Autumn||Yeongyu

3.1 (Final)

  Eveeet final bölümüyle karşınızdayım. Konuşmayı sona bırakacağım bu yüzden sizi fazla tutmuyorum.

  Yeonjun ve Beomgyu 2 seneye yakındır çıkıyorlardı. Bu zaman içinde kavgaları da olmuştu elbette ama bir şekilde barışabilmişlerdi.

Yeonjun şu anda onu ilk buluşmalarının olduğu parka gelmişti. Bugün burada çok güzel bir şey yapmayı planlıyordu. Cebindeki küçük kutunun orada olup olmadığını tekrar kontrol etti.

Beomgyu yavaş yavaş buluşacakları yere yürüyordu. Yeonjun'u kırmızı saçlarından tanıyınca o yöne doğru koşmuştu. Yeonjun onu görünce kollarını açmış onu bekliyordu. Sanki birkaç aydır birbirlerini görmemişler gibi hasretle sarılmışlardı birbirlerine.

"Çok beklettim mi?"

"Hayır benim huyumu biliyorsun. Konu sen olunca her yere erkenden gidiyorum." Kısa gülüşmelerinden sonra parkın yakınındaki kafeye gitmişlerdi.

Cam kenarı bir yere geçtikten sonra sipariş vermişlerdi. Beomgyu Yeonjun'un stresli olduğunu hissetmişti. Elini Yeonjun'un elinin üstüne koymuştu.

"Sevgilim iyi misin sen? İyi görünmüyorsun."

"Burada konuşmasak." Beomgyu daha fazla konuşmamıştı. Acaba bir şey mi olmuştu ona diye düşünmeden edememişti.

Yemeklerini yedikten sonra kafeden çıkmışlar ve parkta dolaşmaya başlamışlardı.

"Ne olduğunu artık anlatacak mısın?" Yeonjun Beomgyu'nun elini bırakıp önüne geçmişti.

"Açıkçası erken mi değil mi bilmiyorum ama artık bunu yapmak istiyorum. 2 seneye yakındır çıkıyoruz ve bunun öncesinde hoşlanma falan vardı. İlk başta kendimi göstermiyordum falan- bir dakika konu saptı."

"Sakin ol bu akşamı sana ayırdım ama evde bir çocuğumuz var biliyorsun. Maması bitmiş olabilir." Ortamı yumuşatan Beomgyu sayesinde Yeonjun daha rahattı.

"Böyle bir şeyi rüyamı sana anlattığımdan beri yapmak istiyordum ve bu zamanın en doğru zaman olduğuna karar verdim." Yeonjun cebinden küçük kuyuyu çıkardığı zaman Beomgyu o an ne yapacağını anlamıştı. Şaşkınlıktan konuşamıyordu bile.

"Seninle konuşmaya başladığım zamanlarda sana yüzümü gösteremiyordum ama şu anda karşında durup yapacağım şeyin heyecanını yaşıyorum. Beomgyu benimle evlenir misin?" Beomgyu kısa bir şokun ardından konuşmuştu.

"Evet aptal evet!" Cevabını söyledikten sonra Yeonjun'a sarılmıştı. Gözlerinden yaş aktığını bile o an hissedebilmişti.

Yüzüğü parmağına taktıktan sonra Yeonjun dudağına küçük bir öpücük kondurmuştu. (Yüzüğü hayal dünyanıza bıraktım😽)

"Şşş ağlamak yok."

"Böyle bir şey yapacağını daha önceden tahmin etmeliydim." İkiside şu anda onlara bakan bazı kötü gözleri görmezden geliyorlardı. Onlar mutluydu gerisi onları ilgilendirmiyordu.

  Kitabın açıklamasında yazdığı gibi bir sonbahar akşamı onların kaderini değiştirmişti. İkiside bundan sonraki zamanda gerçekten çok mutlu olmuşlardı.

  Ayrıca Yeonjun'un rüyasındaki gibi başka bir ülkede evlenip bir erkek çocuğu evlat edinmişlerdi. Kedilerini yanlarına almayı elbette unutmamışlardı.

  Yeonjun, Beomgyu, minik Tarçını ve oğullarını unutmayın.

Evet bölümümüzün sonuna ve kitabımızın sonuna gelmiş bulunmaktayız. Final bölümü benim içime sindi çünkü kitaba ilk bölümü attığımdan beri bu final bölümünü düşünüyordum. Bu kitabı okuyan herkese teşekkür ediyorum. Bölüm atmadığım zamanlarda bile yeni bölümü beklemeye devam ettiler.

İlk defa yazdığım bir kitaba final veriyorum ve ne yazıcağımı gerçekten bilmiyorum.

İlk olarak kitaba özel bölümler gelicek ama ne zaman gelir bilmiyorum üğtensiayemsğysöa

Güncelleme: Kaç sene geçti üstünden hala özel bölüm yazmadım...

Yeongyu dışında diğer shiplere çok fazla odaklanmamaya çalıştım ama merak etmeyin kitapta geçen tüm shipler + olarak bahsetmediğim tüm shipler birlikte oldu.

Bu kitabın yeri bende hep ayrı olacak. Okuyanlar da dahil🧡

Kim bilir belki başka Yeongyu kitabında yine karşılaşırız.

Kendinize çok iyi bakın. Sağlığınıza dikkat edin.

Özel bölümlerde görüşmek üzere🥰✨

Sudem