That Sense Series #3: Playful Haptic (COMPLETED)

Playful Haptic #17

CHAPTER SEVENTEEN

Assembly Meeting

Ella Victoria Everette's Point of View

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Rhys na sinuntok ang lalaki na nagsabi n'on. Napatakip ako sa labi nang kwinelyohan ito ni Rhys at walang habas na pinagsusuntok. I think that kid deserves it. He probably not happy with his lives because they're busy discussing us. I'll make sure that he will pay. If gossip were good, many people would be overweight.

"Don't you ever disrespect and insult her in front of me!" Sigaw ni Rhys na ikinaigtad ko. Ngayon ay lahat ng atensiyon ay nasa sa kanila. Ang iba ay umawat na pero si Rhys ay parang bingi na parang walang narinig kaya umaksiyon na ako. Kaagad ko siyang hinila sa braso para pigilan niya ngunit ayaw niyang papigil.

Huminga ako ng malalim at niyakap siya sa beywang.

"Stop, Rhys. Enough," I calmly spoke that made him stopped. Pabagsak niyang binitawan ang duguan na lalaki. Hinihingal si Rhys na inilayo ko roon. Rumesponde naman na ang mga guro pati na ang mga security at inalalayan ang kawawang bata patungo sa infirmary. Nang kumalma siya ay humiwalay na ako sa yakap.

Hinarap ko siya at wala sa sariling napatingin ako sa duguan niyang daliri. Napasinghap ako at hinawakan iyon.

"Let's go to the infirmary," iyon na lamang ang nasabi ko at nagtama ang mga mata namin. His eyes were gazing intently. If a stare could kill, I probably be killed right now.

"I'm sorry," he gently uttered that made me smiled. Wala naman siyang kasalanan. In fact, I like that he punched that kid to the death. Masaya ako na ginawa niya iyon. That kid disrespect us and I don't like someone who is badmouthing me.

"Don't tell your Dad about what happened. Let's settle this, okay?" Kapagkuwa'y ani ko na ikinatango niya lang. Baka kapag malaman ito ni Soren ay biglang uuwi iyon at siya na ang magpaparusa sa bata. I will punish him myself. Ipaparanas ko sa kaniya na mali ang kinalaban niya.

"For now, let's go to the infirmary," I retorted that made him nodded. Hinila ko na siya at tinungo ang infirmary. Mabuti na lang at hindi ko pa nakalimutan ang mga pasikot-sikot dito. Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa infirmary. Rhys opened the door and we entered. Good thing, there are beds that are not occupied yet.

Wala sa sariling napatingin ako sa bata na binugbog ni Rhys kanina. Mabuti na lang hindi ito namatay. Nakahilata ito at ginagamot ng isang Doktora. Hindi ko ito kilala dahil bago siya rito. Kaagad na tinawag ko ang nurse para gamutin ang sugat ni Rhys sa buko ng daliri niya. The nurse cleaned it and put some ointment before putting a gauze bandage.

Nang matapos ay nagpasalamat ako sa nurse. I was about to talk when someone barged through the front door.

"Son!" Iyon ang una naming narinig. Sinilip ko ito at tinungo ang anak niya. Oh, siya ang Mama ng binugbog ni Rhys.

"Who did this to my son?" She spoke in trembling voice. Tumayo ako at tumikhim. Napatingin naman sa akin ang babae. She started to sweat with fear when she saw me. Tinaasan ko siya ng kilay, takot ka na? She should be.

"My stepson did it. Your son deserved it. Walang respeto ang anak mo. Bakit hindi mo muna tanungin ang anak mo kung bakit siya umabot sa ganiyan? You should teach your son some manners. How dare him to gossip beside me? Hindi niya ba ako kilala? I can easily destroy his life," masungit kong ani na ikinanunot ng noo ng babae. But I can see that she's frightened.

"M-Ms. Evie," her voice was shrill with terror. Napasinghap sila nang biglang lumuhod ang babae sa harap ko. Pati ako ay nagulat sa ginawa niya. Tinignan ko ang mga tao sa paligid at nakatingin na sila sa amin ngayon.