Hope Ft. Harry Styles

Hoofdstuk 8

~ Taylor ~

‘Wake up, sunshine’ hoor ik een diepe stem zeggen. Ik kreun en sla mijn kussen over mijn hoofd. Ik hoor gegrinnik en opeens wordt mijn deken van me afgetrokken. KOUD. Ik gil en probeer mijn deken terug te krijgen. Dat lukt niet, want ik heb mijn ogen nog dicht. Langzaam open ik mijn ogen, maar ik knijp ze meteen weer dicht tegen het felle licht. Ik grom en trek mijn deken uit Niall’s handen. Wacht. Niall? Waarom ben ik bij Niall? 

Oh ja. Ik heb ruzie met Ken. Ik zucht en laat me weer op het bed vallen. ‘Tay je moet opstaan’ zegt Niall ‘Ken is hartstikke bezorgd’. ‘Fuck Ken’ mompel ik. Niall lacht ‘dat mag je doen als ik er niet bij ben’. Ugh. Ik gooi een kussen naar zijn hoofd, maar ik mis. ‘Kom ik heb ontbijt voor je gemaakt’ zeg Niall terwijl hij de deur uitloopt. Ik trek snel een zwarte skinny jeans aan met een licht roze trui. Ik loop naar de keuken. ‘Hmm’ zeg ik ‘het ruikt lekker’. Ik ga aan tafel zitten en schenk mezelf een kop koffie in. ‘Voila, madame’ zegt Niall als hij een bord vol pannenkoeken voor me zet. Ik begin meteen met eten. ‘Dit is heerlijk’ roep ik terwijl ik nog een pannenkoek naar binnen schuif. Niall lacht en begint ook aan zijn pannenkoeken. Vijf minuten later is Niall klaar met zijn pannenkoeken en staart hongerig naar die van mij. Ik grinnik en schuif mijn bord met de laatste pannenkoek naar hem. ‘Thanks Tay’ zegt hij en hij schrokt de pannenkoek naar binnen. Als Niall klaar is loop ik naar de slaapkamer en pak mijn tas weer. Ik poets mijn tanden en bind mijn haar in een hoge knot. ‘Ni?’ roep ik. Twee seconden later verschijnt de blonde Ier voor mijn neus. ‘Wat is er?’ vraagt hij. ‘Wil je vandaag iets met mij en Hope gaan doen?’ vraag ik ‘ik heb toch geen afspraken en Hope zou dat heel leuk vinden’. Niall denkt even na maar knikt dan enthousiast. ‘Ik kleed me even aan en dan gaan we Hope wel ophalen’ roept hij voordat hij zijn kamer binnen sprint. Ik lach. Hij zal nooit opgroeien. Niet veel later komt Niall uit de kamer gerent en sprint naar beneden. ‘Opschieten Tay’ roept hij en ik hoor de voordeur dichtklappen. Ik lach en ren achter hem aan. Ik open de voordeur en zie Niall al klaar zitten in zijn auto. Niall begint met rijden. ‘Waar naartoe?’ vraag hij als we de grote weg oprijden. ‘Naar mijn moeder, daar is Hope’ zeg ik en ik check mijn telefoon. 67 gemiste oproepen van Ken en 79 ongelezen berichten van Ken. Ik zucht en stop mijn mobiel weer weg. Ik spreek Ken later wel. Ik wil nu eerst even aan leuke dingen denken. Voordat ik het doorheb rijdt Niall de oprit van mijn moeders huis op. Ik stap uit en loop naar de deur. ‘Mommy’ roept Hope als ze de deur open doet. ‘Heey, Hope’ zeg ik als ik Hope optil een allemaal kusjes op haar gezicht druk. ‘Ieuw, mommy. Vies’ roept Hope terwijl ze van mijn grip probeert te ontsnappen. ‘NINI’ gilt ze en ze rent op Niall af. Die haar optilt en in het rond zwiert. ‘Hee schat’ hoor ik de stem van mijn moeder zeggen. Ik draai me om en geef mijn moeder een knuffel. Gelukkig vraagt ze niet wat er aan de hand is, maar aan haar ogen kan ik zien dat ze bezorgt is. ‘Ik kom Hope ophalen, we gaan vandaag samen met Niall iets leuks doen’ informeer ik mijn moeder als ik Hope’s jas en schoenen pak. ‘Is goed lieverd’ zegt mijn moeder ‘maak er een leuke dag van’. Ik knikt en geef mijn moeder nog een knuffel voordat ik terug naar de auto loop waar Niall en Hope op me zitten te wachten. Ik ga naast Hope achterin zitten en doe haar haar schoenen en jas aan. ‘Waa gaan wu naartoe?’ vraagt Hope. Niall draait zijn hoofd even ‘wat dacht je van de dierentuin?’ Hope stuitert op haar stoel en begint te klappen. ‘Ik neem aan dat het goed is’ grijnst Niall. Hope knikt hevig. ‘Ik hou van diertjes’ zegt ze en ze begint een heel verhaal te vertellen over aapjes en zo. 

————————————————————

Het was een geweldige dag. Hope vond het geweldig in de dierentuin. Bij elk soort bleven we eindeloos staan omdat Hope steeds meet dingen zag en ons daarover vertelde. Niall heeft het allemaal goed volgehouden. Hij en Hope zijn echt beste maatjes. Nu zitten we met z’n drieën op het terras met een ijsje. Hope heeft meer ijs op haar gezicht dan dat ze in haar mond heeft gekregen. Ik grinnik en veeg met een servetje de restjes ijs van haar gezicht. ‘Mommy’ gaapt Hope ‘ik wil huis’. Ik knik en til haar op. Ik kijk Niall aan die ook opstaat en de rommel van de tafel in de vuilnisbak gooit. Hope slaat haar armen om mijn nek en legt haar hoofd op mijn schouder als we naar de auto lopen. Ik zet haar neer in het zitje en stap voor in naast Niall. ‘Super bedankt voor deze dag Ni. Ik vond het super gezellig en Hope ook’ zeg ik. Niall grijnst ‘het was leuk. Hope is echt een schatje’. Ik knik en kijk achterom naar Hope die in slaap is gevallen. Als we de oprit van mijn huis oprijden stap ik uit en geef Niall een dikke knuffel. Hij slaat zijn armen om me heen en trek me dicht tegen hem aan. ‘Als je me nodig hebt kan je altijd bellen. Dat weet je hè?’ zegt Niall als hij mijn haren uit mijn gezicht veegt. Ik knik en geef hem een kus op zijn wang. ‘Bedankt dat ik bij je mocht blijven slapen en dat je mij en Hope hebt meegenomen naar de dierentuin’. Niall knik en woelt door mijn haar. Ik til de slapende Hope uit de auto en open de voordeur. Ik zwaai naar Niall die wegrijdt. Ik til Hope naar boven en leg haar in haar bedje. Ik trek langzaam haar kleren uit en doe haar haar pyjama aan. Ik druk een kus op haar hoofd en sluit de kamerdeur stilletjes achter me. Als ik in mijn slaapkamer binnenloop spot ik meteen de rode roos op bed. Ik til hem op en ruik er even aan. Onder de roos ligt een kaartje. Voor Taylor. Staat er in rommelig handschrift geschreven. Het handschrift van Ken. Ik open het briefje en begin te lezen. 

Tranen schieten in mijn ogen. Dit kan niet waar zijn.