Hope Ft. Harry Styles

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6

~ Harry ~

Taylor is net weggelopen met de grootste bos bloemen die ik ooit heb gezien. Van haar vriend. Damn. Ik weet dat ik ga trouwen maar toch. Het was een fout. Die ik niet meer kan herstellen. De blik in haar ogen toen ze het briefje voor las, 200 rozen voor de 200 dagen dat we samen zijn, ik zag haar hart gewoon smelten. Toen Taylor en ik nog samen waren bracht ik ook heel vaak rozen of ander bloemen voor haar mee. 

Kendall staat nu tegenover me te schreeuwen. ‘Waarom breng jij nooit rozen voor me me? Hou je niet genoeg van me?’ ze wordt onderbroken door het geluid van mijn telefoon. “Sorry deze moet ik nemen’ zeg ik als ik Liam op het scherm zie staan. Ik loop naar de gang en ik neem op.

(L: Liam, H: Harry)

H: Hey Li, met Harry

L: Hey bro

H: Wat is er?

L: Hoe heet jou wedding planner ook alweer?

H: Heb je ook plannen om te trouwen dan?

L: Nee, maar ik weet dat Tay ook wedding planner is

H: Ze is mijn wedding planner...

L: Weet ik
H: Hé? Maar waarom vraag je dat dan?

L: Wat vind je ervan dat ze jou wedding planner is?

H: Weet ik veel. Raar maar ze is goed

L: Oké

H: Ik moet gaan doei

L: Laters

Ik hang op en loop Taylor’s kantoor weer binnen. Kendall kijkt me boos aan. Ik zucht. Waarom moeten die vrouw ook altijd zeiken? Het is nooit genoeg voor haar. Hoelang blijft Taylor nog weg? ‘Wat wilde Liam?’ vraagt Kendall. ‘Oh’ zeg ik ‘gewoon wanneer we weer moeten oefenen’. Kendall knikt. Gelukkig gelooft ze me. Hoe moet ik anders de situatie tussen mij en Taylor uitleggen? ‘Maar waarom neem je nou nooit iets voor me mee?’ vraagt Kendall. Ze is nog steeds boos. Ik zucht ‘dat is toch niet nodig’. Dat lijkt Kendall alleen maar nog bozer te maken. ‘Jij doet nooit iets liefs voor mij’ gilt ze. Voordat ik nog iets kan zeggen hoor ik een klein kuchje. Taylor staat in de deuropening met de rozen in een vaas. Ze zet ze neer op haar bureau en ze gaat zitten. Kendall en ik volgen haar voorbeeld en gaan op de bank zitten. ‘Ik moet nog een paar dingen weten en dan kunnen jullie gaan’ zegt ze. Kendall en ik knikken. ‘Hoelang zijn jullie al verloofd? En hoelang zijn jullie al samen?’ Ik slik even want het is echt heel kort. ‘We zijn twee maanden bij elkaar en we zin sinds vorige week verloofd’ zeg ik. Taylors ogen worden groot en haar mond valt open. Ik snap het wel, het is absurd. Taylor vermant zich snel en ze schrijft een paar dingen op. ‘Ik weet dat het snel is’ zucht Kendall ‘maar vanaf het moment dat we elkaar ontmoette wist ik meteen dat dit de man is met wie ik de rest van mijn leven wil delen’. Nu worden mijn ogen groot. Nooit gedacht dat zij er zo over dacht. Kendall kijkt me aan, en ik glimlach flauw terug. ‘En hebben jullie al een ring?’ Kendall knikt meteen en houdt haar hand omhoog. De ring is mega. Eerst had ik een kleinere ring gekocht met minder diamanten, maar Kendall wilde een grotere. Opeens vliegt de deur van Taylor’s kantoor open. In de deuropening staat een klein meisje met groene oogjes en bruine haren. Ik schat haar rond de drie. Zou dat het dochtertje van Taylor’s vriend zijn? Of past Taylor op het meisje. Mijn ogen schieten naar Taylor die met grote ogen van mij naar het meisje kijkt. ‘Mommy’ fluistert het meisje zacht. Het is Taylor’s kind. Taylor loopt naar het meisje toe en hurkt bij haar neer. ‘Wat is er gebeurt, lieverd?’ vraagt ze lief. Het meisje snikt nog een beetje na. ‘Ik wilde kleuren maar er zat een spin in mijn kleurdoos, en Ken zag ik niet dus ging ik naar jou, mommy’ zegt ze zacht. Ik bestudeer het meisje en ik merk dat ze heel erg op mij lijkt. Haar oogjes en haar haren. De rest van haar gezicht is precies hetzelfde als die van Taylor. Ik bijt op mijn lip en kijk naar Kendall. Ik hoop niet dat ze iets door heeft. Kendall staat op en loopt naar Taylor en het meisje toe. ‘Hoe heet je, hun’ vraagt ze met een hele neppe stem. Het meisje kruipt dichter naar Taylor toe en verbergt haar hoofdje in Taylor’s nek. ‘Ze heet Hope’ zegt Taylor zacht en ze aait over het hoofdje van Hope. 

