Double life •Dutch• {Voltooid} (Herschreven)

Chapter nineteen

P.O.V. Jacky/Rose
Ik blijf staan en Noah gaat naast zijn zusje zitten en pakt haar handen vast, om haar een beetje aan te moedigen. "Toen papa was overleden en nadat jij wegging, ging mama het verkeerde pad op. Ze gaf me steeds minder te eten, maar ik ging wel nog steeds naar school. Ik dacht dat het kwam omdat ze in een korte periode papa en jou kwijt was, omdat je ons niet meer wilde zien. Dat zei mama. Ze was elke dag en soms ook nachten weg en sinds een paar weken sluit ze me hier op. Ook heeft ze me al die tijd geslagen." "Ik heb jullie nooit vrijwillig verlaten. Mama zei dat ze geen geld meer had om voor ons beiden te zorgen en daarom heeft ze mij naar het internaat van oom Theo gestuurd. Als ik de tijd kon terugdraaien, was ik gebleven, echt waar" zegt Noah.

Het breekt mijn hart om die twee zo te zien. Ik wist ook helemaal niet dat zijn vader was overleden...

"Jacky en ik nemen je mee naar onze school en dan vraag ik aan Theo of hij een kamer voor je heeft. Ik kom later wel een keer terug voor mam, oké" Lizzy knikt een beetje twijfelend. "Het komt allemaal goed. Dat beloof ik je" zegt Noah, terwijl hij zijn armen om Lizzy heen slaat.

Ze staan allebei op van het bed. "Zullen we helpen met inpakken?" Vraagt Noah aan Lizzy. Ze knikt en pakt een tas. Ik pak een aantal kledingstukken die niet kapot zijn, Noah pakt een paar andere spullen en Lizzy pakt haar borstel, tandpasta, tandenborstel, etc.

Al snel zijn we klaar en lopen we het huis uit. Noah draait de deur op slot en met zijn drieën stappen we in de auto.

"Wat voor muziek vind je leuk?" Vraag ik aan Lizzy, terwijl ik mijn telefoon aan de auto aansluit. "Pop muziek" Ik knik en zet de top 40 aan. We zijn het meest van de rit naar huis stil geweest, omdat iedereen alles denk ik moet verwerken wat er in de afgelopen minuten is afgespeeld.

Toen ik Noah en Lizzy zag zitten, ben ik meteen naar beneden gerend om Willem te bellen. Ik kon het niet meer aan om tegen Noah te liegen. Toen ik hem zo zag zitten, kwam er echt in mij op dat ik van die jongen houd. En ik wil absoluut niet tegen iemand waarvan ik echt hou liegen. Willem zei dat het goed was en dat ik het ook tegen mijn vrienden mag zeggen, maar verder niemand. Ik was zo blij met het antwoord, maar ik werd ook meteen zo nerveus. Wat als Noah me hierom zou verlaten? Wat als hij dat nog steeds gaat doen als het allemaal doordringt wat ik hem heb gezegd? Allemaal vragen spookten, en nu nog steeds eigenlijk, door mijn hoofd heen.

Onderweg hebben we gegeten bij de McDonalds. We zijn door de McDrive gereden en hebben het op de parkeerplaats opgegeten, omdat Lizzy het niet fijn vond om zo naar binnen te gaan, wat ik heel goed snap.

Na nog een halfuurtje rijden komen we bij het internaat aan. Noah parkeert zijn auto en dan stappen we alle drie uit. Het is natuurlijk zondag, dus het is rustig. We lopen naar binnen, de mevrouw achter de balie negerend, die ons nu vreemd aankijkt.

