Im Finally Yours

Chapter 2

Andrea

Medyo okay na ang pakiramdam ko after kong uminom ng gamot.

Lagi nalang ako ganito. Everytime na naaalala ko yung incident 3 years ago, sumasakit ang ulo ko. 

Flashback

Everything went black and I cant remember anything.

Pagkamulat ko, nasa hospital na ako. Nakita ko agad sila Daddy, Mommy at Anika nakabantay sa akin. 

"Jom, Ang anak natin gising na. Thankyou po lord, napaka buti niyo." ang sabi ni Mommy kay Daddy sabay hawak  sa kamay ko at napaiyak na nakatingin sa akin sa sobrang tuwa. 

"Andi, grabi pinakaba mo kami masyado, Pero thankyou lord talaga at nagising ka na. Ok ka lang ba? May masakit ba sayo?" sunod sunod na tanong ni Anika. 

"Ah mabuti pa tawagin ko ang doctor para malaman nila na gising ka na." sabi ni daddy at lumabas na siya ng kwarto.

"Pwede po makahingi ng tubig please." sabi ko. I touched my head, naka bandage pala to. 

Uhaw na uhaw ako. Iginala ko ang aking mga mata, bakit parang may hinahanap akong tao, pero hindi ko alam kung sino?

Agad na kumuha ng tubig si Anika, pinaupo niya muna ako bago pinainom ng konti. Inalalayan ako ni Mommy hanggang humiga uli ako. 

The door opened and I saw the doctor and a nurse holding a clipboard entered the room, nakasunod din si Daddy sa kanila. Lumapit sila sa akin, in adjust nila yung kama ko para mas comfortable at ma check nila akong mabuti. 

"Hello andrea, Im your doctor. Kamusta ka? tanong ng doctor whiles he's checking my face specifically, my eyes. Pina blink niya ako ng ilang beses. 

"Nakilala mo ba sila?" tanong niya sabay turo kila Mommy.

Tumango ako. Oo naman, sila ang pamilya ko. 

"Good, good. Eh yung nangyari sayo kagabi? Naaalala mo ba?" tanong ulit sakin ni doc. 

So kagabi pa pala ako dito sa hospital. Alam ko nag da drive ako then biglang may truck na sumalubong sa akin. 

I tried thinking about it but its all hazy, my brain doesnt want to give me a clear picture of what transpired last night.

I shook my head and I immediately felt dizzy. Napansin naman agad to ni doc.

"Its okay. Huwag mong masyadong ipilit maalala ang nangyari sa ngayon. Ganyan talaga ang usual effect pag nagka run ng heal trauma. Maswerte ka pa, walang masyadong damage na nangyari sauo." sabi ni doc.

"Andi nabunggo ang sasakyan mo ng truck kagabi. May iniwasan daw yung driver na kotse sa kabilang lane pero nasakop naman niya yung sa side mo, kaya ayon ikaw ang nasagi niya." kwento ni anika. 

"Sabi ng mga police at hospital personnel na rumesponde sa accident site, swerte mo raw dahil naka seatbelt ka. tapos may airbag pa sa kotse mo. Kaya yung impact sayo ay mahina lang." dagdag niya. 

"Anong oras na ba ngayon? tanong ko. Naka on yung ilaw dito sa room pero hindi ko parin masabi kung gabi na uli.

"7pm na ng gabi Andrea. Youve been asleep or unconscious for 20 hours. although its less that 24 hours. I still have to do some checks on you to ensure na wala talagang damag sa brain mo." sabi ng doctor. 

"Sa ngayon, you need to take pain killers for your headache."

So, he gave me a prescription for my headaches and body pains. So far, wala ng ibang malaking damages sa akin. Mga pasa sa arms ko, legs and may konti sa mukha lang. 

"Okay need mo na mag pahinga. If you feel uncomfortable or anything, tawagin mo lang ako. Im on 24 hours duty." sabi ni doc at lumabas na sila ng nurse.

"Narinig mo yun anak, pahinga ka na daw muna. Pero dapat kumain ka pa rin para magkalaman ang tiyan mo kahit papano." sabi ni Mommy. 

Tumangon na lang ako. May soup silang dala so yun na ang kinain ko. Sinusubuan ako ni Anika ng biglang may maalala akong mukha na sinusubuan din ako. 

"Sino yun? bakit parang nangyari na ito dati.May nag aalaga at nagpapakain sa akin. Weird na talaga pakiramdam ko, epekto siguro ng gamot na isinaksak nila sa akin.

End of flashback.

-----------------------------

Andrea

Naubos ko na pala yung kape. Tumayo na ako at tinulungan si manang na ihanda yung umagahan. Ang laki ng tulong ni Manang sa akin simula ng lumipat kami dito sa bagong bahay. 

Nung nalaman niya kasi kay jie ann na nag hahanap ako ng makakasama sa bahay, nagpasabi siya na balak niya ng umalis sa company ni ralph kasi nahihirapan na siyang mag commute araw araw. 

Naging close naman kami doon kahit papano. Stay in siya dito sa akin kasi nasa probinsya na yung pamilya niya so mas pabor yung set up sa kanya. Syempre tinaasan ko yung sahod niya para naman mas ganahan siya. 

Hindi nga ako nag kamali . Super sipag at bait niya. Kapamilya na rin ang turing ko sa kanya. 

"Buti naman at okay na kayo ma'am. Ako ang laging natataranta sa inyo po pag sinusumpong kayo." sabi niya. 

"Wala ito manang, matagal na ngang hindi ako sinusumpong eh." Nagtataka lang ako, bakit bigla ngayon pa?" sagot ko

"Hindi kaya may nakaalala sa inyo ma'am? sabi pa niya. 

Bigla akong natigilan. 

Sino naman ang makakaalala sakin?

Tuwing sinasabi ni Manang yan sakin, napapaisip ako, Parang may laman ang mga hirit niya. Pag tinanong ko naman sasabihin niya kutob lang. 

"Wala baka may problema sa office, naalala nila ako hehe." natatawang sabi ko . 

Nag day off muna ako ngayon dahil nga sa birthday ni baby. 

Kayang kaya naman nila yung trabaho dun kahit wala ako. Im sure they will call me pag may urgent matter na talaga. 

Malapit na maluto yung breakfast kaya naglabas na ako ng plato at kutsara't tinidor. 

"Basta masaya lang kayo ma'am ha. Yun ang importante po. Good vibes lagi." kwelang sabi pa niya. 

OO. I feel okay now and happy. Napapangiti pa ako habang naghahanda ng lamesa. excited lang talaga. 

When everything is good, I decided to go upstairs to fetch my baby. 

But I was surprised to see her at the bottom of the stairs. 

"Happy Birthday Denden(Dennise), my baby." binati ko siya. 

"Mommy." she shouted and she ran to hug me. 

------------------------------------------------------------------

Maagang update guys.

Mas lalo bang dumami ang tanong sa isip ninyo? 

So you need to be patient haha. 

Please vote , comment and share.

Thankyou.