Tutsak

5.BÖLÜM

5.Bölüm:Olmaması Gereken Bir Olay

"Lanet olsun..!"

~

Ruggero ile konuşmamızdan sonra eve dönmüştürk.Benden hoşlanmaya başladığını hissetmiştim.Ama bu onu için doğru değildi.Bir vampire aşık olmaktan daha kötü ne vardı?Hiçbirşey.
Vampir olduğum gerçeğini bir yana atsak bile,ben kimseye aşık olamazdım.Çünkü bunu yapamazdım...

2 Ay Sonra

O konuşmadan sonra bir daha asla kimseyle konuşmadım.
Ruggero ara sıra benimle konuşmaya çalışsa da onu sözsüz şekilde geri çeviriyordum.Onun dışında Valentina ile bile sadece ortak ödevlerde konuşuyorduk.Onda da tamam,olabilir,bence de,
gibi sözcüklerle tek saniyede.Bunlardan başka alsa.

Okuldan çıkıp ava gittiğimde,düşünmek için vaktim oldu.

Aklımda gelecekten parçalar geçerken,Ruggero ile aşka düşmenin ne demek olduğunu anladım.Ölüm demekti.Onu öpmeyi düşündüm.Kalın dudaklarımın onun dolgun dudaklarına yaklaşması...Hafifçe birbirine sürtmesi....Sıcak ve tatlı nefesinin bedenimde uyandırdığı hislerle gelen o arzu...Sonra...Sonra o ölürdü.Ve ben vicdan azabı çekerdim,uzun zamandan sonra ilk defa.

Tam avlanmak için bir hayvana saldıracakken,tanıdık bir çığlık duydum.Ses Valentina'dan geliyordu.Kokusunu takip ederek onu buldum.Tenha bir yerde,karnının biraz üzerine saplanmış bir bıçakla yatıyordu.

Kokusu beni deli ediyordu.Ama onu öldüremezdim.Onu kurtarmak da çok zordu.

"Lanet olsun..!"

Valentina beni gördü.

"Karol...Y-Yardım et..."

Karar vermek çok zordu.Ya onu ölüme terk edecektim,ya da...Bu ihtimali aklımdan geçirmek istemedim.Yaklaşıp yarasına baktım,
abime götürmek için zamanım yoktu.

"Özür dilerim Valentina."

"Kurtar beni."

Boynuna yaklaştım,Valentina'nın sırrımızı sakalayacağına dair en ufak şüphem yoktu.Bıçağı karnından çıkardım.

Valentina acı içinde kıvranırken,insan kanının kokusuyla uzayıp sivrileşen porselen misali güzel ve beyaz dişlerimi boynuna geçirdim.Sesi kesildi,ama bağırdığını duymak için sesinin olmasına ihtiyaç yoktu.Bir dakika kadar kanından beslendim.
Sonra onu hemen bıraktım.Ağızımdaki güzel tat,genizimden gelen zehirle bozulmuştu.

Valentina'yı kucağıma alıp eve geldiğimde abim okuduğu kitabı elinden bırakarak anında yanımda oldu.

"Ne yaptın?"

Diye sordu sakince.Kelimeler hızla ve hararetle çıktı ağızımdan.

"Onu dönüştürdüm!Zorundaydım abi!Dayanamadım!İlk defa birini kendime bu kadar yakın hissettim ve bana o bakışı,o bakışına dayanamadım abi!Ben çok çok özür dilerim, düşüncesizce hareket ettim-"

"Sakin ol."

Dedi abim omuzuma dokunarak.Daha sonra kucağımda, boynundan kanlar akan kıza baktı.