✨✨✨✨Yaşam.
Tünellerinden aşağıya indikçe sayısı olmayacak kadar kederi, sayısı olmayacak kadar mutluluğu, sayısı olmayacak kadar acıyı barındırdığını gördüğümüz o sıcak kelime.Bir kişiden ibaret değil.Bir andan ibaret değil.Ve yaşamını yitirmek, hayattan kopuş değil, sahip olduğu bütün anıların sonlanıp, o tünelin bitmesi demek.Ölmek.Ölümün kara bir ezgiye dönüşmesi demek.Ölümün sevdiğin insanları, soğuk elleriyle yaralaması demek.
"...Geçtiğimiz ay yaşanan ve doksan bir kişinin yaşamını yitirmesine, yüzden fazla kişinin yaralanmasına neden olan sarsıcı tren kazasıyla ilgili bir gelişme bugün de yaşanmadı.Bununla beraber ilgili mecralardan konuyla alakalı bir açıklama yapılmamaya devam ediyor.Hayatını kaybedenlerin büyük çoğunluğunun çocuklar olması, ambulans ve yardım ekiplerinin geç gelmesi, business vagonunda bulunan siyasilerden bazılarının burnunun dahi kanamadan çıkmış olması tepkilerin odağı."Sımsıkı kapalı gözler ardında, yutkundum.Kulaklarıma kazınan seslerin arasından süzülen bu cümleler, kalbimin üzerinden ezerek geçiyor."Adana'nın göbeğinde bulunan bir istasyonda yaşanılanlar, talihsiz bir kaza mıydı? Durmakta olan bir tren nasıl olup da raydan çıkabildi? Kazanın sorumlusu kim? Yetkililer, aradan geçen zamana rağmen neden konuyla alakalı bir sonuca ulaşamadı?"
Kudretli gerçekler taşıyan kelimeler, ruhun üstüne çökebiliyor.Izdırap içinde kalmasına neden olabiliyor.Sırtımdan aşağıya inen ürperti ile titriyorum yattığım yerde."10.10.2023 tarihinde yaşanan tren kazasının görüntülerini ekrana getirelim."Bir anda sonuna kadar açıldı gözlerim.Tam karşımdaki duvara monte edilmiş küçük televizyona baktım."Toplamda sekiz vagonu bulunan yüksek hızlı tren Adana Tren İstayonunda, rayların üzerinde hazır bekliyor.Bu andan iki dakika kırık dört saniye sonra , ilk üç vagonu raydan çıkıp demir telin üzerine devriliyor.Devrilmesiyle beraber, ona bağlı vagonlarda hakimiyetini kaybedip, geriye doğru düşüyorlar gördüğünüz üzere"Kulağımda keskin bir çınlama oldu.Yardım edin, diye bağırdı bir çocuk.
"Ağır yaralı görünüyor.Sıkışmış."diye bağırdı yardım ekibinden bir adam tv'nin içindeki görüntüde.Yan düşmüş olan vagonun kırık camına bakıyordu.Yattığım hastane yatağında bir an her şey yok oldu ve kendimi o trenin içinde buldum.Çekiçle kırılan camlar, korku dolu çığlıklar, gürültüyle patlayan tren.Tiz çınlama.Güm güm atan kalbim.Sapsarı alevler.Çocukların çığlıkları."Sedyeyle alacağız seni tamam mı? Korkmana gerek yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İSİMSİZ
Teen FictionBaşımı çevirip ona baktım.Gözlerimiz çarpıştı, her şey yitti.Nasıl mı soyundu anılarımız birbirine? Patlamak üzere olan bir trenden sağ çıkmayı başaran iki kişiydik, sayısız yaralar aldık; Hatay'ın dar ve tarihi sokaklarında yan yana yürüyen o iki...