Pentacost Band Series #5 Mellifluous Hurricane

ch 22

i dedicated this chapter to wttpdmenwife hi! i will message u after i finish this story! thank u for supporting my stories, i had fun reading all of your comments! ily, thank u so much🖤

chapter twenty two | plan

For the past years, I've been dreaming of this scenario a lot of times already. Paano kung kasama ko siya na nagpalaki sa mga anak namin? Ano ang ginagawa naming pamilya? Paano kami nag babonding at kung paano siya maging magulang sa anak naming dalawa.

Now that I am currently watching how he took care of our son, my heart can't stop from squeezing painfully. Sa sobrang paninikip nito, nahihirapan na akong huminga.

"Hindi pa siya nakakapag linis.." pag pigil ko nang dahan dahan niyang inihiga si Iceshen sa kama ko.

Windsor didn't stop though. Maingat niyang iniharang ang unan sa magkabilang gilid nito at tinabunan ng kumot hanggang tyan nito.

"Gabi na, malalamigan lang 'yan."

"Buong mag hapon siyang naglaro. For sure, narumihan siya.."

"I changed his clothes earlier," hinarap niya ako.

"Even so.. Marumi pa din."

Windsor rolled his eyes before he reached my wrist and pulled me outside the room. Binawi ko ang kamay ko nang makarating kami sa hallway sa labas ng kwarto. His eyes bore on mine.

"Kulit mo."

"Ikaw ang makulit, anak ko 'yon kaya wala kang karapatan—"

"I know.." pag puputol niya sa sinabi ko. He look so serious. "I was just sharing my opinion. Gabi na, baka magkasakit kung paliliguan mo pa. Isa pa, tulog na yung bata. Gigisingin mo pa ba para doon?"

I swallowed hard, guilt crept inside me. "P-pupunasan ko, kung ganoon."

"Do it later, we'll talk first.."

I grunted. "I told you, I'm busy. Bakit ba ang kulit mo? May bisita ka sa inyo tapos ako ang guguluhin mo dito?"

Windsor's brow raised while tilting his head a bit. "Sino? Si Kei?"

I almost rolled my eyes. Hindi na ako nag abalang sumagot, umiwas ako ng tingin at humalukipkip sa harap niya.

"She's not my visitor. Nakita mo nang si Wynter ang pinunta non."

I laugh wryly. "Sure ka ba na 'yon talaga ang sadya niya?"

I halted and stepped backwards when he suddenly pinned his palm against the wall beside me. Pagilid akong yumuko, ngunit pilit niyang hinanap ang mga mata ko. I blinked twice, nervous by the small distance of our faces from each other. His lips twisted when he saw me panicking.

"Kung bisita ko 'yon, wala ako ngayon dito. Sana ine-entertain ko na 'yun ngayon at hindi na kita hinabol pa dito.."

Umikot muli ang mga mata ko, natameme at wala nang masabi ngayon. Fuck, ano na Airvieh? Hindi mo kayang makipag usap? Ano, baliw na baliw pa rin kay Windsor?

"Why are we even talking about her? Hindi naman iyon ang dapat na pag uusapan natin," he added.

"It's your fault.."

"My fault? What? Why is it my fault?" itinagilid niyang muli ang ulo, panay na ang pag basa ng labi gamit ang dila dahil sa pag pipigil ng ngiti.

Naging malikot ang mga mata ko, hindi alam kung saan na titingin. I almost curse when our eyes met. Mapaglaro niya akong tinitigan.