Gerçek Ben

bölüm 1️⃣:

Merhaba canlarım. Bu ilk bölümüm ve çok heyecanlıyım. Umarım karakterlerimizi beğenmişsinizdir🙂
Şimdi hikâyemize başlayabiliriz.

İyi okumalar...
"-Sonu gerçekten güzel bitti"
Ahh merhaba kitap okuyordum da sonuna geldim. Ha bu arada biz tanışmadık ben Ayris Gece. 19 yaşındayım ve harika basketbol oynarım kendimi övmek gibi olmasın ama öyle. Şuan neredesin ne yapıyorsun diye soracak olursanız hastanede yatakta yatiyorum ve bir kitabımın sonuna geldim.

Tabi siz şimdi diyeceksiniz "hastanede ne işin var" hemen size ne işimin olduğunu söyleyeyim

Ben biraz yaramazımdır. Çocukluğumdan beri savunma sanatları öğreniyorum ve bir kaç defa kafes dövüşünde maça çıktım. Ve yine 1-1,5 ay önce maça çıkmıştım ve her zaman olduğu gibi yine ben galip geldim ama yalan yok rakip baya zorladı. Neyse maç sonu eve geçerken önümü birileri kesti. Bir baktım yenilgiye uğrayan rakibim ben daha neyin ne olduğunu anlayamadan elindeki  bıçağı  iki defa karnıma sapladı. Zaten olay yerinde bilincimi kaybetmiştim. Bıçaklandıktan sonra ne olduğu bende yoktu. Birileri geçerken beni görmüş polisi ambulansı falan aramışlar gözlerimi hastanede açtım. Hemen ameliyata alınmışım çok kan kaybetmişim ve tek böbreğimi kaybetmiş diğerinden ise hasar almış.

Şuan ise bana uyan bir böbrek bekliyorum. Sorduk soruşturduk ama bir türlü bana uyan bir böbrek bulamadık maalesef. Yok bana uyan bir böbrek yok kardeşim galiba sonum ölüm. Aslında doğruyu söylemek gerekirse ölümden korktuğum fln yok. Evet gülüyorum eğleniyorum ama yaşamak istemiyorum yinede. Bazen öyle bir noktaya geliyorum ki keşke orada ölseydim diyorum. Çünkü gerçekten bu ağrılarla hergün zaten ölüyorum.

"-Benim canım kankammm" ahhhh geldi yine başımın belaları
"-Ne vaaar baybars!"
"-Terbiyesizzz. İnsan bı efendim canım kankam der. Kalbim çıt gözyaşım pıt. Verdiğim bütün emeklere yazık be"

Şuan Işıl, Gökmen ve ben bıkmışçasına Baybarsı dinliyoruz. Gerçekten bazen çok boş yapıyor bu çocuk. Ahh ben bu deli yüzünden hem çocuklara selam vermeyi hemde size tanıtmayı unuttum deme doğru.

"- Hoşgeldiniz çocuklar"
"- Hoşbulduk bebeğim nasılsın daha iyi misin?"dedi Işıl tabi aynı zamanda yanaklarımdan şapur şupur öpüyor. Tabi biliyor sulu öpücükten nefret ettiğimi inadına yapiyorlar.
"- Ya kızım kaç defa dicem sana öpme beni şöyle diye! Cidden bir gün fena dayağı  yiyeceksin bende ya. Neyse sende hoşgeldin gök kuşum neyin var bugün böyle sessizsin sakinsin." Nedense Gökmen bugün çok sessiz ve sakin. Gelip bana sarılırken aynı zamanda konuşuyorda
"-Yok bir şey kara melek ya. Sadece biraz halsizim sen merak etme beni" dedi. Benim lakabım kara melek olduğu için bazen onlarda bana kara melek diye seslenirler. Tabi Baybars durur mu tabiki durmaz hemen lafa atladı
"-Kara meleğim sen onu dert etme bilmez misin kötüye bir şey olmaz" dedi aynı zamanda çok komik birşey söylemiş gibi kahkaha attı. Ve tabiki biz yine topluca göz devirmekle yetindik🙄. Ha ben size çocukları tanıtmayı unuttum dimi pardon. Baybars gevezenin tekidir ama yeri geldiğinde çok ciddi olur ve bazen ben bile korkarım ayrıca kıskancın tekidir kendisini övmeyi de çok sever deli oğlan. Baybarsla Işılla olduğu gibi çocukluğumuzdan beri arkadaş değiliz liseden beri arkadaşız yani nerden baksanız 4-5 yıldır aynı şekilde Gökmenle de öyle ama Işılla çocukluğumuzdan beri arkadaşız hatta ailelerimiz bile aynı mahallede büyümüş. Gökmen ise Baybarsa göre daha sakin ve ciddi ama aynı şekilde kendisi de kıskancın teki ayrıca Işıl ile 4 yıllık çok güzel ilişkileri var. Işıl ise hepimize göre daha sakin ama yeri geldiğinde içinden tam bir cadı çıkıyor ağğ benim boncuk gözlü gün ışığım. Ha bu arada evet bazen Işıla gün ışığım derim, Gökmene ise Gök kuşum derim, Baybarsa ise bizim hepimizin Baybosu.