We gaan meteen door naar het kantoor van meneer Stone. Noah klopt op de deur. "Binnen!" Hoor ik meneer Stone roepen. Noah opent de deur en loopt naar binnen, gevolgd door Lizzy en ik. "Wat kan ik-" midden in zijn zin kijkt hij omhoog en kijkt hij ons verbaasd aan. "Lizzy?" Vraagt hij geschrokken. Hij staat op en loopt naar ons toe. Hij blijft voor Lizzy stilstaan en pakt haar hoofd vast. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij bezorgd. Lizzy kijkt Noah aan. "Ik leg het nog wel een keer uit Theo, maar mijn vraag was of je nog een lege kamer over hebt waar Lizzy kan verblijven de komende weken" zegt Noah, terwijl hij een arm om Lizzy heen slaat. "Ik zal even voor je kijken"

Hij gaat achter zijn computer zitten en tikt een aantal keer op het toetsenbord. "Ik heb nog wel een eenpersoonskamer over. Je mag bij Rita de sleutel ophalen. Zeg maar dat alles is geregeld." "Thanks Theo. Ik kom morgen wel langs" "Nemen jullie allebei maar een week vrij, ik regel alles met school." "Dankuwel meneer" zeg ik glimlachend. "Natuurlijk"

Als we de sleutel van de kamer hebben opgehaald, lopen we naar de kamer toe. Lizzy opent de deur en stapt naar binnen. Noah en ik gaan erachteraan. Noah zet de tas met spullen neer. "Het is echt een mooie kamer" zegt Lizzy glimlachend. "Mag ik gaan douchen?" Vraagt ze dan verlegen. "Ja natuurlijk, hier is je tas" zegt Noah, terwijl hij de tas aan haar geeft. "Dankjewel. Blijven jullie hier?" Noah en ik knikken. Lizzy loopt naar de badkamer en ik ga samen met Noah op de bank zitten.

"Dus, huurmoordenaar" zegt Noah na een tijdje. Ik knik zenuwachtig. "Wat wil je weten?" Vraag ik, terwijl ik voor me uit staar. "Hoe lang doe je het al?" Vraagt hij als eerst. "Ik ben al sinds klein af aan aan het trainen voor als er een keer iets zou gebeuren. Ik was nooit van plan om mijn ouders op te volgen. Het was altijd mijn droom om in het ziekenhuis te werken, maar toen mijn ouders vermoord werden, wilde ik persé wraak op de man die mijn ouders heeft vermoord. Ik ben op mijn 16e officieel begonnen, dus 2 jaar."

"Waarom heeft de man je ouders vermoord?" "Dat weten we dus niet. Daarom wil ik wraak, zodat ik antwoorden krijg en het hoofdstuk kan afsluiten. Ik heb ook met Willem besproken dat ik wil stoppen als ik die man te pakken heb, maar hij is goed in zijn vak, dus ik weet nog helemaal niks van hem, behalve dat hij achter mij aanzit."

"Was je daarom soms tijdens de lessen weg?" "Ja. Ik kreeg dan een telefoontje van Willem dat hij een opdracht had en één keer belde Daniël, een collega en goede vriend van mij, dat hij hulp nodig had."

"En die keer dat je ziek was?" "Ik werd om 2:30u 's nachts gebeld door Willem en moest een bekende wapenhandelaar uitschakelen. Hij leverde wapens aan gevaarlijke mensen. Hij was echt heel goed, want hij had een pistool in zijn hand waar hij mee aan het spelen was en ineens zat er een mes in mijn arm. Ik heb die eruit getrokken en ben een gevecht met hem aangegaan. Hij raakte me echt heel hard op mijn slaap, waardoor ik dus eigenlijk ziek werd die volgende ochtend. Uiteindelijk viel hij met zijn nek op het aanrecht en was hij dood"

"Ga je het de anderen vertellen?" "Ik wil het zometeen aan ze vertellen, maar verder mag niemand het weten, totdat de man dood is. Door mij of door iemand anders. Ik zou het fijn vinden als je erbij wilt zijn" zeg ik. "Ja natuurlijk"

Noah opent zijn armen en ik kruip erin, waarna ik genietend mijn ogen sluit. "Het spijt me zo erg" fluister ik. "Het is al goed. Als je me voortaan maar alles verteld." "Deal"

———————————————————————
Heel lang hoofdstuk voor mijn doen😁