ZEHİRLİ SÖZLERİM

175-Şiirimsi

Hayal ağacının dalları
Tan zamanının ortasında uzarken
Dallara asılmış binlerce dileğin arasına
Kendi umutlarımı asıyorum
Dilekleri için nöbet tutarken insanlar
Gökyüzüne bakıyorum,
Güneş ufuktan ışıklarını uzatıyor
Ama insanlar görmüyor
Görseler bile
Işık hiçbirine ulaşmıyor
Fark ettikleri sadece
Havaya serilmiş bulutlar
Çıplak ayaklarla duran bana
Bakıyorlar hayretle
Ama
Onlara değmiyor çimenlerin serinliği
Kokusu çiçeklerin, dolmuyor burunlarına
Gözlerime güneşin ışıltısı dolarken
Onlarınki giderek biten bir mum gibi
Karanlıkla doluyor
Ufacık esen bir rüzgarda
Onların dilekleri
Dallardan kopup uçuyor
Ve hiçbiri onlara sahip çıkmazken
Daha sıkı bağlıyorum
Hayallerimi,
Hiçbirinin güneşin doğacağına
Ne sabrı
Ne inancı kalmışken
Ben ağaca daha sıkı sarılıyorum
Kapatıyorum gözlerimi
Bırakmıyorum mücadeleyi,
En sonunda ışıkları güneşin
Sırtımı ısıtıyor,
Açarken gözlerimi
Tek başıma olduğumu
Anlıyorum
Etrafta
Gerçekleşmemiş
Sahiplenilmemiş dilekleri alıp
Tekrar asıyorum
Bekliyorum sahiplerini

Ama kimse gelmiyor