Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Pardon, ne?"
"Beni duydun işte puşt."
"Pardon? Ben senden büyüğüm"
Felix, dik oturmadan ve büyük olanın gözlerine bakmadan önce gözlerini devirdi.
"O kaçtığını biliyor, nasıl olduğunu bilmiyor ama özgür olduğunu biliyor."
Çilli genç devam etmeden önce Jisung'a hızla baktı.
"Ancak başkası tarafından çıkarıldığına dair hiçbir fikri yok ve eminim ki senin duygularından aciz biri olduğunu düşünüyor."
Jisung, Minho'dan daha sonra açıklamasını isteyeceğine karar vermeden önce kafası karışmış bir şekilde iki kişi arasında ileri geri baktı.
"Başka bir şey var mı? Poliste ipucu var mı?"
"Hayır."
Minho rahatlayarak içini çekerek kafası karışmış küçüğe baktı ve ona nazikçe gülümsedi.
"Peki, gitmeliyim."
Felix hızlıca kapıya gitmeden önce telefonuna baktıktan sonra aceleyle kanepede kalktı.
"Salak"
Minho evi emniyete aldı ve sonra Jisung'a gidip onu yatak odasına doğru çekti. Küçük öpücüklerle gencin boynunu doldururken genci nazikçe yatağa yatırdı. Jisung, aldığı bu şefkatli ilgiyle yumuşak bir şekilde kıkırdadı ve ellerinin büyük olanın koyu saçlarına dolanmasına izin verdi.
"Min?"
"Hmm bebeğim."
"Seni kim arıyor?"
"Sana daha sonra söylerim, tamam mı aşkım?"
Jisung cevabın ne olduğunu öğrenmek istiyordu ama merak etmenin onu hiçbir yere götürmeyeceğini biliyordu, bu yüzden konuyu bıraktı ve sevgilisinin kolları arasındaki sıcaklıkta eridi.
