Ice Cream-Man | Peter Parker

𝐏𝐚𝐫𝐤

5 yaşına kadar doğru düzgün arkadaşım olmamıştı. Neden mi? Çünkü onlara vurup saçlarına sakız yapıştırıyormuşum.  Benle arkadaş olmamalarına şaşmamalı. O yüzden asla onları suçlamıyorum. Tabi ki kendimi de suçlamıyorum çünkü ailem benimle daha çok ilgilense ilgi çekmek için arkadaşlarıma zarar vermezdim. İkisi de işten başlarını kaldırmazlar. Ben küçükken de öylelerdi. Okuldan beni almaya bile çalıştığı yerden birini gönderirlerdi. Bugüne kadar kaç kere düzgün konuşmuşuzdur bilmiyorum. Küçükken ayda bir kere beraber parka çıkardık onda da kenarda oturup telefon ile ilgilenirlerdi. Yine 5 yaşına kadar o parktan da nefret etmiştim ama tam temmuz ayında park benim için en sevdiğim yer haline gelmişti. Nasıl mı?

Parkta oynayıp yine ilgi çekmeye çalışırken sıska bir çocuğa çarptım ve elindeki dondurma benim mükemmel tek boynuzlu tişörtümün üstüne düştü. Çok fazla sinirlenmiştim ve şansa benimde elimde dondurma vardı bende onun tişörtünün üstüne attım. Sinirli bakışmalarla dolu bir kaç dakikadan sonra ikimizde gülmeye başlamıştık. Ve işte o gün benim Peter Parker'ı, Parker'ın da Olivia Allen'ı yani beni bulduğu gündü. Yani ikimizin de en yakın arkadaşını bulduğu gündü.

İlk başlarda sadece parkta oynamakla başlayan arkadaşlık sonrasında aynı okula gitmemizle devam etmişti. Ailem bir yabancı ile bu kadar yakın olmamın sakıncalı olduğunu düşünüp buna karşı bile çıkmadılar. Hadi ama parkta hiç tanımadığım biriyle karşılaşıyorum sonrası ikimiz birbirimize dondurma atıyoruz ve bum aynı okula gidip en yakın arkadaş oluyoruz. İnsan bi bu kim, benim kızımla ne işi var diye düşünür ancak onların düşündüğü tek şey varsa yoksa iş. 

Peter'in ailesi de hiç karşı çıkmadılar. Aslında onun karşı çıkacak tek kişisi halası May'di. Ancak May, Peter'in benimle mutlu olduğunu görünce buna asla karşı çıkmamıştı. Hatta benimle ailemden çok ilgilenmişti. May ikimizin mutluluğu için her şeyi yapardı. Peter böyle bir halası olduğu için gerçekten çok şanslıydı.

O parktan asla ayrılmadık her sene o parka hala gider bütün bir günümüzü orda geçirirdik. Park olmasaydı hayatım boyunca birilerine vurup kafalarına sakız yapıştırırdım. Ama Peter benim hayatımdayken buna zamanım bile yoktu. Okulda bile birbirimizden ayrılmıyorduk ta ki benim ailem iş için Paris'e taşınana kadar.

İlk Peter Parker kitabı hayırlı olsuuuuun. Bölümler çok uzun olmayacak. Sıkmak istemiyorum.