Hope. Mooie naam. ‘Is dat het kind van jou en je vriend?’ vraagt Kendall ‘ik dacht dat jullie nog niet zo lang samen waren?’ Taylor kijkt verschrikt van Kendall naar mij. Ik blijf ze me grote ogen aankijken. ‘Euhm’ mompelt Taylor ‘dat zit iets lastiger’. Ze slaat haar ogen neer en knuffelt Hope. Er gaat een steek door mijn hart. Dit had mijn gezin kunnen zijn. Maar natuurlijk was ik weer zo dom om het te verpesten. ‘Oh’ zegt Kendall ‘ik begrijp het’. Taylor knikt opgelucht. Er wordt op de deur geklopt. ‘Binnen’ roept Taylor. De deur gaat open en een jongen van ongeveer mijn leeftijd stapt binnen. Hij heeft kort zwart haar, donkere ogen. Hij heeft een spijkerbroek en een grijs t-shirt aan. Je ziet zijn spieren door het t-shirt. ‘Hey daar is Hope’ zegt hij opgelucht. Hij knielt neer bij Taylor en Hope. ‘Hope zei dat ze wilde kleuren, dus ik had de kleurtjes op tafel gelegd. Toe ging ik even naar de wc en toen was ze weg. Ik schrok me dood’ zegt hij. Hij slaat een arm om Taylor heen en wrijft over Hope’s hoofdje. ‘Laat me niet meer zo schrikken, kleine meid’ lacht hij. Ik bal mijn vuisten. Hij moet van mijn kind afblijven. Taylor kijkt me aan met een blik vol emotie. Boos. Geschrokken. Verdrietig. Hope loopt naar Ken en slaat haar kleine armpjes om zijn nek. ‘Sorry Kennie’ fluistert ze. Ken aait over haar rug. ‘Het is goed kleine’ dat kijkt hij naar Kendall en mij. ‘Ik zal me even voorstellen’ zegt hij en hij steekt zijn hand uit naar Kendall. ‘Ik ben Ken. De vriend van T-’ Taylor geeft het een por. ‘Ik ben de vriend van Diana’. Kendall blijkt niets door te hebben en schud zijn hand. Ik loop op hem af een geef hem een ferme handruk. Hope draait zich om naar Kendall. ‘Ik ben Hope’ zegt ze ‘dat is mijn mama’ en ze wijst naar Taylor. ‘Kennie is niet mijn papa, want mijn papa is een klootzak’. ‘Dat mag jij helemaal niet zeggen Hope’ zegt Taylor. Ik kijk haar verdrietig aan. Ze heeft wel gelijk. Ik ben een klootzak. Taylor negeert mijn blik en tilt Hope op. ‘Gaan we dag zeggen tegen Kendall en Harry’ Hope knikt en zwaait naar ons. ‘Dag Kendjal en Hally’ ik grinnik om de uitspraak van mijn naam. Taylor geeft Hope aan Ken. Hij drukt nog snel een kus op Taylor’s lippen en loopt het kantoor uit. Ik weet niet hoe ik me nu moet voelen. Boos, omdat ze heeft gelogen. Medelijden, omdat ze een kind alleen heeft moeten opvoeden. Verdrietig, omdat ik er graag voor haar wilde zijn. Ik besef me nu pas, zouden de jongens en meiden het wel geweten hebben? Zouden zij het voor me verzwegen hebben dat ik een kind heb? Wie heeft bedacht om me wijs te maken dat Taylor een miskraam heeft gehad. Mijn gedachtes razen door elkaar. ‘Hallo. Harry. Let je op?’ vraagt Kendall, die met haar hand voor mijn gezicht zwaait. ‘Huh...ja...wat?’ mompel ik. ‘We gaan’ zegt Kendall ‘we zien Diana weer op zaterdag om voor een locatie te kijken.’ Ik knik en sta op. Ik geef Taylor drie kussen op haar wang. ‘Wij moeten praten’ fluister ik. Taylor zucht en slaat haar ogen neer. Kendall geeft haar een knuffel. ‘Tot zaterdag’ glimlacht Kendall. Taylor knikt en zwaait ons uit. Ik maak de auto open en ik stap in. ‘Ik ga nog even langs de jongens, waar kan ik jou afzetten?’ vraag ik als Kendall instapt. ‘Mijn huis’ zegt ze ‘ik heb van Diana een lijstje gekregen van wat ik nog moet doen, dus daar ga ik alvast aan beginnen’. Ik knik. We rijden in stilte naar Kendall’s huis. ‘Zie ik je nog?’ vraagt ze, als ik mijn auto voor haar huis parkeer. Ik knik en geef haar snel een kus. ‘Bye’ roept ze en ze drukt nog een paar kusjes op mijn mond. Bleh. Ik zwaai en start de auto. Op naar de jongens. Ik ga ze even goed confronteren. Ik parkeer mijn auto voor het huis, dat we met alle jongens delen. Ik pak mijn telefoon en sleutels, en ik loop richting de voordeur. Ik steek mijn sleutel in het gat en ik loop naar binnen. Ik hoor gepraat en gelach vanuit de woonkamer. Ik loop naar binnen en iedereen kijkt me aan. ‘Hey bro’ zegt Zayn en hij staat op om me een mannelijke hug te geven. De rest volgt. Ik geef ook de meiden een knuffel. Ik loop door naar de keuken en schenk mezelf een glas bier in. Ik ga tussen Niall en Zayn op de grote bank zitten. ‘Wanneer gaan jullie het me vertellen?’ vraag ik. Ik kijk iedereen een voor een aan. Hun ogen staan vragend en verward. ‘Wat bedoel je?’ vraagt Louis. Ik haal diep adem en kijk ze allemaal nog een keer aan. ‘Dat ik een dochter heb’.