyordu ama bu pek de mümkün olmuyordu. Chanyeol Baek'i fena hırpalamıştı.
" Vee bitti. " dedi hafif tebessüm ederek.
" Bu gece burada kalabilir miyim ?"
" Tabi kalabilirsin. Ben senin için yastık getireyim. " dedi ve odadan çıktı. Baek ise Eun Ji ile hayaller kuruyordu. Belki bir gün gerçekten aynı evde kalacaklardı. Mutlu ve huzurlu. Tabi Chanyeol buna izin verirse. Aklına Chanyeol geldiğinde elini yumruk yapıp kaşlarını çattı. Ondan nefret ediyordu.
" Neye sinirlendin Baek ? "
" Hiç. Hiç bir şeye sinirlenmedim. "
" Bu yüzden mi güzelim koltuğuma vuruyordun ? " dedi kıkırdayarak. Baek de peşine gülmeye başladı.

Eun Ji mutfaktan gelen sesle uyanmıştı. Kapının yanında duran vazoyu aldı ve yavaş yavaş mutfağa doğru ilerledi. Mutfağa ani girişiyle Baek ve Eun Ji bağırmaya başladı. Baek vazoyu görüp gülmeye başladı.
" Beni öldürmeyi mi planlıyorsun ? "
Eun Ji gözlerini ovuşturdu ve dudaklarını büzdü.
" Burada olduğunu unutmuştum. " Baek Eun Ji'ye yaklaştı ve elinden vazoyu aldı.
" Biraz tehlikeli bir cisim bu. " dedi ve masanın üstüne koydu.
" Bak burada daha güzel durdu. "
Eun Ji Baek'in arkasından kahvaltı masasına baktı.
" Bunların hepsini sen mi yaptın ? "
Baek kafasını salladı. Eun Ji 1 haftadır yemek yemiyormuş gibi eline geçeni ağzına tepiyordu.
" Yavaş ye boğulacaksın. " Eun Ji utanarak daha yavaş yemeye başladı.
Kahvaltı faslından sonra Baek okul kıyafetleri yanında olmadığı için evine gitmişti. Eun Ji de bir an önce üstünü giydi ve dışarı çıkmaya hazırlandı. Kapıyı açtığında karşısında Chanyeol olmasını umuyordu. Birkaç gün olmasına rağmen ona alışmıştı. Okulda , kapının önünde , dışarıda.. Evin dış kapısını açtığında etrafı aradı bir umut onu görür diye. Ama umutları boşunaydı. Chanyeol gerçekten de eski haline dönmüştü. Eun Ji buruk bir şekilde okula doğru ilerledi. Okulun kapısından girerken birkaç çocuğun konuşmalarını duymuştu.
" Chanyeol dün düşman okulun serserileriyle kavga etmiş. "
" Chanyeol okula gelemeyecek durumdadır. "
" Okula gelmesi mucize olurdu. "
" Dün onu gördüm çok kötü durumdaydı. Hastaneye gitmiş olmalı. "
Eun Ji duyduğu şeylere inanamadı ya da inanmak istemedi. Chanyeol'e bir şey olmasını istemiyordu. Henüz onu sevdiğini düşünmüyordu ama ona alışmıştı. Tıpkı bir sigara gibi. Sigarayı sevmezsin ama o sende bağımlılık yapar. İçinde bulunan bir madde sayesinde senin kanına karışır ve ondan vazgeçemezsin. Bırakmak istersin ama birkaç gün sonra ona geri dönersin. Eun Ji de böyleydi. Sınıfta Chanyeol'u göremediğinde bir umut kantine gitti. Masada oturan Sehun'a gözü takıldı ama yanında Chanyeol yoktu. Sehun da her zamanki gibi gülümsemiyordu. Bir şey olduğunu onun yüzüne bakarak bile anlardı. Sehun'un yanına gitti. Sehun onun geldiğini fark edemeyecek kadar dalgındı. Eun Ji ilgisini çekmek için birkaç kez onu dürttü. Sonunda onun ilgisini çekebilmişti ki Sehun dönüp ona baktı.
" Ne istiyorsun ? "
" Chanyeol nerede ? Duyduklarım gerçek değil. Değil mi ? "
" Ne duydun bilmiyorum. Zerre kadar umrumda da değil. Tek bildiğim Chanyeol senin yüzünden şu an hastanede. "
Eun Ji tam gidecekken Sehun onu kolundan tuttu.
" Eun Ji. Bak Chanyeol seni gerçekten seviyor. Duygularıyla oynayacaksan ondan uzak dur. Chanyeol üzülürse üzer. Bunu unutma. " dedi ve elini çekti.
