Asiye'nin sorduğu son soru karşısında Doruk düşündü.
"Gerçekten öğrenmek ister misin?"
"Hmhm"
"Çocukken aşık oldum, adı seninki gibi Asiye'ydi, saçları seninki gibi kıvırcık, teni senin tenin gibi bembeyaz, kokusu senin kokun kadar güzel, suratı senin suratın kadar doğal ve güzel. Bazen düşünüyorum bu kız sen olabilir misin diye. Ama sonra saçmaladığım anlıyorum, çünkü küçüklüğümdeki Asiye çok naif ve kırılgan bir kızdı, sen ise çok asi, çok kavgacı bir kızsın. Bir gün annem ve babam taşınmaya karar verdi. Beni halama bırakmak istediler senin için, ama ben halamı hiç sevmediğin için salya sümük de olsam Asiye'yi bırakıp gittim. O günden beri belki benden nefret ediyor, belki beni hâlâ çok sevip çok özlüyordur. Sen gerçekten küçüklüğümden Asiye olabilir misin?"
Asiye o an hayattan kopmuş, gözleri dolu bir şekilde Doruğa bakıyordu. Doruk hâlâ Asiye'ye bir cevap beklercesine umutla bakıyordu. O an kapının çalması ile Asiye kendine geldi. Ayağa kalktı ve kapıyı açtı. Gelen Ömer'i.
"Gitti mi o Doruk?"
"Yok içeride, ama gidecek birazdan"
Asiye içinde Doruğa biriktşrdiği sinir ile Dorupun kim olduğunu öğrenince daha çok sinirlenmişti. Onu hem çok özlemiş, onaok aşıktı. Ama bir yandan ise ona çok kızgındı. Ömer ile içeriye geçtiler.
"Ben gidiyorum."
"Git zaten."
Ömer Asiye'ye anlam veremedi. Ne oldu da bu kadar sinirlenmişti ki? Doruk yüzü düşük bir şekilde evden çıktı. Asiye odasına geçti ve kapısını kilitleyip yatağına oturdu.
Neden, neden..?! Anlamıyorum. Nedej yıllar sonra karşıma çıkıyor?
Gözünden yaşlar gelmeye başladı.
Bir de utanmadan anlatıyor.. Ya neden Doruk..? Seni bu kadar özlemişken neden hâlâ içimde sana karşı hâlâ bir kin var? Anlattın bana az önce kendi isteğimnle gitmemişsin, Ama bunu kendime açıklayamıyorum. Küçükken çok iyiydin, herkese yardı ederdin. Şimdi neden bu kadar kötüsün? Anlam veremiyorum... Seni ne bu kadar değiştirmiş olabilirdi ki. Sana koşup sarılmak aynı zamanda bağırıp çağırmak istiyordum..
Asiye düşüncelere dalıp akşam olduğunu unuttu. Uykuya daldı...
Doruk'dan;
Eve girdiğim gibi o yorgunluk ve tedirginlik ile yatağıma uzandım. Asiye'yi düşünmeye başladım. Artık o olduğuna kanaat getirmiştim. Bana o kadar öfkelenmesi, çaktırmadan ağlaması. Ömer gelince beni resmen koyvması.. Aslında hiç değişmemiş. Hâlâ çok güzel, hâlâ ona o kadar çok aşığım ki.. Bu olanlardan sonra bir daha yüzüme bakar mı bilmem ama yarın neler olacağını, ne yapacağımı düşünmeye başlamıştım. Yarın ona açılmak istiyordum.. Kabul etmez belki, Hem Harika var. Rahat bile bırakmaz bizi, olanları Berk'e anlatmak ve anlatmamak arasında gidip gelirken kendimi uykuya bıraktım..
