Chapter Thirteen: Alone

84 6 0
                                    

After the dulas scene ko and thank God walang nakakita, I immediately go to the so called parking lot of the school and search for my car. Kainis naman kapag mga ganitong pagkakataon dun pa talaga ako nadadapa, nadudulas, natatapilok. Asar! Kaya tuloy napapahiya ako e.


Hmp. Pero di iyon ang concern ko ngayon.


How come he become the top 1? How come the monkey won over me?


Ano ba ang pagkukulang ko?


Well, Angela, you didn't study enough that's why you lose with the one and only annoying Tonying! Maybe I need to study 24/7. Kahit na siguro hindi ako matulog. Kaya ko kaya iyon? pero..


Let's see kung magiging top 1 pa siya kung gagalingan ko pa lalo. Well, I was just so relaxed lang kasi e. Masyado akong naging kampante sa sarili ko. Pero..


Ugh! What the fuck? Why am I acting like this? Diba dapat maging thankful na lang din ako kasi atleast top 2 naman ako? That's okay naman siguro. Pero, bakit parang this is not enough, I'm not yet satisfied.


"Ah. Andito na po agad kayo ma'am?" Sabi ni Manong Raul.


"Hindi, wala pa, this is just my soul." Pilisopo kong sagot. Nakakainis kasi e. Alam ng andito ako, kailangan pang sabihin? Err. Parehas sila ng anak niyang annoying. It's in the genes, geez.


"Ahh. Baka si Angela, naiwan doon sa kanto kung saan siya nadulas!" Sabi ni Tonying and I can't believe what he is saying.


"OMG! You've seen it?" Nanglaki ang mata ko dahil doon. Wtf? Really? He saw that?


"Yung nadulas ka? Oo naman." Tumawa siya at umirap na lang ako. Bwisit. The way he laughed, eww, grrrr! so jejemon. Grabe, kahit anong gawin ata nitong unggoy na ito, lumalabas talaga ang pagkaannoying niya eh. Whatever.


Sumakay na ako sa kotse at sinarado iyon ng padabog habang tumatawa pa din siya.


Pasalamat siya andito yung tatay niya kaya di ko siya masabihan ng gusto ko sanang sabihin, and I want to hit this monkey as hard as I can because of my kaiinisan sa kanya. Lalo na ngayon at nadagdagan pa!


"Can we please go na?" Sabi ko kay Manong Raul. He's kid is digging into my nerves, isa na lang talaga at makakasuhan na ako ng animal abuse sa kanya e.


"Ah. Okay po ma'am." Sabi naman ng driver. Kumamot siya sa ulo niya and nagsalita pa.


"Ammm. Ma'am, alam ko pong di kayo nagkakasundo ng anak ko, pero, pwede po bang sumabay na siya satin ngayon?"


"WHAT?NO WAY!" I said and I saw manong kamot his head even more.


"Sige na po ma'am, wala po kasing pera pang.."


"Okay fine!" Pasalamat siya at mabilis akong maawa, kung hindi, I will let this monkey walk on his way to his house. He must be grateful because I let a monkey ride my car. Ipapalinis ko na lang ang loob noon at baka magleave ng mark niya.

Goodbye, Spoiled Brat.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon