Im Finally Yours

Chapter 3

Andrea

Denden, ang baby ko. She's turning 3 today. 

"happy birthday denden, my baby." binati ko siya. 

"Mommy!" she shouted at tumkbo papunta sa akin. 

Nag mamadali akong lumuhod at sinalubong siya ng yakap, halik at kiliti.

"Mom, you're ticking me. Stop it please." she said while trying to get away from me. 

Pero hindi ko siya binitawan kaya wala siyang nagawa kundi tumawa ng tumawa. 

"Let me go, please." sabi pa niya kaya I stopped and carried her to the table. 

She was surprise when she saw what we prepared for her. 

"Wow, my favorites. Bacon and pancakes! I love you mommy, you're the best mommy ever!" sigaw pa niya. 

Nakakatuwa naman ang baby ko. Eh ako lang naman ang mommy niya dito. 

Kinantahan namin siya ni Manang ng happy birthday bago ko siya ibinababa sa high chair niya. 

Umupo na rin ako sa tabi niya. Nagsalin na si Manang ng milk para kay Chelsea. 

I cut her pancakes and bacon into small pieces. Mabilis naman niya itong kinain. Sumabay na rin ako sa kanya. 

"Are we going out today mommy? tanong niya pag tapos niya kumain. 

"Oo, baby. Im not working today so we can spend your special day together. You can pick what you want as present at the shop later." sagot ko

Pagkatapos naming kumain, dinala na siya ni manang sa cr para maligo. nag punta na rin ako sa taas para mag bihis. 

Habang nag re ready, hindi ko napigilang maalala kung paano napunta sa akin si Denden. 

Flashback. 

Pinuntahan ako ng mga police kinabukasan sa hospital para ifollow up yung investigation sa accident. Nakakulong pala yung driver ng truck hanggang ngayon, kasi di pa napinyansahan ng mga ano niya.

Nag mamadali daw umuwi yung driver that time kaya mabilis ang takbo. Nanganak na kasi yung kapatid niya pero namatay habang naglalabor, kaya ayon, tuliro habang nag mamaneho. 

Naawa naman akong bigla sa driver. Kung naka kulong pa ngayon, sino nag aasikaso sa kapatid niyang namatay at sa pamangkin niya?

Sinabi ko sa mga police na hindi ko kakasuhan yung driver. Okay naman ako and covered naman ng insurance yung damages sa car ko. 

Dahil pwede nako ma discharge that day, hinintay ako ng mga police para sumama sa station nila at pumirma sa kanilang report, 

Pagdating doon, agad akong dinala sa driver na nasa kulungan. 

"Ma'am andrea eto po si Louie Mercado. Siya yung driver na nakabunggo sa inyo". sabi ng isang police. 

Biglang yumuko yung driver at hindi tumitingin sa akin habang nagsasalita. 

"Sorry po ma'am, sa nagawa ko. Hindi ko po sinasadya. Gulo po yung isip ko habang nag mamaneho. kasalanan ko po talaga, sana mapatawad niyo ako."

"Kuya, okay lang po. Hindi na po ako magsasampa ng kaso. Sana po sa susunod ay mas lalo kayong mag iingat ha? Nabalitaan ko po yung nangyari sa kapatid ninyo. Condolence po." sagot ko

Napatingi siyang bigla sa akin at naiiyal na sinabing:

"Maraming salamat po ma'am. Napakabuti  ninyo kaya siguro hindi  kayo ni lord sa aksidente. God bless you po."

Naayos naman agad ang mga papers niya kaya wala pang 30minutes ay nakalabas na si kuya driver. 

Hindi ko alam kung ano ang tumulak sakin na sumama sa bahay nila kuya. Walang nagawa si Anika kundi samahan ako kahit ayaw niya. Pagdating doon, nakuha ako sa aming nadatnan. 

Nakaburol sa maliit na bahay yung kapatis ni kuya, Si fely, tapos nasa tabi nito ang isang babae na naka wheel chair. 

"Ma'am Andrea misi ko po pala, si Cory." pakilala ni kuya. 

Nagkakilala kami ng misis niya. Nakaman ko rin na tatlo lang silang nakatira sa bahay na yun. Nabuntis si Fely pero tinakbuhan daw ng lalake kaya di nila alam kung sino ang ama ng bata. Malihim daw kasi masyado si Fely sa kanila. 

I asked them where's the baby and kung sino nag aalaga. Nasa kapitbahay daw muna kasi hindi rin kayang alagaan ni ate Cory. 

End of flashback.

I went to my office habang hinihintay si Denden magbihis. Nag chack ako ng mga emails muna. Kahit na nag day off ako, I still want to monitor pa rin. 

Napaka-workaholic ko nga daw. Minsan napapagalitan na ako nila mama kasi sobrang subsob sa trabaho. 

But I cant help it, parang masaya ako pag ganito, pag busy. I dont have time to think of the past. 

The past na matagal ko ng ibinaon at itinapon pati ang susi. 

After ko kasing maaksidente noon, nag pahinga muna ako sa probinsya namin ng 2 weeks. 

Naging busy din ako kasi biglang inoffer nila kuya louie sa akin yung baby ni fely. 

Hindi daw nila kayang buhayin ang bata kaya nagpasya silang mag asawa na ipaampon ito, At ako ang una nilang naisip.

They offered her to me. How can I say no to that? I felt taht i lost someone before, then may kapalit agad. 

Wow, napaka swerte ko. Not everyon has been given a chance or opportunity to get a special gift like this. 

Flashback.

"Ma'am gusto po namin na sa mabuting tao siya mapunta kaya naisip po namin kayo agad." sabi ni kuya louie.

Nasa bahay namin sila. Karga ng social worker yung baby. 

Tulog na tulog itoo, walang kamuwang muwang sa mundo. ANg cute niyo, grabe mamula mula ang pisngi. 

"One weel na po siya today, hindi pa rin napaparehistro kaya wala pa siyang pangalan sa ngayon." paliwanag ng social worker. 

In case daw na hindi ko siya kukunin, may naka abang na couple from manila ang kukuha sa kanya. 

Nag usap muna kaming buong pamilya pero ako pa rin ang pinag decide nila since sa akin ipapangalan ang bata. 

I said yes. Pinaayos namin agad yung adoption papers. Wala naman naging problema. 

I choose the name Dennise. Kaya Dennise become my baby. 

End of flashback

Then we are all ready na to go out. Kasama din si mang kasi siya ang parang yaya na rin ni Denden. 

Nagpunta muna kami sa Oceanarium sa manila ocean park. Mahilig siya sa marine animals like seals and polar bears.

Nung napagod na, sa mall na kami pumunta at pumili na siya ng laruan sa toy kingdom. Automatic na si Minion ang pinabili niya. 

I asked her if masaya siya sa nakuha niya at sagot niya ay yes with a big smil on her face. 

My heart is so overwhelmed, happy ako basta happy ang baby ko. 

Pagkatapos namili ng toys niya, dinala namin siya sa playground doon din sa mall. 

Iniwan ko sila ni Manang habang nag lilinot ako para tumingin ng damit at sapatos para sa akin. 

I was looking at the shoes on display ng may mahagilap ang mata ko. 

The man in front of me is familiar. Huh. parang kilala ko siya pero hindi ko maalala kung saan ko siya nakita na. 

Is that you, Kobie Brown?

------------------------------------------

malapit na magkita ang dalawa. 

Please vote , comment and share. thankyou.