5

105 13 5
                                    

Zoe's POV

"Stop doing that."

Ilang beses ng binababa ni Thea ang daliri na nasa labi ko.

I am biting my nails.

"What if you bite your finger? You can't even feel it."

Rinig ko kahit ang bulong niyang iyon.

Umayos ako ng upo at ibinaba ang kamay ko.

Nasa sasakyan na kami at papunta kung nasaan si Gen at si..kung sino man yung kumuha sa kanya.

"What ever happen, don't act rashly. Okay?" Bilin ni Cal sakin.

Tinignan ko lang sya saka tumango.

I just wanted to see Gen, if she is fine or what.

"Don't worry. She's fine." Sabi ni Thea sabay hawak sa nanginginig na kamay ko.

Am I nervous? Scared? Angry or worried? What exactly am I feeling right now?

Napapikit ako dahil hindi ko alam kung ano ba itong nararamdaman ko.

"We're here." As soon as Chester announce it, narinig ko ang malakas na kalabog ng dibdib ko.

Cal looked at me before opening the door .

There, I saw a small house in front of us.

Bumaba ako ng sasakyan and scan the area.

This house looks old, and small.

Halos sira sira na ang bubong ng bahay at may mga gamit na nakatambak sa labas.

Malayo din ito sa iba pang mga bahay.

Napatitig ako sa pinto nang magbukas ito.

Gen and a guy show up.

"Gen baby!" Rinig kong sigaw ni Thea.

Gen then look at us and smile.

"Mama! Mommy! Daddy!" She waved at us and run towards her Mother.

But my eyes can't take off from the guy who is standing in front of the house.

I walk slowly towards him.

His eyes. His face.. He even have a mustache.

Tears began to fall.

"Zoe..." Cal hold my hand.

"Let me go Cal. I know him." Bulong ko.

Cal then slowly let go my hand.

I started walking again, towards him.

He smile at me.

And I smile at him too.

"Alira.." He called.

"Kuya.. Kuya ko." I manage to say kahit na nanlalabo ang paningin ko dahil sa luha.

I jump on him and hug him tight.

My Kuya. He is alive.

Ishie Montuerto is standing in front of me.

He looks old, but the same.

I knew him when I was a child. He is my life saver. I would never ever forget him. Never.

"Matagal tayong di nagkita." Bulong niya.

Tanging tango lang ang nagawa ko.

"Shie.." Napabitaw ako sa kanya nang makarinig ako ng boses ng babae.

Nanlaki ang mata ko nang makilala kung sino siya.

"Ate Mich?" Gulat na tawag ko.

Shocked is written all over her face but later on soften and smile at me.

Psycho...or not? (SiP Season 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon