"Sung-ah ..Minho ေရာ?"
"ကိစၥရိွလို္႔တဲ့ ဒါေၾကာင့္ ငါတစ္ေယာက္တည္း လာခ့ဲတာ"
Seungminရ႕ဲ ေမးခြန္းကို Jisung ျပန္ေျဖလိုက္တယ္
"ေအာ္...ဒါန႔ဲ ေက်ာင္းဆင္းပြဲမွာ ဂ်ဴနီယာေလးေတြ ကမယ့္ဇာတ္အတြက္ ဇာတ္ၫႊန္းေလးေရးထားတယ္
ဖတ္ၾကည့္-Yah!!Hwang Hyunjin လမ္းသြားရင္ ၾကည့္သြားေလ ကန္းေနလား?!"
Hyunjin မွ Seungminပုခံုးကို အသားလြတ္ဝင္တိုက္သြားတာေၾကာင့္ Seungmin ေအာ္လိုက္ျခင္း
"ငါ့မ်က္လံုးအေကာင္းႀကီးဆိုတာ မင္းမျမင္ရေအာင္ မင္းေရာ ကန္းေနလား?" မေတာင္းပန္တ့ဲအျပင္ ခပ္ရြ႔ဲရြ႔ဲေျပာလာတာမို႔
Seungmin ေဒါသပိုထြက္သြားသည္
"ေတာ္ၿပီ ငါရန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး"
"ဘာလဲ ေၾကာက္သြားတာလား? အဟက္" Hyunjinရ႕ဲ စကားလည္းဆံုးေရာ လက္သီးတစ္ခ်က္က မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္လာတယ္
"Seungmin ေရာ Hyunjin ေရာ ေတာ္ေတာ့..
ရန္သူေတြလည္း မဟုတ္ၾကပဲန႔ဲ..!"
လက္ပါေျခပါသည္အထိ ရန္ျဖစ္ေနတ့ဲသူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့
Jisung ရဲ႕ စကားကိုမမႈၾက..
Jisung လည္း ဆြဲမႏိုင္တ့ဲႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စိတ္ေတြပင္ ႐ႈပ္လာသည္
"Hyung!! Hyunjinnie Hyung ေတာ္ေတာ့!"
Jeongin ေလး အေျပးေရာက္လာၿပီး Seungminကို အေပၚကေန အသာစီးယူကာ လွိမ့္ထိုးေနတ့ဲ Hyunjin ကို ျပန္ဆြဲလိုက္တယ္
ဒီေတာ့မွ Jisung လည္း ဒဏ္ရာေတြန႔ဲ လဲေနတ့ဲ Seungmin ကို ထူလိုက္တယ္
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ?Seungmin မ်က္ႏွာမွာလည္း ေသြးေတြစို႔ေနတယ္..?" Felixေရာက္လာၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေလသည္
"ကြၽန္ေတာ္ပဲ ၾကားထဲကေန ေတာင္းပန္ပါတယ္ Hyunjinnie Hyungက ဒီေန႔ Pai Chen Noona ေက်ာင္းမလာလို႔ စိတ္ဆတ္ေနလို႔ပါ"
ထြက္သြားတ့ဲ Hyunjin ေနာက္ကို မလိုက္ခင္ Jeongin ေတာင္းပန္လိုက္တယ္
"Jisung ငါ Seungmin ကို ေဆးေပးခန္း ေခၚသြားလိုက္မယ္"
"အင္း ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေပးလိုက္ဦး"
✎
"Hyunjinnie Hyung!ဘယ္သြားမလို့လဲ?"
"စိတ္မၾကည္လို႔ ေလ်ွာက္သြားမလို႔"
YOU ARE READING
A story without ending
Fanfictionေပ်ာ္ရႊင္စရာအဆံုးသတ္မွ မဟုတ္ရင္ အ့ဲဒါအဆံုးသတ္မဟုတ္ဘူးတ့ဲ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ပံုျပင္ေလးဟာ ဇာတ္သိမ္းမ့ဲတ့ဲ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ခ့ဲၿပီေပါ့ေနာ္...။. ပျော်ရွှင်စရာအဆုံးသတ်မှ မဟုတ်ရင် အ့ဲဒါအဆုံးသတ်မဟုတ်ဘူးတ့ဲ ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ပုံပြင်လေးဟာ ဇာတ်သိမ်းမ့ဲတ့ဲ...
