"ကို.." တိုးညႇင္းစြာေခၚရင္း ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးသည္ မိမိကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္
တစ္ခါတရံမွ ေခၚေဝၚတတ္ေသာနာမ္စားတစ္ခုဟာ ႏွလံုးသား တစ္ခုလံုးျမဴးထူးေအာင္ပင္ တတ္စြမ္းႏိုင္၏
ဒီကေလးဟာ သိပ္ကိုတတ္စြမ္းပါသည္
ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကိုပင္ စကားတစ္ခြန္း အျပံဳးတစ္ခ်က္န႔ဲ လႈပ္ခါပစ္ႏိုင္သည္
လိုအပ္သည္ထက္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာသူ၏ေမြးရာပါ အစြမ္းေၾကာင့္လား
တန္ဖိုးထားသူ၏ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္လားေတာ့ ကာယကံ႐ွင္မွအပ မည္သူမွ်မဆံုးျဖတ္ႏိုင္...။
"အြန္း ေျပာေလ Hannie" လက္ႏုႏုကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း အခြင့္ေပးလိုက္တယ္
"Sad endingေတြကို ကြၽန္ေတာ္အရမ္းမုန္းတာပဲ" တ့ဲ
ေကာင္ေလးရ႕ဲစကားသံအဆံုး Minho ရယ္မိတယ္
သူသိလိုက္ပါၿပီ ဒီေကာင္ေလး ဝတၳဳဖတ္ထားျပန္ၿပီဆိုတာ
"ရယ္စရာပါလို႔လား Hyung?" ရင္ခြင္ထဲကေနထြက္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနထားျဖင့္ မ်က္ေစာင္းေတြလိွမ့္ထိုးေနသူ
"ကဲေျပာ..ဒီတစ္ခါဖတ္ထားတ့ဲဝတၳဳက ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီတုန္း?"
ေလတျဖဴးျဖဴးမွာ လြင့္ေနတ့ဲ Jisung ရဲ႕ ပိတုန္းေရာင္
ဆံသားေတြကို နားရြက္ေနာက္သို႔သပ္တင္ေပးကာ ေမးလိုက္ေတာ့ အႏွီေကာင္က မ်က္ႏွာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ စကားဆိုျပန္တယ္
"မင္းသားက မင္းသမီးကိုထားခ့ဲၿပီးထြက္သြားတယ္တ့ဲ"
ခဏတာ ၿငိမ္သက္သြားၿပီးမွ ဆက္လက္ကာ
"တစ္ေန့မွာ Hyung ကြၽန္ေတာ့ကိုထားသြားရင္ေရာ? ေသခ်ာတယ္ အ့ဲလိုသာျဖစ္ခ့ဲရင္ ကြၽန္ေတာ္ငိုမိမွာပဲ..
ကြၽန္ေတာ္က ေၾကကြဲရတ့ဲအဆံုးသတ္ေတြကို တအားမုန္းတာ"
Jisung ကို ရင္ခြင္ထဲျပန္ထည့္ကာ အရင္ကထက္ပိုၿပီး ခပ္တင္းတင္းဖက္ထားလိုက္တယ္ ေကာင္ေလးရ႕ဲပုခံုးေပၚ မိမိေခါင္းေလးကိုတင္လို႔ေပါ့
"မင္းသိလား Hannie..ကုိယ္မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ ထားသြားမွာ မဟုတ္ဘူး..ေနာက္ဆံုးကြာ ကုိယ္ေသဆံုးသြားရင္ေတာင္ Hannie အနားမွာ ဝိဥာဥ္တစ္ခုအျဖစ္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးေနမွာ ဒါေၾကာင့္ Hannieက ကုိယ့္ကိုပဲယံုေပးၿပီး ဘာမွေလ်ွာက္မေတြးန႔ဲေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား?"
YOU ARE READING
A story without ending
Fanfictionေပ်ာ္ရႊင္စရာအဆံုးသတ္မွ မဟုတ္ရင္ အ့ဲဒါအဆံုးသတ္မဟုတ္ဘူးတ့ဲ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ပံုျပင္ေလးဟာ ဇာတ္သိမ္းမ့ဲတ့ဲ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ခ့ဲၿပီေပါ့ေနာ္...။. ပျော်ရွှင်စရာအဆုံးသတ်မှ မဟုတ်ရင် အ့ဲဒါအဆုံးသတ်မဟုတ်ဘူးတ့ဲ ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ပုံပြင်လေးဟာ ဇာတ်သိမ်းမ့ဲတ့ဲ...
