Başımı çevirip ona baktım.Gözlerimiz çarpıştı, her şey yitti.Nasıl mı soyundu anılarımız birbirine?
Patlamak üzere olan bir trenden sağ çıkmayı başaran iki kişiydik, sayısız yaralar aldık; Hatay'ın dar ve tarihi sokaklarında yan yana yürüyen o iki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨✨✨✨
Altın sarısı bir güneş , şenliklerin sıcaklığını giyinmiş ve ıslak ateşini , artık gitmesi gereken bu şehrin her yerine sarkıttığı bir andayım.Bastığım taş zeminin cayır cayır yanışını, ayağımdaki siyah spor ayakkabıya rağmen hissedebiliyorum.Rüzgar, bugün bize gülümsemiyor.Gölgenin altında bile gram esinti yok.
Buğday rengi tenimden aşağıya yuvarlananlar ter damlaları değil, o ıslak ateşti. Açık kahverengi boyalı saç diplerimde ve ensemde aşırı bir yanma var. Orta kısımlardan başlayıp uçlarında daha da açık bir sarıya dönen saçlarımın düzlüğü gitmiş, hafif dalgalı bir hal almaya başlamıştı.Üstümdeki siyah blazer ceketi ve içine giydiğim beyaz, üzerinde siyah harflerle ' mavi' yazan tshirtü çıkarıp atmak geliyor bu anda.Bunalmış, boğulmuş hissediyorum.Bu bunalma bugüne mi ait yoksa aylardır süregelen şeylerden ötürü mü tam olarak bilmiyorum.
Yan tarafımda kalan yoldan hızla geçen arabaların korna sesleri, yanından geçip gittiğim insanların sesleri kulağımın gerilerinde var olmaya devam ederken, pastahaneyi de geçtim hızla. Bir elimde siyah spor çantam, diğer elimde kendi çantam varken, nefes nefese durdum bir an.Koyu kahverengi gözlerim ileriye bakarken duraksadı.
Silahları iki kolunun arasında duran askerler, üniformalı polisler, iki kocaman polis otobüsü neden tren istasyonunun önündeydi?Milletvekili falan mı geliyordu bugün buraya?Ya da başbakan?"İstanbul Cumhuriyet Savcısının kesin emri var!"diye bağıran bir erkek sesini duydum nefeslenirken."Bugün kuş uçmayacak burada.Duydunuz mu?"
Bir an başımı kaldırdım.Islak güneş ellerini sarkıttı ve masmavi gökyüzünden selamını çaktı terden parlayan bedenime.Yüzüm sıcaklıkla buruşurken, önünde durduğum o kocaman krem binaya baktım.
Adana Tren İstasyonu.
Sarı beyaz eski bina, krem rengi boyanmış ve boydan camlarla kaplanmış.Kahverengi eski çatının yerini gri ve mermer çatı almış..İstasyonun önüne konulmuş saksılar...Binanın önündeki eski kahverengi bankların yerini almış olan krem rengi koltuklar.Bina, eskisinden daha da büyük bir hale getirilmişti sanki. Mermer binanın dışından sarkan mavi afişe gitti.Güzel Adana'mda Güzel Yenilikler. Adana Sizler İçin Değişiyor.YHT HİZMETİNİZDE. Tanımadığım kel, takım elbiseli adamın fotoğrafının yanında bu yazı vardı.
