Hope Ft. Harry Styles

Hoofdstuk 7

~ Harry ~

Iedereen valt stil en kijk me aan. Ik kijk ze een voor een doordringend aan. ‘Nou?’ vraag ik een beetje boos. De andere slikken. ‘Ik denk dat je dit beter met Taylor kunt bespreken’ mompel Perrie zacht. ‘Oh’ zeg ik ‘dus het is waar? Jullie hebben de afgelopen drie jaar tegen me gelogen?’ De anderen kijken elkaar beschuldigd aan. Ik sta op ‘hoe kunnen jullie?’ schreeuw ik ‘ik heb verdomme een dochter van drie jaar. En jullie wisten het allemaal. Wie wist hier nog meer van? Weten mijn ouders en zus dit?’ roep ik. Dan pas dringt het tot me door. Zouden mama, Gemma en Dan het ook weten? Ik voel het bloed in me koken. ‘Taylor wilde niet dat we het je zouden vertellen’ begint Zayn, mijn blik ontwijkend. ‘Ze was zo boos op je dat ze niet wide dat je de baby zag’ gaat Liam verder. Hij haalt een hand door zijn haar en zucht. ‘Het spijt ons’ zegt Eleonor zacht. Je jongens kijken naar hun handen en de meiden proberen hun tranen in te houden. ‘Ik heb heel vaak op het punt gestaan om het je te vertellen’ fluistert Niall. Ik kijk hem aan. Zijn ogen staan verdrietig. ‘Ik kon het niet Harry. Het spijt me’ een traan rolt over zijn wang. Ik sta op en loop naar hem toe. Hij krimpt ineen. ‘Ik ga je niet slaan. Gek’ zeg ik en ik lach zacht. Ik sla mijn armen om Niall heen en ik wrijf de tranen uit zijn ogen. ‘Ben je dan niet boos?’ vraagt hij verbaasd. Ik knik ‘heel erg, maar ik wil niet dat jullie huilen’. De rest lacht zachtjes. Ik zucht en ga met mijn handen door mijn haar. ‘Je moet met haar praten, Hazz’ zegt Louis. ‘Hoe?’ zeg ik zacht ‘ik kan niet zomaar binnenlopen en zeggen: ‘hé, waar is mijn dochter?’’ Ik sta op en ijsbeer door de kamer. De rest is stil en lijkt diep in gedachten. ‘Ik heb gewoon een dochter’ mompel ik terwijl ik op en neer loop. ‘Ik heb gewoon een dochter. Ik heb gewoon een dochter’ blijf ik herhalen. Ik weet niet of ik nu blij moet zijn. Ik heb altijd van kinderen gehouden.  Ik ben boos dat ze het me nooit hebben verteld en verdrietig. Wat heeft Taylor allemaal wel niet moeten doorstaan? Ik sla met mijn hand tegen de muur. ‘Godver’ schreeuw ik. Zayn staat snel op en trekt me naar achter. ‘Rustig Harry’ sust hij en hij zet me neer op de bank. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. Mijn schouders beginnen langzaam te schokken. ‘Hoe ging het met Taylor na de bevalling?’ vraag ik zacht. Ik denk niet dat ze gehoord hebben wat ik zeg. Totdat Perrie begint met praten. ‘Ze had het zwaar. Daar ga ik niet om liegen. Ze is bij haar ouders gaan wonen voor een jaar, zodat die haar financieel konden helpen totdat ze zelf weer ging werken en zelf een huis kocht. Ze heeft daarna er nooit meer iets over gezegd. Ze heeft Hope verteld dat haar vader op reis is en nooit meer terugkomt. Hope noemt je een klootzak. sIk zag aan haar dat ze het moeilijk had, maar altijd als ik erover begon werd ze boos of ze negeerde me. Na een jaar heb ik het opgegeven. Nadat ze een eigen huis had gekocht heeft Taylor haar eigen bedrijf opgezet. Ik snap nog steeds niet hoe ze het heeft kunnen doen, alleenstaande moeder met een dochter van één.’ Ik bijt op mijn lip om mijn tranen binnen te houden. ‘Je mag best huilen Harry’ fluistert Eleonor. Ik schud mijn hoofd. ‘Het is allemaal mijn schuld’ zucht ik. Ik sta op en loop naar de deur. Als ik voor de deur sta draai ik me om. ‘Vertel niets aan Taylor. Ik ga zelf wel na haar toe. Ik wil nu even met rust gelaten worden’. De rest knikt en ik loop naar mijn kamer. Ik haal een paar keer diep adem en ik bedenk wat ik ga doen. Ik moet een keer met Taylor praten, dat is duidelijk. Maar moet ik het ook tegen Kendall vertellen? Ik weet het niet. Ze heeft wel het recht om te weten dat ik vader ben, maar ik weet niet hoe ze gaat reageren. Ik ga even op bed liggen, en voordat ik het doorheb val ik in een diepe slaap. 

~ Taylor ~

Harry en Kendall zijn net naar huis vertrokken. Ik weet niet hoe ik me nu moet voelen. Opgelucht, omdat Harry weet dat hij een dochter heeft. Bang, omdat ik niet weet wat Harry er over denkt. Ik zucht diep en bel Perrie.