Seni sensiz yaşamak kapkara bir dünyada aydınlık yada ufacık bir ışık aramak gibi...
Ya da ölen bir kişinin mezar taşına oturmuş kimsesiz ruhu gibi...
Hani ruhlar ait oldukları yere dönerler ya bedenleri olmasa dahi...
Ama senin yaşadığını bilip sensiz yaşamaktansa ölmeyi tercih etmek gibi ağlamak ama sadece içinden ve sadece rahatlamak için .
Hayatında ağlamakla gülmenin yerini değiştirmek ,yani hergün ağlayıp arada bir gülmek gibi...
Ve ağlamayı kendine hobi yapmak,gülmeyi de fobi kabul etmek gibi...
Ama aşktan dili değil de bütün vücudu yanan,ve hiç kimsenin yüzüne bakacak cesareti olmayan yaralı biri gibi ...
Sensizlik bir kuş sütünün eksik olduğu sofradan aç kalkmak gibi..
Güneşli sımsıcak bir gün ortasında donmak gibi...
Sensizlik bütün insanlığa deli, sadece sana akıllı görünmek için akla hayale sığmayacak işler yapmak ...
Ve senin bile inanmakta zorlanabileceğin derece seni SEVMEK CANIM...
SENSİZLİKTİ SESİMİ DUYMANA ENGEL ...
