bakın yavrucuklarım
Bebeklerim
Gelip yb diye sövüyosunuz veya yalvarıyorsunuz yb yb yb
Yani tek dert yb olmuş
Kimse Rachel nasıl demiyor
Kimse beni sormuyor hü
Şaka bir yana yorum yapmayınca bölüm yazasım gelmiyor :/
-------------------------------------------------
Kaç dakika geçti bilmiyorum. Bakugou yanımda oturuyor sensei karşımızda. Henüz birşey demedi. Azarlancak bişe yok ama azarlancakmışız gibi hissediyorum. Ellerim dizlerimde öylece dizlerime bakıyorum. Ben çok gerilirim böyle şeylere. "Midoriya" dediğinde başımı kaldırıp Senseiye baktım. Noldu ne bitti ne olacak hı ne var. çok stres bir insanım ve bundan nefret ediyorum.
"Evet sensei?" Dedim alelacele. "Büyüyü sormanın sebebi katsukiyi sevmemen mi? Yoksa bu şerefsiz sana birşey mi yaptı." Bir dakika şerefsiz diyor. HOCA BENİM YANIMDA OLABİLİR. onlar baya yakınsa onu azarlatabilirim. Ama onlar baya yakınsa tehlikede olan ben olurum. Ama haksız o. "Ne büyüsü" dedi bakugou bana bakarak. Görmezden gelerek senseiye döndüm. "Tanışalı 1 hafta bile olmayan birini sevemem. Ayrıca sizden çok özür diliyorum ama o ukala piçin teki." dedim. Valla en güzel ve en kısa şekilde açıkladım onu. Aizawa Sensei sert bir şekilde bakugouya bakarken ben daha çok gerildim. Yandan bakugouya bakarken göz göze geldik. Gözlerimi kaçırdım.
Madem başladık şikayete. Devam edelim. "Sensei. Duyduğum kadarıyla bakugou'yu siz okula öğretmen olarak atanmışsınız. Düşüncenize karışamam. Ama rica etsem en azından ona derste boş boş yapmaktansa ders anlatmasını söyleyebilir misiniz?" Sonra gülümseyip tekrar bakugouya baktım. Bana bakıyordu ve kaşlarını çatmıştı. "seni..." Diye hir fısıltı çıktı ağzından. Ama dibinde olmama rağmen ben bile zor duydum. Sonra Sensei söze girdi. "Katsuki. Konuşmalıyız." Eğer onu biraz bile sevsem acırdım. Derin bir nefes verip ayağa kalktı. Hiç gergin gözükmüyor. Banane aw. Korkmalıydı. Adil değil. İçeri gidip bir odaya girdiler. Bağırma sesi yok. Hiçbir ses yok. Gelmiyor sesleri.
Gidip kapıyı dinlesem ne olur ki. Yakalanma ihtimalim ne ki. Oturduğum yerden kalkıp kapının oraya gittim. "Katsuki seninle kaç defa konuşmam gerekiyor? İnsanlarla oynamayı bırak." "Tch. Ne oynamasından bahsediyorsun yaşlı adam. O benim ruh eşim. Ayrıca o işi bırakalı çok oldu. Ayrıca onlar benim peşime takılıyordu. Tekliflerini kabul edip 1 hafta sonra ayrılıyordum. Can sıkıntısı işte. Yapacak pek bir işim yoktu." "İşte bu aylaklığın yüzünden kraliyet büyücüğülüğünden atıldın." "Pfft. Herneyse." "Midoriyayı kendinle çıkmaya zorlama. Bunu yapmaya cesaret etme." Zorlayamaz ki. Hiç bi bok yapamaz o. "Pfft. Ahahahaha. Onu zorliyacağımı nereden çıkardın. En geç 1 hafta içinde bana düşecektir zaten." SENİN NEYİNE DÜŞEYİM AMK KELİ. KİBİRLİ PİÇ. NAH DÜŞERİM SANA. SANA DÜŞENİN BEYNİNİ SİKEYİM BEN.
"Nasıl bu kadar kibirlisin. Egonu ne ile tatmin ettiğini merak ediyorum." "Hey hey hey. Bunun ego ile ilgisi yok. Hakkında ettiğim en ufak kelimede kızarıyor. Bugün onu görmeliydin." Hayır hayır hayır hayır. Yok öyle birşey. Yalana bak. Senseiye olmayan şeyler anlatıyor. HAYIR ABİ YOK ÖYLE BİRŞEY. Beni kim öperse kızarırım. Bu normal. Yanlız sabah beni zorla öpmeye çalışan birini tersliyorum. Sonra bu salak beni zorla öpüyor. Çok trajikomik yemin ediyorum.
Ses çıkarmadan oturma odasına dönüp oturuyorum. Elime telefonumu alıp onunla uğraşıyormuş gibi görünmeye çalışıyorum. Yaklaşık 5 dakika sonra sensei geliyor ve sonra mutfak olduğunu varsaydığım yere gidiyor. Balığın ise o odadan çıkıp diğer odaya gidiyor. Of ben eve gitmek istiyorum. Birkaç dakika içinde yanıma geliyor ve elime birkaç kıyafet tutuşturuyor. "Koridorun sonundaki sağdaki odada giyinebilirsin." Diyor. Ha? "Gerek yo-" "okul üniforması ile uyumayı mı planlıyorsun? Kalk giyin." Dedi beni ellerimden tutup kaldırırken. senden çok nefret ediyorum. Hayatımda kimseden bu kadar nefret ettiğini hatırlamıyorum. Söylediği odaya girdim ve kapıyı kapattım.
Odada bir televizyon, bir kağıtlarla dolu çalışma masası ve koltuk. Yatak, dolap ve hazır noodle kutuları ile dolu çöp var. Ew. Kim bu kadar noodle yer. Bu manyakça.
Tbc.
Bu kdr çünkü üşendim.
Ve son olarak
Ananı sikeyim hayat.
