De Eerste Keer Verliefd.. | Fifalosophy/Matthy Fanfiction

Hoofdstuk 8

Gepubliceerd op 11-5-2021

Hierboven een oude foto van Matthy's insta die wel weer goed bij dit hoofdstuk past.

Veel plezier met lezen!

_______________________________________

'Het is Matthy, er is iets gebeurt'

Ik voel dat er een brok in mijn keel vormt en ik even geen lucht krijg.

'Wat is er aan de hand?' vraag ik helemaal in paniek

'Hij.. hij is eeh' zegt Rob terwijl hij helemaal in paniek is.

'Doe maar rustig. Vertel maar wat er aan de hand is.' zeg ik zo kalm mogelijk.

'Matthy is uitgegleden van een trap en is toen naar beneden gevallen. Hij is op zijn hoofd gevallen waa-ar hij nu ernstig aan bloed.'

'Oke waar is hij, ik moet naar hem toe!' zeg ik snel.

Rob begint te rennen en ik ren snel achter hem aan. 

Ik ben zo in paniek dat ik even vergeten te ademhalen.

Als we de hoek van de kantine omlopen staat er een grote groep mensen waar bij elkaar. Het is er erg onrustig.

'Iedereen aan de kant. Ik ben verpleegster, ik kan hem helpen' roep ik.

Dan zie ik Matthy liggen. Het ziet er slecht uit. Dan zie ik Raoul er naast staan die wel heel wit is.

Ik ga snel naast Matthy op de grond zitten en bekijk de wond op zijn hoofd.

'Evi, mijn hoofd. Het doet pijn' zegt Matthy terwijl er een traan over zijn wang glijd.

'Ja ik weet het. Het komt goed. Probeer te blijven ademen en denk aan iets leuks' zeg ik kalm.

'Ohw nee, kom op Matthy.' hoor Raoul zeggen. Als ik naar hem kijk zie ik dat hij nog witter is geworden.

'Rob, haal Raoul hier weg. Anders valt hij nog flauw' zeg ik snel

Terwijl Rob met Raoul wegloopt kijk ik naar Roy en Chahid die hier ook staan en zeg ik  'Haal iedereen die hier niet nodig is weg'

'Evi, ik krijgt het een beetje warm en benauwd' hoor ik Matthy zeggen.

Hier schrik ik van, dit kan niet goed zijn. Ik besluit het zekere voor het onzekere te nemen en zeg 'Koen, bel voor de zekerheid maar een ambulance'

Terwijl Koen de ambulance belt vraag ik aan Matthy 'Heb je toevallig astma, of andere dingen met je luchtwegen?'

'Nee' zegt hij dan.

'Oke ik doe even je shirt uit, dan heb je het iets minder warm' zeg ik.

'Owh oke jij hebt er zin in' zegt Matthy terwijl hij een knipoog geeft.

'Geen tijd voor grapjes nu, Matthy'

Terwijl ik zijn shirt over zijn hoofd trek komt er iemand die ik niet ken eraan met een doek om het bloeden van zijn hoofd een beetje tegen te houden.

Dan zie ik het.

'Eum Matthy, je borstkas is wat meer ingedeukt dan normaal. Heb je dat altijd al gehad?' vraag ik

'Ja, daar ben ik mee geboren. Maar ik heb er nooit lichamelijk last van gehad'

'Het kan zijn dat je borstkas na de val wat meer op je longen drukt waardoor jij je benauwd voelt. We gaan wachten op de ambulance, waarschijnlijk moet je wel even mee' zeg ik om hem al een beetje voor te bereiden.

De paniek schiet in zijn ogen.

'Hee Mat het komt allemaal goed. Het is vast niks erg' zeg ik terwijl ik er zelf eigenlijk helemaal niet zo zeker over ben.

Ik buig naar Matthy's gezicht toe en bekijk de wond nog eens goed. Het is een diepe wond die sowieso wel gehecht moet worden. Maar dat zeg ik nog maar even niet tegen Matthy want dan breekt de paniek nog meer uit.

'Hoe voel je je?'  vraag ik aan Matt en dan hoor ik eindelijk de sirene van de ambulance die er aankomt.

'De ambulance is er. Het komt allemaal goed' zeg ik.

'Ga niet weg, alsjeblieft' zegt Matthy terwijl hij snel mijn hand vastpakt en er nog wat meer tranen over zijn wang rollen

'Ik blijf bij je, zolang je wilt. Ik laat je niet alleen' zeg ik terwijl ik hem in zijn ogen aankijk en voorzichtig in zijn hand knijp.

Als de ambulance verplegers er aan komen lopen met een brancard kan ik eindelijk weer een beetje normaal ademhalen.

'Hij is gevallen van deze trap. En heeft nu een diepe snee in zijn voorhoofd. Hij is ook erg benauwd, hij heeft vanaf zijn geboorte al last van een licht ingedeukte borstkas' zeg ik tegen de verplegers.

De verplegers bekijken zijn wond en zeggen dan dat hij met spoed mee moet naar het ziekenhuis.

'Het komt goed Matt, ik blijf bij je' zeg ik terwijl ik probeer een glimlach te forceren en ik hem aankijk in zijn ogen.

Ik zie hem ja knikken en dan word hij de brancard opgetilt en naar de ambulance gereden.

Dan draai ik me om naar Koen en Milo en zeg 'Rijden jullie naar het ziekenhuis? En neem Raoul en Rob ook mee als Raoul het aankan'

'Komt het goed met hem?' vraagt Milo dan

'Ja, het komt goed. Waarschijnlijk word zijn wond gehecht en word er grondig onderzoek gedaan naar zijn borstkas'

'Oke, wij rijden naar het ziekenhuis. Ga jij mee in de ambulance?'

'Ja Matthy vroeg het en hij is alles wat nu belangrijk is. Tot zo' zeg ik terwijl ik naar de ambulance loop.

Ik stap in achterin de ambulance en ga op een stoel zitten naast Matthy die ligt op de brandcard. Ik pak voorzichtig zijn hand en wrijf met mijn duim heen en weer om hem te kalmeren.

De ambulanceverpleger brengt een infuus in met pijnstillers tegen de pijn en Matthy krijgt extra zuurstof via een kapje op zijn mond.

De ambulance begint te rijden en de sirenes gaan aan, opweg naar het ziekenhuis.

Als dit maar goed afloopt....

_______________________________________

Dit was hoofdstuk 9!
Iets korter dan normaal door weinig tijd maar ik hoop wel dat jullie hem leuk vonden. Laat het weten in de comments!

Donderdag weer een nieuw hoofdstuk!

Vergeet niet te stemmen!
Zal ik erg waarderen <3