Gökmen çok başarılı basketbolcudur bir kulüpte oynuyor benim gibi ama Işıl okul takımında voleybol oynuyor. Baybars da aynı şekilde okul takımında çok başarılı bir şekilde futbol oynuyor. Aslında Baybarsı bazı kulüpler istedi ama Baybars uğraşmak istemediği için kabul etmedi. Neyse ya ne çok konuştum.

Ahhh hadi ama bugün bunlarda birşey var hepsi çok sessiz. Baybars BİLE! En iyisi sormak.
"-Sizin sorununuz ne, neyiniz var? Neden bu kadar sessizsiniz?"
"-Yok birşey kara melek ne olucak ya. Ayrıca sessiz fln değiliz biz senden ne saklicaz ya" ve bam. Baybars yine ve yine bana yalan konuşmaya çalışırken pot kırdı.
"-Ben size benden ne saklıyorsunuz diye birşey demedim. Nerden çıkardın ki böyle birşeyi? Demekki benden birşey saklıyorsunuz ne saklıyorsunuz benden doğruyu söylemek için 10 saniyeniz var" dedim. Işıl ile Gökmen Baybarsa sessiz sessiz mırıldanınca gerçekten benden birşey sakladıklarını anladım. Şuan öylece birbirlerine bakıp duruyor ne dönüyor ortada gerçekten çok merak ediyorum. Konuşmaları için elimi masaya vurduğumda Gökmen sıkıntı ile ofladı ve
"-Aylis Gece bizim artık İzmir'e dönmemiz lazım" dedi oflayarak. Ben zaten gidiceklerini biliyordum ama şimdi onlardan duymak sanki biraz daha canımı yaktı.

Bizim normalde okulumuz yaşadığımız yer İzmir ama ameliyet nedeniyle beni İstanbul'a sevk etmişlerdi. 15 karne tatilinde de bizim çocuklar yanıma gelip beni burda yalnız bırakmadılar. Benim yüzümden adam gibi tatillerini de yaşayamadılar ve bundan dolayı biraz kendime kızdığım doğrudur. Şimdi gidecek olmaları beni her ne kadar üzsede bunu onlara yansıtmayacağım. Çünkü zaten akılları bende kalacak hep kalsın istemiyorum.

"-Bunun için mi debelenip duruyordunuz iki saattir. Yani okullar açılıyor gideceksiniz tabiki. Hem o lisede benim yokluğumu aratmayacaksınız." gitmemelerini istesem bile bunu onlara söyleyemem onlari okuldan geri bırakamam
"-Kara melek doğuruyu söylemek gerekirse biz seni yalnız bırakmak istemiyoruz burda. Aklımız hep sende kalacak" dedi benim gün ışığım. Ağğ şuan cidden çok duygulandım eğer bu konuşma böyle devam ederse eminim ki hepimiz ağlayacağız o yüzden konuyu bence dağıtmamız lazım.
"-Aman be gün ışığım ben yalnız değilim ki hem biz kaç yılında yaşıyoruz Allah aşkına telefon diye birşey var. Hem bende aklınız falan kalmasın. Bir Aylis Gece atasözü ne der "kötüye bir şey olmaz" yani burda ki kötü ben olduğuma göre birşey olmaz."evet evet bir Aylis Gece atasözü der bunu. Dhdgdgdhdhd
"-Salaksın kızım sen" evet yine Baybars'ın muhteşem ötesi iltifatları. Tam Baybarsa cevap verecek iken Gök kuşum benden önce davranıp
"-Dedi kendini çok akıllı sanan arkadaşımız" hadi ama eğer şimdi bunları susturmazsam bu şekilde devam edecek bu saçma kavgaları. Tam Baybars ağzını açmıştı ki ondan önce ben davranıp konuyu değiştirdim
"-Onu bunu bosverinde siz ne zaman gidiyorsunuz İzmir'e" dedim
"-Bu gece gidiyoruz" dedi Işıl.

Bu kadar erken gideceklerini tahmin etmiyordum ama yapacak bir şey yok. Daha da kimseden ses çıkmadı ne onlar konuştu ne ben. Çünkü hepimizin moreli bozuktu. Bazen böyle insanların moreli bozuk olunca konuşmak istemezler ya bizimkiside o hesaptı işte. Birbirimizin sessizliğini paylaşıyoruz bu şekilde.