Eun Ji sınıfına çıktı. Henüz hastaneye gidecek gücü kendinde bulamıyordu. Dersin başlamasına birkaç dakika kalmıştı. Gitmemekte kararlıydı ama aklını ondan da alamıyordu. 'Şu an nasıl ?' tek düşündüğü buydu. Hocası Bay Lee geldiğinde sırasından kalktı.
" Nereye gidiyorsun Bayan Jung ? "
" Kendimi iyi hissetmiyorum da Bay Lee. " diye yalan söyledi.
Bay Lee eliyle çık işareti yaptıktan sonra Eun Ji koşmaya başladı. Okuldan çıkarken Baek yanına geldi.
" Nereye gidiyorsun Eun Ji ? "
" Chanyeol hastanedeymiş. İyi olup olmadığına bakmalıyım. "
" Lanet olsun. Dün onun nasıl biri olduğunu gösterdim sana. Yine de onu görmek mi istiyorsun ? "
" Üzgünüm Baek ama gitmem gerekiyor. " dedi ve dışarı çıkıp taksi çevirdi.
" Hastaneye gidelim. " dedi endişeli tonla. Chanyeol'un ne halde olduğunu görmek canını acıtsa bile görmek istiyordu. Onun nasıl biri olduğu umrunda değildi. Tek umrunda olduğu şey Chanyeol'un durumuydu. İyi olması için Tanrı'ya dualar ediyordu. Hastaneye geldiğinde ise yeniden koşmaya başladı. Resepsiyona gitti. " Park Chanyeol hangi odada kalıyor öğrenebilir miyim ? " dedi. Kadın bilgisayardan işlemler yaptıktan sonra numarayı verdi. Asansöre bindi ama hala stresliydi. Asansörün yavaş çıkmasına sinirlendi ve düğmeye kırarcasına basmaya başladı sanki öyle daha çabuk çıkacakmış gibi. Sonunda kata ulaşmıştı. Chanyeol'un odasını bulmaya çalışıyordu. Odayı bulduğunda ise girmekle girmemek arasında kalmıştı. Onu gördüğünde ne diyecekti ? Cesaretini topladı ve kapıya vurdu. İçeriden bir ses gelmeyince birkaç kez daha vurdu. Korkmaya başladı ve kapıyı açtı. Chanyeol'u o halde görünce gözleri doldu. İstemsiz bir şekilde gözlerinden yaş süzülüyordu. Chanyeol derin bir uykudaymış gibi görünüyordu. Yavaşça yanına yaklaştı ve yatağın yanındaki sandalyeye oturdu. Birkaç dakika yüzüne baktıktan sonra Chanyeol'un gözlerinin titrediğini gördü. Uyanacağını anladığında kafasını çekti ve ayağa kalktı. Chanyeol uyandığında bir inleme bıraktı. Eun Ji canının yandığını anlıyordu. Chanyeol zar zor gözlerini açabilmişti.
" Rüya mı görüyorum ? "
" Hiç olmadığım kadar gerçeğim Chanyeol. "
Chanyeol kalkmaya çalıştığında Eun Ji kolunu tuttu.
" Zorlanma. Yaraların çok iyi görünmüyor. "
Chanyeol pes etti ve kendini yeniden yatağa bıraktı.
" Nasıl bu hale geldin Chanyeol. "
" Gerçekleri mi anlatayım ? "
" Evet. " dedi soğuk sesle.
" Pekala. Depoda Baek bana kaybettiğimi söyledi. Seni kaybetmek.. Hiç kazanmamışken kaybetmek .. Depodan çıktığımda sizi gördüm. O an anladım ki kazanmadan da kaybediliyor. Sinirlenmiştim ve birileriyle kavga etmek istiyordum. Daha çok.. dövülmek istiyordum. "
" Mazoşist falan mısın ? "
" Kalp acımı hissetmemek için.. Belki vücudumda olan bir hasarla kalbimin acısını unutabilirdim. Bu yüzden gidip o serserilere bulaştım ve sonuç.. Hastanedeyim. " Chanyeol'un gözünden bir yaş aktı.
" En kötüsü de ne biliyor musun ? Hala kalbim acıyor. Onu hissedebiliyorum. "
Eun Ji eğildi ve Chanyeol'un göz yaşını sildi. Diyecek bir söz bulamıyordu. Diyecek bir şeyi var mıydı ki ?
" Eun Ji. "
" Hm ? "
" Bana beni sevdiğini söyle. Buna ihtiyacım var. "
" Bir yalana inanmak mı istiyorsun? "
" Beni sevmiyorsan git Eun Ji. Bir daha gelme. Karşıma çıkma. " sonlara doğru bağırdı Chanyeol.
" Yapamam Chanyeol. Seni sevmiyorum ama senden kopamıyorum da. Senden uzak kalamam. Bunu benden isteme. "