"Chen ငါနင့္ကိုသေဘာက်တယ္"
ၿမိဳ႕ျပရ႕ဲလမ္းမေဘးတစ္ခုမွ ဖြင့္ဟဝန္ခံျခင္းတစ္ခု...
"ငါသိတယ္ Hyunjin" အနက္ေရာင္ေဒါက္ဖိနပ္ေလးက
ခပ္လွမ္းလွမ္းက အနီေရာင္ neon lights ေလးေတြကို ၾကည့္ရင္းျပန္ေျဖတယ္
"နင္ငါ့ကိုသေဘာက်ေနတာကိုေရာ..နင့္ကို Jeonginေလး သေဘာက်ေနတာကိုေရာ...ငါအကုန္သိတယ္"
Hyunjinရ႕ဲ အ့ံျသစြာၾကည့္ေနတ့ဲ မ်က္ဝန္းေတြကို လွည့္ၾကည့္စရာမလိုဘဲ ႀကိဳသိေနသလိုပင္ သူမက ဆက္ကာေျပာ၏
"ငါ့ကို လူကဲခတ္ည့ံတ့ဲသူလို႔ နင္ထင္ေနတာလား?အရိပ္ျပရံုန႔ဲ ငါအေကာင္ ျမင္တတ္ပါတယ္ဟာ"
"ဒါဆိုနင္ငါ့ကို ဘယ္လိုသေဘာထားလဲ?"
"ငါထိုင္ဝမ္ကို အၿပီးျပန္ေတာ့မယ္"
အနည္းငယ္တြန္႔ဆုတ္ျခင္းေတြ ေရာေနတ့ဲ ေမးခြန္းအတြက္ သူမျပန္ေပးလိုက္တာက အေျဖတစ္ခုအစား အသိေပးျခင္းတစ္ခုတ့ဲေလ..
"Minhoေၾကာင့္လား?"
"အင္း....ငါဒီမွာဆက္ေနရင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ မေကာင္းဘူးေလ ငါလည္းသူ႔ကို စိတ္ျပတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို သူ႔အတြက္လည္း အေနခက္ေနေလာက္မွာပဲ"
"ဒါဆို ငါကေရာ Chen?ငါ့အတြက္ေရာ မစဥ္းစားေပးေတာ့
ဘူးလား?"
"နင္ Jeonginကို ေရြးခ်ယ္ပါလား?သူက နင့္အေပၚ တကယ္ေကာင္းတ့ဲကေလးပါဟာ.."
"Chenမဆိုင္တာေတြ မေျပာန႔ဲ..ငါတို႔အေၾကာင္းပဲ ေျပာရေအာင္ ဒီအေတာအတြင္း ငါဘယ္ေလာက္ခံစားခ့ဲရလဲ နင္သိလား? Minhoကိုပဲ အျမဲေမ်ွာ္ေနတ့ဲနင့္ကို ငါဘယ္
ေလာက္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရလဲ နင္သိလား?"
"နာက်င္တယ္မလား?"
"ဟမ္..?"
"ငါ့ေၾကာင့္ နင္နာက်င္ရတယ္မလား?ဒါဆိုရင္ Jeongin လည္း နင့္ေၾကာင့္နာက်င္ေနရမွာပဲ.."
Chenရ႕ဲ စကားေၾကာင့္ Jeonginအတြက္ ေတြးေပးမိသည္
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရ႕ဲအျဖစ္က ဆင္တူေပသည္
Chenက Minhoေၾကာင့္ Hyunjinကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈမိခ့ဲလ်ွင္ Hyunjinသည္လည္း Chenေၾကာင့္
Jeonginကို မရည္ရြယ္ပါဘဲ ဒဏ္ရာေပးမိခ့ဲသည္
YOU ARE READING
A story without ending
Fanfictionေပ်ာ္ရႊင္စရာအဆံုးသတ္မွ မဟုတ္ရင္ အ့ဲဒါအဆံုးသတ္မဟုတ္ဘူးတ့ဲ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ပံုျပင္ေလးဟာ ဇာတ္သိမ္းမ့ဲတ့ဲ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ခ့ဲၿပီေပါ့ေနာ္...။. ပျော်ရွှင်စရာအဆုံးသတ်မှ မဟုတ်ရင် အ့ဲဒါအဆုံးသတ်မဟုတ်ဘူးတ့ဲ ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ပုံပြင်လေးဟာ ဇာတ်သိမ်းမ့ဲတ့ဲ...
