Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jisung dondu ve Minho'ya kocaman gözlerle baktı.
"N-ne?"
Minho gözlerini kapadı ve elini Jisung'un beline koyup onu yaklaştırdı.
"Jisung, beni dinle."
"Hiç kimse seni incitmeyecek, ben burada olduğum sürece hiçbir yere gitmiyorsun tamam mı?"
Jisung başını salladı ama büyük olanın güvenliğine dair süregelen endişe zihninin arkasında kaldı. Bu konuşmayı daha önce yapmışlardı ve genç, kazanamayacağı bir tartışma olduğunu biliyordu.
"Felix'e söyledim, lanet olsun. Onu uyardım ..."
Minho derin bir iç çekerek yatak odasına geçmeden önce gencin alnına küçük bir öpücük koydu.
Büyük bir spor çantası çıkardı ve ihtiyaç duydukları bazı tişörtler, kot pantolonlar, kapüşonlular ve diğer şeyleri içine koydu.
Buradan gitmeleri gerekiyordu. Artık Seul'de kalamazlardı. Minho yerdeki kasaya doğru yürüdü ve Busan'a iki tren bileti çıkardı. Her ihtimale karşı olarak onları almıştı ve şimdi onları kullanmanın tam zamanıydı.
Kendisinin ve Jisung'un maskesini aldı, çantayı kapatarak odadan çıktı. Gözleri yaşlarla dolu olan gence bir çift pantolon attı. Jisung pantolonu giydi ve aynı anda Minho kollarını çocuğun beline dolayarak onu kendine çekti.
"Her şey iyi olacak aşkım, söz veriyorum."
"N-nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"
Minho, gencin yüzünü nazikçe ellerine aldı ve onu gözlerinin içine bakmaya zorladı.
