ထာဝရချစ်ခြင်း၏ ဒဏ္ဍာရီတစ်ပုဒ်

A. T. O. L. F 💖 Chapter 2

မိုးရိပ်မနေ့က ကျောင်းမတက်
ဖြစ်တာကြောင့်ဒီနေ့တော့
သူကျောင်းသွားမှဖြစ်မည်။

ဒူးခေါင်းက ဒဏ်ရာက
မပျောက်သေး​ပေမဲ့လည်း
ဆေးထည့်ပြီး
အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေးပါ
သောက်ထားခဲ့တာကြောင့်
သက်သာသလောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်....၊

သူကျောင်းကိုရောက်တော့အခန်းကိုရှာပြီးအခန်းထဲကခုံအလွတ်တစ်​နေရာတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
မိုးရိပ်ကBio(A)ခန်းကဖြစ်တော့
အခန်းကိုအကြာကြီးတော့ရှာစရာမလိုပေ။
ခုံတန်းတစ်ခုကိုရွေးကာ
ခုံမှာသူ့ကျောပိုးအိတ်ချပြီး
တစ်ချို့စာအုပ်တွေကို
ထုတ်ကာ ခုံအောက်ထဲ
ထည့်ထားလိုက်သည်။
ပြီးတော့ ခုံမှာဒီအတိုင်း ထိုင်နေဖြစ်သည်။

မင်းပိုင်ခ အတန်းထဲဝင်လာစဉ်သူထိုင်မဲ့
ခုံနေရာမှာထိုင်နေတဲ့
ကျောင်းသားတစ်​ယောက်ကိုမြင်လိုက်သည်။
မင်းပိုင်ခသူထိုင်မဲ့ နေရာမှာထိုင်နေတဲ့
ထို​ကျောင်းသားကိုငေးကြည့်ရင်း
သူရဲ့နှလုံးသားကလည်း အငြိမ်မနေတက်စွာတဒိတ်ဒိတ်နှင့်အခုန်မြန်နေမှုကို မင်းပိုင်ခခံစားမိလိုက်သည်။
ထူးထူးဆန်းဆန်း သူ့မှာနှလုံးရောဂါများရနေသလားရယ်လို့ ထင်မှတ်မှားအောင်ပင်ဖြစ်၏။

မင်းပိုင်ခ ငေးကြည့်နေတဲ့အခိုက်အတန့်
မိုးရိပ် သူ့ကိုတစ်စုံတစ်ယောက်
စိုက်ကြည့်နေတယ်လို့ထင်မိလို့
သူလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

မှန်သည်။
သူခန့်မှန်းတဲ့​အတိုင်းကျောင်းသား
တစ်ယောက်ကသူကိုရပ်ကြည့်နေတာကြောင့်
ရှက်သည်မဟုတ်​သော်လည်း
မိုးရိပ်မျက်နှာရဲသွားသည်​​
နေရခက်​​ခြင်းတို့နှင့်အတူ,..........။

သူကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေတဲ့
ကျောင်းသားကြောင့်ချက်ချင်းဆိုသလို
မိုးရိပ်ညို သူ့မျက်နှာအ​ခြားတစ်ဖက်ဆီကိုလွှဲဖယ်ပစ်လိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်လည်း
မိုးရိပ်ရဲ့မျက်နှာရဲနေဆဲရယ်......။

မင်းပိုင်ခနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်း ​ကွေးညွှတ်သွားပြီးအပြုံးတစ်ခုကို ခပ်ဖွဖွပြုံးသည်။

သူငေးကြည့်နေတဲ့ကောင်လေး သူ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီးချက်ခြင်းဆိုသလို
ပြန်လှည့်သွားတာကိုမြင်တော့
ထူးဆန်းတယ်တယ်လို့သာထင်သည်။