THE BATTERED WIFE (COMPLETED)

Chapter 8

HILLARY'S POV

"I thought I lost you again..."

I'm not sure if I heard it right. 

Sobrang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa pinaghalong kaba, pagkabigla at pagkamangha.

Is he worried?

“What do you mean by that?” naguguluhan kong tanong dito. 

Ayaw ko mag assume. Ayaw ko dahil alam ko na yung pakiramdam ng umasa pero nabigo lang.

“Nevermind. Don't mind it.” Dahan-dahan nitong inilayo ang sarili mula sa pwesto ko bago umupo ng maayos. 

Hinawakan nito nang mahigpit ang manobela at parang naiinis na ginulo ang nakalugay na buhok. Napansin ko ring nakasuot pa ito ng office work attire niya na halatang hindi pinlansya dahil may mga parte ang suot nito na makunot pa.

“Who gave a permission to—” I did not let him finish his sentence and fire him a question instead.

“No. You answer my question first. Anong ibig sabihin ng akala mo nawawala ulit ako? And how about the kiss, Gabriel?” tanong ko rito.

Nanatili lang siyang nakatitig sa harap  ng kotseng hindi pa naman nito pinapandar. 

“Gabriel, talk to me.” I said.

I tried to reach his arm but he fastly looks at me kaya hindi na ako makagalaw dala na rin ng malumanay nitong mga mata na nakatitig sa 'kin.

Damn those eyes.

“I said just don't mind it. It's nothing.” pagod na boses nitong wika while still staring at me.

P'tangina lang.

“Okay. I guess if some random guy kisses me too, it's also nothing and I shouldn't mind it. Am I right, Gabriel?” walang emos'yon ko rin siyang tinignan.

Well, kung ganito rin naman pala ang gusto niya, then be it.

Hindi ko na ulit sinundan pa ang mga sinabi at binalik na lang sa bintana ng sasakyan ang mga tingin. Narinig ko ang mabigat na buntong hininga ng katabi hanggang sa nabuhay na ang makina ng sasakyan.

Wala ni isa sa amin ang nagsalita. The ride is having it's own language of silence as both of us we're focused on the road. 

Bahala siya basta naiinis ako sa pagmumukha niya.

Pinaglalaruan ko lang ang mga daliring nakapatong sa mapuputi kong hita nang biglang umilaw ang selpon kong nakalagay sa bulsa. Agad ko naman itong sinagot nang makita ang pangalan ni Dave sa screen.

Ano naman kaya ang trip ng isang 'to eh madalang lang naman ito tumatawag sa 'kin.

“Oh bakit?” bad trip kong salubong dito nang masagot niya na ang tawag.

“Ay p'tangina. Ang gandang bungad ah.” natatawang sabi nito sa kabilang linya.

Lord bakit naman ganito ang mga binigay ninyong kaibigan sa akin.

“Dave kung ano na naman 'yang trip mo, please lang huwag ngayon.” pikon kong banta na kinahalakhak lang ng loko.

Ramdam ko ang pabalik-balik na tingin ng katabi ko mula sa nadadaanan at sa pwesto ko. 

Well, bahala siya sa buhay niya. Nothing pala ha.

[“Itatanong ko lang sana 'yong tungkol sa inoffer ni Mr. Laurent na kontrata. Ano sa tingin mo? Ayos naman ang proporal, hindi ba?”]