“Catch!” I immediately caught the name tag that Cara threw in the air. And as I attach it to the uniform that I’m wearing, Parker suddenly came to me and puts a surgical mask on my face.
“Thank you…” I whispered and he smiled, “Nilalandi mo ba ako?”
Cara suddenly laughed hysterically, making the woman beneath groan even louder. Which made Spencer put a duck tape on her mouth, and with a grin he suddenly turned at us.
“Gusto kong maging ring bearer n’yo.” Halos mapamura ako dahil sa biglaang pagsingit ni Spencer sa usapan. Nakangiwi kong tinuon ang atensyon ko sa paligid nang bigla akong hinigit ni Parker palapit sa kanya, maging sina Spencer at Cara ay hinigit ang babaeng tinutungtungan niya.
Tahimik kaming nakamasid sa mga gumagalang guwardya sa paligid, madilim at malamig ang simoy ng hangin dito sa Besodiah. At ngayon lamang ulit kami nakatapak dito sa siyudad pero tila ang dami naming napansin na pagbabago o sadyang wala lamang talagang bozo sa paligid.
Napabuntong hininga na lamang kami nang makaalis sa aming direksyon ang mga guwardya, nang aalis na sana kami ay bigla na lamang kaming nasilaw sa matinkad na liwanag na nagmumula sa flashlight.
“Section 3, building 44. There are four intruders in the perimeter and a harmed citizen.”
I gulped when Cara cholerically looked at the man. She suddenly waked into his direction and dragged him by pinching his ear, which made me realized who the fuck it was.
His companion heaved a sigh and turned the flashlight off, “Alex, sinabi ko na sa’yo na masamang pag-tripan ang girlfriend mo. Alam mo namang hindi na’n alam ang salitang biro—”
“Subukan mo pangdagdagan ang sasabihin mo. Magagaya ka rin dito sa tanganhg ‘to, Peter.” At dahil sa pananakot ni Cara ay agad na tinikom ni Peter ang kanyang bibig at umakto na tila wala siyang sinasabi kanina.
“Aw. Aw— Baby, tama na—”
“Nakuha mo ba pinakuluha ko? Subukan mong hindi at itatapon kita sa kabilang city kasi napakawalangkwenta mo.”
“Ouch naman.” Ako na ang napangiwi dahil sa kabaklaan n’ya. Nang samaan siya ni Cara ng tingin ay tumingin siya kay Peter na s’yang nag-itsa sa kanya ng isang bag.
Awtomatikong lumapad ang ngiti ni Cara at ang kanina’y halimaw ay tila naging anghel. Niyakap n’ya ang kapatid ko at hinalikan pa sa noo. Mga kadiri.
“Kaya mahal na mahal kita e,” sambit pa ni Cara.
“Battered boyfriend,” Parker commented.
All of a sudden, Alex looked at us and brooded at Parker, who was still holding me. “Dude, how long are you going to wrap your fucking arm to my sister?” Alex exclaimed.
“Eternity,” Parker answered.
I felt the sudden blood rush to my cheeks, making me cough, “Kuya, nilalandi ako oh…”
“Paki ko? Edi maglandian kayo r’yan. Idadamay niyo pa ako sa katangahan niyo.” Binalik n’ya ang atensyon kay Cara habang nakaturo pa rin s’ya sa amin ni Parker, “Ang tatanga, pota.”
Tangina. Kuya ko ba talaga ‘yan? Ang walang kwenta naman n’ya.
Natatawa akong tinulak ni Peter paalis sa dilim, maging kinuha niya ang walang malay na babae at nagtungo kami sa likod na bahagi ng Besodiah kung saan tinatago ang malalaking sasakyan na nakukuha ng ibang apostles sa mga nirerecruit nila.
BINABASA MO ANG
OUTCAST (PUBLISHED)
Science FictionPUBLISHED UNDER IMMAC PPH After an unexpected apocalypse, Amira and her friends found themselves trapped inside the border of Luzon, in which the virus was spreading rapidly. And in order to keep living, they needed to reach the capital of Luzon, an...
