Benim gözümde AŞK ACISI kırık kola benzer.
Nasıl mı?
Hani insanın kolu veya bacağı kırılır ya,işte o an hiçbir hissetmez oradan az bi zaman geçer kol şişmeye kan toplamaya başlar aynı anda bunlardan kaynaklanan sancılar başlar insanın canını acıtmaya hemde kanata kanata acıtmaya ...
Aşk acısıda böyle birşey ayrıldığın zaman hiçbirşey hissetmezsin,aradan az bi zaman geçer başlar anılar gözümde canlanmaya .
Kahkahalar kulak zarını patlatacak kadar şiddetli anlatmaya , yaşananlar yüreğine fazla gelmeye başlar , sonra hazırda bekleyen sıkıntılar stresler fink atmaya başlar psikolojinin tam ortasında.
Acı yeni olduğu için belki küçüktür ama o acıyı artık tek başına çekmesi gerektiği gerçeği varya küçük acıyı iki katına çıkartıyor.
Çünkü eskiden en ufak bir acıyı derdi tasayı bile kalbimin yarısını verdiği insanlar paylaşırdı...
Artık kalbimin sahibi yok, o bahsettiğim ufacık acı bile koskocabi volkan gibi yakar o yara almış ve yapayalnız kalmış kalbini.
Aldığı bu kadar acıya rağmen ağlayamaz haykıramaz feryat edemez utanır için için ağlar ama belli etmez kimseciklere.
Aşktan olabildiğince ağzı yanmıştır,daha dikkatli davranacaktır bundan sonra , sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yer misali.
Ama bundan sonra sütün buzdolabından çıktığını bilse bile dahi gene de yanaşmak istemeyecektir.
Çünkü eski aşkının izleri kalmıştır dilinde,teninde yüreğinde ve yeni sevgilide hep eski sevgilisini arayacaktır.
Onun gülüşünde gülüşünü, bakışında bakışını,yürüyüşünde yürüyüşünü eski aşkından duyduğu hoşuna giden sözcükleri arayacaktır yine.
Aşkının iki dudağının arasında .
Ve boşuna dememişler " ALIŞMAK SEVMEKTEN DAHA ZOR GELIYOR"
Belki sever yeni sevgiliyi ama bir türlü alışamaz...
