Hope Ft. Harry Styles

Hoofdstuk 11

~ Taylor ~

 Het is nu al twee weken geleden dat Ken is vertrokken en anderhalve week geleden dat ik ben gaan bowlen. In de tussentijd is er niet zoveel gebeurd. Ik ben druk geweest met de bruiloften en met Hope. Ze was ziek geworden. Gewoon de griep, niets heel ernstig. Maar ik vond het toch niet fijn om haar alleen te laten. Ik zit achter mijn bureau met mijn telefoon voor me. Ik ben aan het debatteren of ik Harry wel of niet moet bellen. Afgelopen week hebben we de inrichting van de zalen en het eten vastgesteld. Ik heb nog geen enkele kans gehad om met Harry te praten. Ik zucht en type Perrie's nummer in. 

 (P = Perrie, T = Taylor) 

 P: Met Perrie 

T: Hey Pez 

P: TayTay! 

T: Hoe gaat het met je?                       

P: Taylor ik weet dat je me nooit zou bellen om te vragen hoe het met me gaat. Wat is er aan de hand? 

T: Ik weet gewoon niet wat ik moet doen Pez. Opeens komt de vader van mijn dochter doodleuk mijn leven binnenwandelen en m'n vriend verlaat me! 

P: Tay, je moet doen wat jij denkt dat het beste is. Je kan altijd nog tegen Harry en Kendall zeggen dat ze een andere wedding planner moeten gaan zoeken. En voor Ken, als hij je zo achterlaat, dan kan je maar beter iemand anders zoeken. 

T: Dat is het probleem, steeds als ik een ander vind, is hij net zo'n klootzak als zijn voorganger. Ik kan net zo goed voor de rest van m'n leven alleen blijven. 

 P: Tay, niet alle mannen die je ontmoet gaan je verlaten. Je moet gewoon wachten totdat je the one ontmoet.

T: Hmpf. Misschien heb je gelijk. 

P: Ik heb altijd gelijk. En nu ga je Harry bellen en ga je hem alles vertellen. 

 T: Okey doe ik. 

P: Succes girl. 

T: Thanks Pezz, love you 

P: Love you too, bye 

T: Bye

 Ik zucht diep als ik het rode knopje indruk om op te hangen. Ik moet nu met Harry gaan praten. Ik scroll door m'n contacten opzoek naar het nummer van Harry. Boven zijn naam blijft mijn vinger even hangen. Ik haal diep adem en druk het groene knopje in. 

De telefoon gaat over. Ik bijt op mijn lip, net als ik wil ophangen hoor ik een stem aan de andere kant van de lijn. 'Met Harry' zegt zijn zware stem. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. 'Tay' vraagt hij verbaast 'gaat het?' Ik knik, maar bedenk me dat hij dat niet ziet. 'Ja' fluister ik zacht. Ik schraap mijn keel. 'Harry ik denk dat we moeten praten'. Het is even stil aan de andere kant van de lijn. 

Mijn hart bonkt hard in mijn keel. Wat als hij niet met me wil praten? Hoe zou hij reageren op het feit dat Hope zijn dochter is? 'Oke' zegt Harry. Ik schrik op uit mijn gedachten van zijn lage stem. 'Kan je vanmiddag naar mijn kantoor komen?' vraag ik zenuwachtig. Ik hoor wat gerommel aan de andere kant van de lijn, en ik hoor Harry wat mompelen. 'Ik kan vanmiddag' zegt hij 'komt half vijf uit voor jou?' Ik pak snel mijn agenda. 'Ja dan ben ik vrij' antwoord ik. 'Tot later' zeg ik snel en ik hang op voordat Harry kan reageren. Ik adem diep in, en ik adem uit. Dat is geregeld. Nu nog bedenken hoe ik het hem ga vertellen dat hij een dochter heeft.

~~~

Ik sta al ruim een half uur voor mijn kast. Ik heb al tien verschillende setjes kleren aangehad, maar steeds vond ik ze niet leuk genoeg. Ik zucht diep. Ik zou hier helemaal niet zo'n issue van moeten maken. Ik bedoel, het is m'n ex en we spreken alleen even af zodat ik hem kan vertellen dat hij een kind heeft. Daarvoor hoef ik me toch geen zorgen te maken hoe ik eruit zie? Ik trek een high wasted zwarte broek aan, een wit kort topje en een zwart vest met slierten aan de onderkant. Ik doe mijn oorbellen in en knoop een paar armbandjes om mijn pols. Ik werp nog een blik in de spiegel. Zo moet het maar zijn. Ik stap in mijn pumps en loop richting mijn kantoor. 

Daar gaan we dan.